سمیح ساغمان کارگردان ترکیه‌ای فیلم کوتاه «گلاب گل» که به بخش بین‌المللی چهلمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌کوتاه تهران راه یافته است، درباره تجربه ساخت این اثر به خبرنگار مهر توضیح داد: من به‌عنوان کارگردان و تهیه‌کننده ترکیه‌ای که کار و تخصصم ساخت و تهیه فیلم‌های مستند است، هدفم حضور در مناطق جنگ‌زده چه در افغانستان و چه در دیگر کشورها و مستندسازی درباره آن‌هاست. محور کار من مناطق جنگ‌زده است.
وی افزود: انتخاب کشور افغانستان برای ساخت این فیلم کوتاه هم به این دلیل بود که رسانه‌های دنیا چیزهایی را از این کشور مخابره می‌کنند که ما راست و دروغ آن را نمی‌دانیم. من می‌خواهم صدای افرادی باشم که خودشان و کشورشان در سایه جنگ گرفتار شده‌اند. می‌خواهم صدای افرادی باشم که گویی راه نجاتی از جنگ ندارند.
این کارگردان درباره مشاهدات خود در مناطق جنگ‌زده افغانستان توضیح داد: من ۲۵ سال دارم و تا به امروز به ۲۳ کشور خارجی سفر کرده‌ام. آنچه باعث شد جغرافیای افغانستان را برای روایت فیلمم انتخاب کنم، مهمان‌نوازی و خلق و خوی آن‌ها در کنار جغرافیای بکر کشورشان بود. نه فقط من که همه دوست دارند این جغرافیا را ببینند. کشورهای امپریالیستی مانند آمریکا باعث رکود اقتصادی در افغانستان شده‌اند و ضربه‌های سختی به مردم افغانستان زده‌اند. همین‌ها از طریق رسانه‌های خود، تصاویری را از این کشور مخابره می‌کنند که دوست دارند و باعث می‌شوند دید ما نسبت به این کشور و مردمش تحریف شود.
وی افزود: من در ساخت این مستند به دنبال این بودم که بدانم آنچه رسانه‌ها از این کشور پخش کرده و می‌کنند، چقدر مطابق واقعیت است. من ۲ ماه بعد از خروج آمریکا و استقرار طالبان به این کشور رفتم و این مستند را ساختم.
این کارگردان درباره چالش‌ها و هراس‌های حضور در افغانستان در زمان حاکمیت طالبان هم گفت: هر کسی که شغل و حرفه‌اش مستندسازی باشد از حضور در هیچ منطقه‌ای هراس ندارد. من به‌عنوان یک مسلمان تنها از خدا و مرگ می‌ترسم. اگر تقدیرم مرگ باشد، چه در رختخواب باشم و چه در کشوری که بمب بر سر مردمش می‌ریزد، این اتفاق خواهد افتاد. آن‌ها که قدرت مدیا را در اختیار دارند، تصویر مطلوب خود را ارائه می‌دهند اما من به‌عنوان مستندساز با دوربین نشان می‌دهم که مسبب واقعی شرایط امروز افغانستان، همین آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها هستند.
وی افزود: من در فرآیند ساخت این مستند هیچ مشکلی نداشتم و نیروهای طالبان هم خیلی به من کمک کردند. آن‌ها هیچ فشاری به ما نیاوردند و هیچ مانعی پیش روی ما نگذاشتند. آن‌ها حتی اجازه نمی‌دادند ما در هتل مستقر شویم و بسیار مهمان‌نواز بودند. من ۲ ماه در افغانستان زندگی کردم و شهرها و روستاهای آن را گشتم.
کارگردان مستند کوتاه «گلاب گل» درباره محتوای این اثر توضیح داد: اسم فیلم برگرفته از زندگی پسربچه دوازده ساله‌ای است که به‌صورت مادرزادی ۲ دست ندارد. آن‌ها در روستایی مرزی زندگی می‌کنند که حتی برق ندارد. آن‌ها حتی نمی‌دانستند کروناچیست! نه یخچال داشتند و نه تلویزیون و از هر امکاناتی محروم بودند. زمانی که گلاب‌گل به‌دنیا می‌آید پدرش فوت کرده و عمویش او را بزرگ می‌کند. حالا عمویش می‌خواهد به ترکیه مهاجرت کند و گل گلاب نگران است که بعد از عمویش چه کسی می‌تواند از او نگهداری کند ….
source