بررسی بازی Outcast – A New Beginning

بیش از دو دهه پیش بود که Outcast منتشر شد و توانست استانداردهای تازه‌ای را در صنعت بازی به نام خود ثبت کند. هرچند هیچگاه از Outcast به عنوان یکی از بهترین‌های تاریخ یاد نشد اما این بازی نه تنها از دید گرافیک بلکه از لحاظ گیم‌پلی توانست قابلیت‌هایی را برای اولین بار در جریان خود معرفی کند که سال‌ها بعد تبدیل به استانداردهای ساخت یک بازی Open World شدند. اینکه شما در یک محیط باز قرار گرفته و توانایی انتخاب مسیر مورد نظر خود را داشته باشید، یکی از مهم‌ترین نکاتی بود که با اولین نسخه از این مجموعه معرفی شد و امروزه در بسیاری از بازی‌های مهم همچون Elden Ring و The Legend of Zelda مورد استفاده قرار گرفته. بعد از سال‌ها که هیچ خبری از این مجموعه نبود بالاخره از چند سال پیش شاهد جان گرفتن دوباره آن با عرضه چند نسخه بهبود یافته بودیم. اکنون اما نوبت به بازی Outcast – A New Beginning رسیده که تحت عنوان ادامه‌ای مستقیم برای قسمت اول شناخته می‌شود. ساخته استودیو Appeal Studios که برای بار دیگر این فرصت را به گیمرها داده که در نقش کاتر اسلید قرار گرفته و به سیاره Adelpha سفر کنند.

هرچند همواره Outcast‌ گیم‌پلی نوآورانه و متفاوت خود شناخته می‌شد اما در کنار آن داستانی قدرتمند را هم روایت می‌کرد. سفری متفاوت به یک سیاره ناشناخته در آینده‌ای دور که با پیچش‌های جالب توجهی همراه می‌شد و نهایتا به بهترین شکل ممکن به نقطه پایانی می‌رسید. اینبار هم سازندگان بازی در Outcast – A New Beginning موفق شده‌اند تا داستانی خوب را پیش روی مخاطب‌ها قرار دهند. هرچند شروع کار با ترفند فراموشی شخصیت اصلی که سال‌هاست در فهرست کلیشه‌ای ترین رویکرد‌های صنعت بازی قرار دارد، شروع می‌شود اما بعد از مدتی نشان می‌دهد که همه چیز در همین نقطه متوقف نمی‌شود. اگر کلیت داستانی بازی را مورد بررسی قرار دهیم با نتیجه‌ای خوب مواجه می‌شویم اما واقعیت ماجرا این است که ساخته Appeal Studios از دید شکل و کیفیت روایت با مشکلاتی اساسی دست و پنجه نرم می‌کند. بخش عمده‌ای از دیالوگ‌های مطرح شده میان شخصیت‌های مختلف از دید نوشتاری در سطح خوبی قرار ندارند و به شکل خوبی هم نمایش داده نمی‌شوند. میان‌پرده‌های سینمایی از دید کارگردانی ضعیف و البته با محدودیت‌های فنی بسیاری همراه هستند. شخصیت‌های مختلف از دید طراحی انیمیشن‌های صورت و Lip-Sync در وضعیت وخیمی قرار دارند و تمام این مسائل باعث شده تا فرصت روایتی درگیرکننده از بازی گرفته شود. درست در لحظاتی که داستان سعی دارد روندی جذاب را برای گیمر شکل دهد، بازی به سرعت روی بد خود را نشان داده و به مخاطب یادآوری می‌کند که اینجا در بهترین حالت با یک روایت متوسط و شاید حتی بعضا ضعیف سر و کار داریم. با تمام این تفاسیر کلیت داستانی Outcast – A New Beginning جالب توجه و خوب دنبال می‌شود اما از دید اجرایی با ضعف‌های پرشماری درگیر است.

هرچند می‌توان کیفیت پایین روایت داستان را به بودجه پایین بازی ارتباط داد اما نمی‌توان از فاجعه‌ای که گیم‌پلی باشد به همین راحتی‌ها چشم پوشی کرد. برای دو دهه از Outcast به عنوان اثری نوآورانه یاد شد که استانداردهای بسیاری را برای بازی‌های Open World بنا کرد اما اکنون می‌بینیم که Outcast – A New Beginning تبدیل به یک کپی ضعیف از دیگر بازی‌هایی شده که هر سال چند نمونه مختلف از آنها منتشر شده و به سرعت فراموش می‌شوند. اینجا با یک بازی Open World سر و کار داریم که از همان ابتدا شباهت‌های متعدد خود با آثار یوبی‌سافت را نمایان می‌کند. در ابتدا ماموریت‌های اصلی و جانبی مختلفی برعهده شما قرار می‌گیرد اما همچون گذشته در انتخاب مسیر هیچ حق انتخابی نداشته و باید به سراغ وظایفی بروید که بازی به شکل خاص پیش روی شما قرار می‌دهد. در ادامه بایستی نقاط خاصی را مورد بررسی قرار دهید تا جزئیات موجود در محیط سیاره Adelpha را پیدا کرده و برای افزایش قدرت‌های خود در جستجوی آنها قرار گیرید. بازی حتی همچون بسیاری از بازی‌های Open World سعی کرده تمرکز اندکی روی المان‌های نقش آفرینی داشته باشد و قدرت‌های مختلف را از این طریق در اختیار گیمر قرار دهد. هرچند همه چیز به نظر در جای درستی قرار گرفته اما واقعیت پشت پرده Outcast – A New Beginning بعد از مدتی خود را نشان داده و متوجه می‌شوید که هیچ‌چیز در گیم‌پلی این بازی کیفیت خوبی نداشته و با اینکه با حجم زیادی از امکانات و قابلیت‌ها روبرو هستیم اما تمامی آنها به معمولی‌ترین شکل ممکن پیاده‌سازی شده‌اند. اکثر ماموریت‌هایی که به شکل اصلی یا جانبی در مقابلتان قرار می‌گیرد فراتر از یک Fetch Quest نرفته و معمولا وظایفی ساده همچون رفتن به یک نقطه، کشتن تعدادی دشمن و پایان یافتن ماموریت را دنبال می‌کنند. روندی که در چند شکل مختلف اجرا شده اما برای بارها تکرار می‌شود. عملا به جز داستان، طراحی ماموریت‌ها هیچ انگیزه مضاعفی را برای تجربه بازی ایجاد نمی‌کند و همین موضوع بزرگ‌ترین ضعفی است که بازی پیش رو درگیر آن است.

هرچند سیاره Adelpha پر از منظره‌های چشم و نواز متنوع است اما عملا فعالیت خاصی برای انجام در آن وجود ندارد. تنها کافیست به نقاط مختلف آن سر زده و به اندکی جستجو بپردازید تا متوجه شوید که محیطی بزرگ که به عنوان سیاره اصلی بازی طراحی شده شامل محیط‌های کوچک‌تری می‌شود که به عنوان زمین برگزاری ماموریت‌های مختلف شناخته می‌شوند. ماموریت‌هایی که به شکل خاص تمرکز خود را روی درگیری با موجودات فضایی و البته چند نوع دیگر دشمن قرار داده‌اند. اوضاع البته در جریان مبارزات هم به شکل بهتری دنبال نمی‌شود. همان‌قدر که دیگر بخش‌های گیم‌پلی در سطحی معمولی و متوسط دنبال می‌شوند، مبارزات هم با همین روند اجرایی شده و پیش روی شما قرار می‌گیرد. در جریان بازی می‌توانید اسلحه‌های مختلفی را در اختیار گرفته و هر کدام را در چند زمینه متفاوت ارتقا دهید اما نهایتا کلیت ماجرا تغییری نمی‌کند. همچنان دشمن‌ها از هوش مصنوعی ضعیفی برخوردار بوده، حس خوبی در زمان تیراندازی به شما منتقل نمی‌شود و در انتها باید زمان زیادی را به شلیک کردن اختصاص دهید تا نهایتا طرف مقابل به مرگ رضایت دهد. در این بین سازندگان بازی سعی کرده‌اند با قرار دادن جت پک و اختصاص دادن یک شاخه ارتقایی به آن، وضعیت حرکت در محیط و قدرت مانور شخصیت اصلی را بهبود دهند. هرچند موفقیت‌هایی در این زمینه کسب شده اما کلیت ماجرا بعد از چند ساعت به کلی فراموش می‌شود. سیاره Adelpha با وجود تنوع محیطی قابل قبول، از لحاظ معماری نمی‌تواند کارایی جت پک را به نقطه بهره‌برداری ایده‌آل برساند. شما می‌توانید بخش عمده‌ای از زمان خود را به ارتقای جت پک اختصاص دهید اما در نهایت، امکان استفاده معناداری را از آن در اختیار ندارید و احتمالا بعد از مدتی آن را به کلی کنار می‌گذارید. با اینکه گیم پلی Outcast – A New Beginning در ابتدا می‌تواند حداقل خوب طبقه‌بندی شود اما بعد از مدتی ذات تکراری و به شدت معمولی خود را نشان داده و همان اندک جذابیت اولیه را از دست می‌دهد. این موضوعی زمانی آشکارتر می‌شود که متوجه می‌شوید جریان کلی بازی همان چیزی است که برای بارها در دیگر بازی‌های Open World امروزی مورد استفاده قرار گرفته، همچنان در حال تکرار است و خلاقیت جایی در آن ندارد.

اولین قسمت از مجموعه Outcast در زمان عرضه به سراغ تکنولوژی تازه‌ای در زمینه گرافیک رفت که برای دوران خود می‌توان گفت انقلابی بود. تکنولوژی‌ که در کنار نقاط قوت خود با ضعف‌های اساسی همراه بود که از فراگیر شدن آن جلوگیری کرد. با این حال قسمت اول این سری از دید گرافیکی به عنوان یکی از بازی‌های پیش روی زمان خود شناخته می‌شد و انتظارات از Outcast – A New Beginning نه در آن سطح اما بالا بود. نمایش‌های بازی تاکنون در وضعیت خوبی قرار داشتند اما می‌توان گفت نتیجه نهایی با ضعف‌های اساسی همراه است که از لذت‌بخش بودن تجربه بازی جلوگیری کرده‌اند. طراحی محیط‌ها از دید فنی و هنری در سطح خوبی قرار دارد و در تمام نقاط Adelpha می‌توان مناظری حتی خیره‌کننده را پیدا کرد. در مقابل اما طراحی شخصیت‌ها بعضا حتی به مرز فاجعه نزدیک می‌شود و وضعیت با نمایش انیمیشن‌های بدن و صورت هیچ بهبودی پیدا نمی‌کند. نهایتا اما تیر آخر را وضعیت عملکرد فنی بازی شلیک می‌کند. با اینکه این عنوان به هیچ‌وجه در سطح بهترین‌های روز قرار نمی‌گیرد اما برای اجرای آن حتی با بهترین سخت‌افزارها هم احتمالا مشکلات زیادی دارید. در جریان حرکت شاهد استاتر وحشتناکی هستیم که در طولانی مدت می‌تواند تک تک سلول‌های مغز مخاطب را وارد چالشی اساسی کند. با اینکه می‌توان بخش عمده‌ای از ایرادات فنی را در آینده برطرف کرد اما کلیت وضعیت بصری بازی درست همانند داستان، گیم‌پلی و صداگذاری فراتر از یک پیاده‌سازی معمولی نرفته و کلیت کیفی بازی را در سطحی متوسط متوقف می‌کند.

برخلاف اولین قسمت از Outcast که توانست نوآوری‌های بسیاری را به ژانر Open World معرفی کند، اینجا و در Outcast – A New Beginning با یک الگوبرداری متوسط از استانداردهای امروزی این ژانر روبرو هستیم. بازی‌ای که حرف تازه‌ای برای گفتن ندارد نمی‌تواند به رقابت با آثار پر هزینه این روزها برود.