چگونه از داشتن سرطان سینه باخبر شویم؟

متاسفانه این نوع بیماری بین زنان بسیار رایج می باشد. از هر 8 زن مبتلا به سرطان، یکی از آن ها درگیر سرطان سینه است. سرطان سینه دومین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان پس از سرطان ریه است.

اگر چه مردان در معرض خطر کمتری نسبت به خانم ها هستند ولی همچنان امکان ابتلا به این بیماری را دارند. بخشی از ابتلا به این سرطان ارثی است و اگر در خانواده خود سابقه این بیماری را دارید باید بیشتر مراقب باشید و نسبت به تغییرات سینه خود آگاه باشید. آگاهی و تشخیص زودهنگام این بیماری درصد بهبود آن را به طور قابل ملاحظه­ای افزایش می­ دهد.

قسمت اول

آگاهی خود در مورد سینه را بالا ببرید

1.تحقیق در مورد مفید بودن خودآزمایی پستان همچنان در حال تغییر است و نسبت به این موضوع آگاه باشید. در گذشته ، معاینه و خودآزمایی ماهانه پستان  breast self-examination  (BSE) برای همه خانم ها توصیه می­شد. اما در سال 2009 پس از انتشار چندین مقاله مطالعاتی ، کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده بر انجام این خودآزمایی تاکید کرد و بیانیه داد که افراد خودآزمایی­ های مداوم و رسمی را انجام دهند.

از این مطالعات نتیجه گرفتند که BSE باعث کاهش مرگ و میر یا افزایش تعداد سرطانهای یافت شده نمی­ شود.

توصیه های انجمن سرطان آمریکا و کارگروه خدمات پیشگیری ایالات متحده بیان می کند که BSE باید به اختیار زنان انجام شود و زنان از محدودیت­های BSE مطلع شوند. نکته­ای که شاید مهم­ترین نکته مد نظر این سازمان باشد این است که چقدر مهم است که زنان نسبت به آنچه بافت طبیعی پستان است کاملا آگاه باشند.

به عبارت دیگر خودآزمایی ماهانه پستان BSE برای تشخیص ناهنجاری­ ها باید توسط پزشک انجام شود. با این حال، انجام یک  خودآزمایی توسط خودتان می تواند به شما در آگاهی بیشتر از آنچه سینه­ های طبیعی شما هستند، کمک کند و نیز می تواند در تشخیص تغییرات به شما کمک کند. BSE هرگز نباید به عنوان جایگزینی برای مراجعه به پزشک و معاینه در کلینیک­ ها باشد.

2.خودآزمایی پستان  BSE بصری و چشمی انجام دهید. شما می توانید این کار را هر زمان که دوست دارید انجام دهید، اگرچه بهتر است این کار را بعد از پریود انجام دهید. در این زمان که معمولا سینه های شما لاغر و متورم هستند. سعی کنید این کار را هر ماه در حدود همان زمان انجام دهید. در مقابل آینه، بدون پیراهن یا سینه بند روی صندلی بنشینید یا بایستید. بازوهای خود را بلند کرده و دستانتان را بالا ببرید. به دنبال هرگونه تغییر در اندازه، شکل، حساسیت و ظاهر بافت سینه و اطراف آن بخصوص ناحیه زیر بغل خود یا کنار آن باشید. این تغییرات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

پوست کدر و ریخته مانند پوست نارنجی.

قرمزی جدید یا ایجاد شدن شکل فلس مانند و پوسته پوسته.

تورم غیرمعمول یا حساسیت سینه.

تغییراتی در نوک سینه مانند جمع شدن، خارش یا قرمزی.

ترشح نوک پستان، که می تواند خونین، شفاف یا زرد باشد.

3. BSE دستی انجام دهید. زمان ایده آل برای انجام یک BSE اگر هنوز پریود هستید، زمانی است که پستان های شما کمترین حساسیت را دارند. یا حالت معمولی که اصولا چند روز پس از پایان دوره پریود شما است این خودآزمایی انجام شود. برای انجام این معاینه شما می توانید دراز بکشید. در این حالت است که بافت پستان بیشتر پخش می­ شود، بنابراین کم ­عمق­ تر و راحت ­تر احساس می­ شود. یا در حمام انجام دهید، جایی که صابون و آب می ­تواند به انگشتان دست کمک کند تا انگشتان شما راحت تر روی پوست پستان تان حرکت کند. این مراحل را دنبال کنید:

دراز بکشید و دست راست خود را پشت سر خود قرار دهید. با استفاده از سه انگشت اول و کف دست چپ خود بافت سینه روی سینه راست خود را معاینه کنید. حواستان باشد حتماً از نوک انگشتان استفاده کنید و فقط کف دستتان نباشد.

از سه شدت مختلف فشار استفاده کنید تا  بتوانید بافت را در قسمت بالای پوست، در وسط پستان و عمیق تر احساس کنید و بافت پستان تا بافت نزدیک دیواره قفسه سینه احساس شود. اطمینان حاصل کنید که قبل از حرکت دادن دستتان به قسمت دیگری از پستان هر سه شدت فشار را برای هر قسمت اعمال کرده باشید.

از یک خط خیالی و فرضی شروع کنید که از یک سمت تان تا سمت دیگر تا انتهای زیر بغلتان کشیده شده باشد و دستتان را با یک الگوی بالا و پایین حرکت دهید. از استخوان ترقوه شروع کنید و به سمت پایین حرکت کنید تا اینکه به دنده های خود برسید. تا وسط بدن خود حرکت کنید تا زمانی که فقط استرنم (استخوان سینه) را احساس کنید. مهم است که کل سینه را معاینه کنید بنابراین سعی کنید کمی در روش BSE خود دارای متد و روش باشید.

سپس این روند را معکوس کنید و دست چپ خود را زیر سر خود قرار دهید. همان آزمایش را روی سینه سمت چپ خود انجام دهید.

به یاد داشته باشید که بافت سینه شما تا ناحیه نزدیک زیر بغل شما قرار دارد. این قسمت از پستان که اغلب به آن دم یا انتها گفته می شود، می تواند باعث ایجاد توده ­ها یا سرطان شود.

4. از سینه های خود شناخت کامل داشته باشید. با آنها و بافت آنها ، نقاط برجسته، اندازه و همه موارد مربوط به آن ها آشنا شوید. در این صورت قادر خواهید بود ارتباط مناسبی را با پزشک خود برقرار کنید.

با شریک زندگی خود مشورت کنید تا تغییراتی را که ممکن است متوجه آن شود را اطلاع دهد. شریک زندگی شما شاید تفاوت­ هایی در بافت پستان شما را متوجه شود که ممکن است خودتان  از آن غافل شوید. به دلیل اینکه می توانند بدن شما را از زاویه دیگری ببینند.

5. عوامل خطر را بشناسید. برخی از افراد نسبت به سایرین احتمال ابتلا به سرطان سینه بیشتری را دارند. البته این نکته را در نظر داشته باشید فقط به این دلیل که ممکن است در یک یا چند دسته از این دسته بندی­ها قرار بگیرید، شما قطعا سرطان سینه ندارید. به این معنی است که شما باید در مورد پستان خود آگاه باشید و به طور منظم معاینات بالینی و ماموگرافی را انجام دهید. برخی از عواملی که اخطار بیشتری را به ما می­ دهد عبارتند از:

جنسیت: زنان بیشتر از مردان به سرطان سینه مبتلا هستند.

سن: با افزایش سن، خطر ابتلا افزایش می­یابد. بیشتر افرادی که سرطان سینه دارند بیش از 45 سال سن دارند.

قاعدگی: اگر قبل از 12 سالگی قاعدگی شما شروع شده باشد یا وقتی بزرگتر از 55 سال داشتید یائسه شده ­اید، این خطر برای شما کمی افزایش پیدا می­کند.

بارداری و شیردهی: بارداری به­ هنگام یا داشتن چند بارداری و شیر دادن به نوزاد می تواند خطر ابتلای شما را کاهش دهد. نداشتن فرزند یا بارداری بعد از سن 30 سالگی ، احتمال ابتلا به سرطان پستان را افزایش می­ دهد.

عواملی به دلیل سبک زندگی: چاقی ، سیگار کشیدن و استفاده از الکل همه از فاکتورهای افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه هستند.

درمان جایگزینی هورمون :(HRT) استفاده فعلی این تراپی یا در زمان گذشته HRT ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد. با این حال، هنوز نتایج این درمان نظرات موافق و مخالف زیادی دارد و بحث­های زیادی پیرامون اثر سرطانی این موضوع وجود دارد. بنابراین بهتر است در مورد خطرات احتمالی، از گزینه های دیگر درمان استفاده کنید و یا تحت نظر پزشک باشید و از او مشورت بگیرید.

6. پیشینه پزشکی فردی و خانوادگی خود را بدانید. همچنین عوامل خطر اصولا ارتباط مستقیمی با شما، سابقه خانوادگی و ژنتیک شما دارد. از جمله این عوامل: پیشینه پزشکی شخصی: اگر تشخیص قبلی در مورد سرطان سینه داشته­ اید، این احتمال وجود دارد که سرطان دوباره در همان پستان یا پستان دیگرتان رخ دهد.

سابقه خانوادگی: اگر یک یا چند عضو خانواده شما به سرطان سینه، تخمدان، رحم یا روده بزرگ مبتلا شده باشند، احتمال بیشتری دارد که به سرطان سینه مبتلا شوید. اگر یک خویشاوند درجه یک (خواهر، مادر، دختر) مبتلا به این بیماری داشته باشید، این خطر برای شما دو برابر می­ شود.

ژن ها: نقایص ژنتیکی موجود در BRCA1 و BRCA 2 می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را به میزان چشمگیری افزایش دهد. می توانید با تماس با سرویس نقشه برداری ژنوم ، این ژن ها را پیدا کنید. به طور کلی، تقریباً 5-10٪ موارد مربوط به وراثت است.

قسمت دوم

علائم خاص را بشناسید.

1. مراقب هرگونه تغییر در اندازه یا شکل سینه باشید. تورم ناشی از تومور یا عفونت می تواند شکل و اندازه بافت پستان را تغییر دهد. این تغییر اغلب فقط در یک پستان رخ می­دهد، اما ممکن است در هر دو طرف هم باشد.
2. به هرگونه ترشح غیر معمول از نوک سینه توجه کنید. اگر در حال حاضر در دوران شیردهی نیستید، نباید ترشحی از نوک پستان شما وجود داشته باشد. اگر ترشح وجود دارد، به خصوص بدون فشردن نوک پستان یا بافت سینه، برای آزمایش بیشتر به پزشک مراجعه کنید.
3. به دنبال تورم باشید. به صورت دقیق، به دنبال تورمی در اطراف پستان، بالای سینه یا زیر بغل باشید. انواع خوش­خیم و بدخیم سرطان سینه وجود دارد که ممکن است باعث تورم در این مناطق قبل از احساس توده و غده در بافت پستان شود.
4. کمرنگی در بافت پستان یا تغییر در نوک پستان را بررسی کنید. تومورهایی که در پستان در نزدیکی سطح پوست یا نوک سینه رشد می­ کنند می توانند باعث تغییر شکل بافت شوند.

در بعضی موارد، نوک پستان فرورفته می شود یا ممکن است متوجه افتادگی پوست در بافت پستان خود شوید.

5. ضخیم شدن پوست ، قرمزی ، گرما یا خارش را گزارش کنید. سرطان التهابی پستان، هر چند نادر است، اما یک نوع سرطان بخصوص تهاجمی است. ممکن است علائمی شبیه به عفونت در پستان شما وجود داشته باشد. چنین بافتی امکان دارد که دارای التهاب، خارش یا قرمزی باشد. اگر آنتی بیوتیک ها به سرعت مسئله را برطرف نکردند، باید سریعاً از جراح پستان بخواهید تا شما را معاینه کند.
6. این مساله را بدانید که احساس درد طبیعی نیست. اگر در بافت پستان یا در ناحیه نوک پستان احساس درد می کنید که به سرعت برطرف نمی شود، باید به دنبال معاینات پزشکی و ماموگرافی باشید. بافت پستان به طور معمول دردناک نیست و درد ممکن است نشان دهنده عفونت، توده یا تومور باشد. درد پستان معمولاً نشانه سرطان نیست. به خاطر داشته باشید که اگر در دوران پریود ماهانه به­سر می­برید یا باردار هستید، ممکن است در نتیجه نوسانات هورمونی ، احساس درد موقتی داشته باشید یا پستان­های شما حساس و دردناک شوند. با این حال، اگر احساس درد دارید و همچنان ثابت و بی ارتباط با چرخه قاعدگی شما باشد، باید باز هم با پزشک خود مشورت کنید.

7.علائم سرطان پیشرفته پستان را تشخیص دهید. به یاد داشته باشید، ظهور این علائم لزوماً به معنای ابتلا به سرطان سینه نیست. همه آنها دلایل قانع­ کننده ­ای برای مراجعه به پزشک برای تحقیقات بیشتر را به شما می­ دهند. چنین علائمی شامل موارد زیر است:

کاهش وزن.

درد استخوان.

تنگی نفس.

زخم سینه، به معنای وجود زخم هایی است که ممکن است قرمز باشند، خارش داشته باشند، دردناک و با ترشح یک مایه شفاف باشند.

قسمت سوم

تحت غربالگری پزشکی سرطان سینه قرار بگیرید.

1. معاینه بالینی سینه انجام دهید. وقتی برای معاینه جسمی یا چک­آپ سالانه خود می­روید، از پزشک خود بخواهید که از نظر وجود هرگونه توده مشکوک و یا سایر تغییرات، سینه های شما را معاینه کند. پزشکان در مورد نحوه انجام معاینه سینه آموزش دیده و می دانند که چه چیزی را باید جستجو کنند. به همین دلیل است که هرگز نباید سعی کنید این معاینه را با خودآزمایی خودتان جایگزین کنید.

پزشک شما معاینه را با بررسی ظاهر سینه های شما شروع می­کند. از شما می­ خواهد که بازوهای خود را بالای سر خود بلند کنید و نگه دارید. در این حالت پزشک اندازه و شکل سینه های شما را معاینه می کند. سپس تحت معاینه جسمی قرار خواهید گرفت. در حالی که روی میز معاینه دراز کشیده اید، پزشک از بندهای انگشتان خود برای معاینه کل ناحیه پستان از جمله زیر بغل و کنار سینه­ ها استفاده می­ کند. این معاینه چند دقیقه­ای طول می­ کشد.

اگر معذب هستید، می توانید از یک پرستار یا یکی از اعضای خانواده بخواهید که در اتاق معاینه کنار شما باشد. اگر احساس اضطراب دارید ، نفس عمیقی بکشید و به خودتان یادآوری کنید که این معاینه یک بخش ضروری برای مراقبت از سلامتی شماست.

2. یک غربالگری ماموگرافی انجام دهید. ماموگرافی یک نوع پرتونگاری است که برای معاینه بافت سینه مورد استفاده قرار می­ گیرد. اغلب قبل از اینکه بتوانید توده ­ها را احساس کنید می تواند آن­ها را تشخیص دهد. بنیاد ملی سرطان پستان توصیه می کند ماموگرافی غربالگری را هر یک یا دو سال برای زنان 40 سال و بالاتر انجام شود. زنانی که سن آنها کمتر از 40 سال است اما دارای فاکتورهای خطرناک سرطان پستان هستند و در معرض ریسک بیشتری هستند باید درمورد اینکه چند مرتبه ماموگرافی داشته باشند با پزشک خود مشورت کنند. حتی اگر هیچ عامل خطر و علائمی از آن را نداشته باشید، همچنان هر چند سال یکبار ماموگرافی منظم به عنوان بخشی از چک­آپ سلامت بدن توصیه می­ شود.

در ماموگرافی ، سینه شما روی یک سکو قرار می­گیرد و با یک بالشتک فشرده می شود تا از حالت سینه خارج شود. بافت سینه در معرض اشعه ایکس قرار می­ گیرد و استفاده از اشعه ایکس با انرژی کمتر را امکان پذیر می کند. شما احساس فشار خواهید کرد و ممکن است کمی درد بکشید، اما یک درد موقتی است. این عمل در هر دو سینه انجام خواهد شد تا رادیولوژیست بتواند هر دو طرف را با هم مقایسه کند.

اگرچه پزشک ممکن است برای انجام ماموگرافی به دنبال رشد بالقوه توده سرطانی باشد،اما این آزمایش می­تواند کلسیفیکاسیون، فیبرونونوما و کیست را نیز تشخیص دهد.

3. در صورت مشاهده توده یا تغییرات مشکوک دیگر، آزمایش های بیشتری را انجام دهید. اگر شما یا پزشک تان متوجه توده یا هر چیز دیگری که زنگ خطر را می­زند مانند ترشح نوک پستان یا تورم پوستی شده باشید، ممکن است لازم باشد آزمایش های دیگری انجام دهید تا علت ابتلا به سرطان سینه را پیدا کنید. این آزمایشات ممکن است شامل ماموگرافی تشخیصی و پرتونگاری پستان برای ارزیابی توده باشد. این معاینه امکان دارد بیشتر از یک ماموگرافی غربالگری طول بکشد زیرا به تصاویر بیشتری نیاز خواهید داشت.

سونوگرافی: در این روش برای تولید تصویری از پستان از امواج اولتراسونیک استفاده می­شود. شواهد موجود گزارش می­دهند که این آزمایش در مقایسه با ماموگرافی بهترین نتیجه را دارد. اگرچه عموما نشان­دهنده بیماری بدخیم است، اما سونوگرافی نتایج مثبت و کاذب زیادی دارد. با این حال، این معاینه تصویری اغلب با نتایج عالی برای هدایت بیوپسی  یک تومور مشکوک استفاده می شود.

تصویربرداری ام آر آی :(MRI) در این آزمایش از میدان های مغناطیسی برای ایجاد تصاویر پستان استفاده می شود. اگر ماموگرافی تشخیصی احتمال وجود تومور را رد نکند، ممکن است بیمار تحت MRI قرار بگیرد. این روش تصویربرداری معمولاً برای خانمهایی که در معرض خطر بسیار بالایی از ابتلا به سرطان سینه هستند توصیه می شود، مانند زنانی که سابقه خانوادگی یا پیشینه ژنتیکی دارند.

4. بیوپسی انجام دهید. اگر ماموگرافی و MRI تومور یا غده­ای را تشخیص دهند، پزشك شما ممكن است بیوپسی سوزنی با کنتزل سونوگرافی را برای تعیین نوع رشد سلول و روش جراحی یا شیمی درمانی لازم برای معالجه سرطان توصیه كند. در بیوپسی ، یک قطعه بسیار کوچک از ناحیه مشکوک پستان جدا شده و تجزیه و تحلیل می شود. این روش معمولاً با سوزن بزرگی از طریق پوستی که بی حس شده است، انجام می شود. بیشتر بیوپسی­های بافت پستان اقدامی سرپایی است و شما مجبور نیستید شب را در بیمارستان بمانید. فقط در صورت بیوپسی جراحی (که به آن لامپکتومی نیز گفته می­شود) تحت بی­حسی موضعی قرار می گیرید.

بیوپسی بافت قبل از تصمیم گیری برای تعیین ماهیت سرطان ضروری است. اگرچه ممکن است بیوپسی ترسناک و قابل جایگزینی به نظر برسد اما مهم است بدانید که آیا سلولهای بافت پستان سرطانی هستند یا خیر. پس از آن باید در مورد یک دوره درمانی تصمیم گیری کنید. هرچه سرطان سینه زودتر تشخیص داده شود، احتمال درمان بیشتر می­ شود.

5. منتظر نتایج باشید. انتظار برای نتایج بیوپسی و اسکن می تواند زمانی استرس زا و پراضطراب باشد. مردم به طرق مختلف با این موضوع برخورد می­کنند. برخی دوست دارند ذهن خود را با فعالیتهای سرگرم کننده منحرف کنند و مشغول کار باشند. برخی دیگر خواندن در مورد سرطان سینه را مفید می­دانند. در صورت مثبت بودن تشخیص، سعی می کنند از همه گزینه های موجود مطلع شوند. برخی افراد همچنین از زمان انتظار برای بازبینی زندگی خود و ارزیابی مجدد اولویت­ ها و روابط خود استفاده می کنند.

برای حفظ روحیه خود، بیشتر ورزش کنید و غذای سالم بخورید. از دوستان، همکاران یا اعضای خانواده که شرایط مشابهی را تجربه کرده اند و ممکن است بتوانند پیشنهادهایی را برای مقابله ارائه دهند، کمک بخواهید.

اگر احساس وسواس، احساس غرق شدن یا افسردگی کردید تا جایی که زندگی روحی و جسمی شما در معرض خطر قرار بگیرد ، باید به کلینیک درمانی خود اطلاع دهید. تماس با یک متخصص بهداشت روان یا مشاور می­تواند مفید باشد تا در دوره انتظار برای تشخیص، درباره آنچه احساس می کنید صحبت کنید.