در یکی از مهم‌ترین اکتشافات دیرینه‌شناسی سال‌های اخیر، دانشمندان در هند موفق به شناسایی فسیل گونه‌ای منقرض‌شده از مار شدند که قدمت آن به حدود ۴۷ میلیون سال پیش بازمی‌گردد. این کشف نه‌تنها اطلاعات تازه‌ای درباره تکامل خزندگان ارائه می‌دهد، بلکه جایگاه هند را در مطالعات جهانی فسیل‌شناسی تقویت می‌کند.
دانشمندان مؤسسه دیرینه‌شناسی هند اعلام کردند که در جریان حفاری‌های انجام‌شده در معدن زغال‌سنگ پاناندرو واقع در ایالت گجرات، موفق به کشف فسیل گونه‌ای جدید از مار شدند که در دوره ائوسن میانی زندگی می‌کرده است. این مار با نام علمی Vasuki indicus شناخته شده و به افتخار الهه مار در اساطیر هندو، «واسوکی» نام‌گذاری شده است.
بر اساس بررسی‌های انجام‌شده، طول این مار بین ۱۰ تا ۱۵ متر تخمین زده شده و وزن آن حدود ۱ تن بوده است. این ابعاد، آن را در رده بزرگ‌ترین مارهای شناخته‌شده تاریخ قرار می‌دهد و از نظر اندازه با گونه افسانه‌ای تایتانوبوآ (Titanoboa) که پیش‌تر در آمریکای جنوبی کشف شده بود، رقابت می‌کند.
محققان اعلام کردند که این مار احتمالاً از خانواده منقرض‌شده ماتسوئیدا (Madtsoiidae) بوده که قبلاً در مناطق مختلفی از آسیا، آفریقا و آمریکای جنوبی یافت می‌شد. برخلاف مارهای امروزی که عمدتاً در محیط‌های گرمسیری زندگی می‌کنند، واسوکی (Vasuki indicus) در جنگل‌های گرم و مرطوب هند با پوشش گیاهی انبوه زندگی و احتمالاً از مهره‌داران بزرگ تغذیه می‌کرد.
بررسی ساختار مهره‌ها و استخوان‌های فسیل‌شده نشان می‌دهد که این مار فاقد ویژگی‌های پیچیده مارهای امروزی مانند توانایی بلعیدن طعمه‌های بسیار بزرگ بوده، اما به‌دلیل اندازه عظیم و قدرت بدنی بالا، شکارچی مؤثری در زیست‌بوم خود محسوب می‌شده است. دانشمندان تأکید کرده‌اند که این کشف می‌تواند به درک بهتر از روند تکامل خزندگان، تغییرات اقلیمی در دوره‌های زمین‌شناسی و مهاجرت گونه‌ها در قاره‌های مختلف کمک کند. همچنین، این یافته‌ها نشان می‌دهد که هند در دوره ائوسن میزبان گونه‌های منحصربه‌فردی از جانوران بوده که تاکنون ناشناخته باقی مانده‌اند.
این دستاورد علمی، بازتاب گسترده‌ای در میان رسانه‌های تخصصی و محافل دانشگاهی بین‌المللی یافت و به‌عنوان نقطه‌عطفی در مطالعات دیرینه‌شناسی مورد توجه قرار گرفت.
source