بررسی بازی Still Wakes the Deep

این روزها ساخت یک بازی ترسناکِ تاثیرگذار و به یادماندنی به کاری سخت و دشوار تبدیل شده که هر استودیویی نمی‌تواند از عهده ساخت آن بر بیاید. در سال‌های گذشته شاهد این بودیم که حتی بازی مورد انتظاری مثل Callisto Protocol که وعده یک اثر بزرگ را می‌داد هم نتوانست خیلی موفق باشد و به یک بازی متوسط تبدیل شد. با این حال سازندگان بازی Still Wakes the Deep تلاش کردن تا با روایت یک داستان خاص و البته فراموش نشدنی، اثری را خلق کنند که تا مدت‌ها در ذهن مخاطب باقی بماند. با نقد بازی سنتر از این بازی همراه شوید تا ببینیم که آیا آخرین دستپخت استودیو The Chinese Room توانسته به یک بازی جذاب و متفاوت تبدیل شود یا خیلی زود از یادها می‌رود.

داستان بازی در سال ۱۹۷۵ و از آنجایی شروع می‌شود که گیمر در نقش یک برق‌کار ساده به نام کَز (Caz)، عازم یک ماموریت دریایی چند ماهه می‌شود تا کار خودشان را روی سکوی نفتی Beira D که در دریای شمال قرار دارد شروع کند. بیشتر داستان بازی حول اتفاق‌هایی که روی این سکو رخ می‌دهد جریان دارد، ولی هر از گاهی اشاراتی به زندگی شخصی Caz هم می‌شود که اصلا او چه‌طور این ماموریت سخت را قبول کرده و دقیقاً چرا در کریسمس خانواده‌اش را ترک کرده است. Still Wakes the Deep با ساخت یک فضای سنگین، دلهره آور و البته موسیقی وهم‌انگیزی که نوت‌های آن گوش را خراش می‌دهند، کاری می‌کند که از همان اول متوجه بشید که قراره به زودی یک اتفاق ناجور رخ دهد و همه چیز از حالت عادی خودش خارج شود. کَز در راه ملاقات با رئیس سکو متوجه می‌شود که دریل بزرگی که به دریا انداخته‌اند گیر کرده و احتمالاً به یک شی عجیبی برخورد کرده، اما خب این مسئله برای کسی اهمیت خاصی ندارد و همه کارکنان فکر می‌کنند که این اتفاق یک موضوع عادیه؛ اما چیزهایی که قراره با آن‌ها مواجه شویم هیچ شباهتی به عادی بودن ندارند. درست در زمانی که کَز می‌خواهد سوار هلی‌کوپتر شود و سکوی منحوس Beira D را برای همیشه ترک کند، انفجاری بزرگ رخ می‌دهد و هرج و مرج کل بخش‌های سکو را فرا می‌گیرد. کز که از سقوط در دریا جان سالم به در برده، حالا باید تلاش کند تا بفهمه اصلا موضوع از چه قراره و هر چه سریع‌تر خودش و همراهانش را از این وضع نجات دهد.

قبل از شروع بازی، در همان بخش منو (Menu) با گزینه‌های جالبی برای درجه سختی بازی طرف می‌شویم. شما می‌توانید بازی را روی حالت داستانی قرار دهید و طبق توضیح سازندگان بدون ترس از کشته شدن، روی روایتی که برا شما تعریف می‌شود تمرکز کنید و از این تجربه خاص در ساده‌ترین حالت ممکن لذت ببرید؛ حالت دوم نیز یک تجربه نسبتاً ساده را تحویل مخاطب می‌دهد که ترکیبی از گیم‌پلی نه‌چندان پیچیده و داستان بازی است که خب طبیعتاً پیشنهاد می‌کنیم که این حالت را برای تجربه Still Wakes the Deep انتخاب کنید. در کل باید به این موضوع اشاره کرد که این بازی بیشتر برای درگیر کردن بازیکنان با محیطی که در آن گرفتار شدن و تجربه ترس‌های متفاوت طراحی شده و توقع خیلی بالایی از گیم‌پلی آن نداشته باشید. در بخش آغازین بازی، حرکات شما تنها به دویدن، پریدن و بالا رفتن از موانع مختلف محدود شده و برخلاف بقیه بازی‌های ترسناک که شما حداقل یک سلاح دارید، اینجا خبری از مبارزه نیست و خب کسی هم از کَز که یک کارمند معمولیه، توقع درگیری با موجودات ناشناخته رو نداره. صحبت از موجودات ناشناخته شد؛ بعد از برخورد دریل با آن موجود عجیبی که بهش اشاره کردیم، مایعی ترسناک و لزج کل سکو رو فرا می‌گیره که این ماده می‌تواند ذهن هر آدمی را به شکل متفاوتی تحت تاثیر قرار دهد. در ابتدای بازی که هنوز اتفاق خاصی نیفتاده، در سکانسی با تعدادی از شخصیت‌های فرعی بازی آشنا می‌شوید که هر کدام داستان خاص خودشان را دارند. در ادامه بازی که با برخی از آن‌ها دوباره طرف می‌شویم، هر کدام از آن‌ها به نوعی با این موجود ناشناخته درگیر شده‌اند و حتی با بعضی از آن‌ها به عنوان یک باس فایت کوچک روبرو می‌شوید. Still Wakes the Deep برای ترساندن مخاطبان، سعی داره تا کمترین استفاده را از جامپ اسکِر (ترس‌های ناگهانی) داشته باشه و بیشتر روی استفاده از ترس محیطی تمرکز کرده است. در این بازی می‌توانیم انواع و اقسام ترس‌ها مثل ترس از محیط‌های بسته، ترس از ارتفاع یا حتی ترس فرار کردن از موجودی که لحظه به لحظه پشت سر شماست و نفسش را می‌تونید پشت گردن‌تان احساس کنید را تجربه کنید.

فلسفه پشت انتخاب این ترس‌ها از طرف تیم سازنده نکات جالبی دارد که تاثیر این تصمیم‌ها را در صحنه به صحنه بازی می‌توانید ببینید. اجازه دهید که از تیم صداپیشه‌های بازی شروع کنیم؛ از آنجایی که سکو نفتی Beira D در دریای شمال و نزدیک کشور اسکاتلند قرار داره، سازنده‌ها سعی کردن تا با وفادار ماندن به محیطی که ساختن، تحربه‌ای بی‌نقص را آماده کنند. برای این کار آن‌ها با مصاحبه با کارکنان شرکت نفت بریتانیا و کسانی که تجربه کار در سکوی نفتی داشتن، محیط بازی را بر اساس صحبت آن‌ها طراحی کردن و ترس‌های غالب این افراد که شامل ترس از سقوط و غرق شدن بوده را در بازی خودشان جای دادن. نکته جالب بعدی، لهجه شخصیت‌های بازی به شمار می‌رود. اگر فکر می‌کنید که سطح زبان انگلیسی بالایی دارید و نیازی به روشن کردن زیرنویس ندارید، باید بگوییم که سخت در اشتباهید و برای فهمیدن صحبت‌های شخصیت‌های بازی که همگی با لهجه اسکاتلندی (اسکاتیش) صحبت می‌کنند، کار دشواری را در پیش دارید. البته که به شخصه این موضوع را یکی از جذابیت‌های Still Wakes the Deep در نظر می‌گیرم، چراکه هم به خاص بودن بازی کمک زیادی کرده و هم باعث شد تا با شخصیت‌ها ارتباط بیشتری برقرار کنم. در بحث زیبایی بصری اما Still Wakes the Deep حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. استودیوی Chinese Room که پیش از این بازی‌های نسبتاً موفقی مثل Amnesia را ساخته، این بار برای خلق اثر جدید خودش از موتور آنریل انجین ۵ استفاده کرده و نتیجه کار به شدت خوب بوده. از طراحی بصری محیط‌های ترسناک بازی گرفته تا توجه به جزئیات در هر بخش از سکو که وارد آن می‌شوید، می‌توان فهمید که این بازی از نظر زیبایی بسیار عالی عمل کرده است. این طراحی جذاب در کنار طراحی صدا فوق‌العاده محیط‌، ترس از ناشناخته‌ها را به بهترین شکل ممکن به مخاطب القا می‌کند و این که نمی‌دانید چه چیزی در پشت هر در انتظار شما را می‌کشد، دقیقاً همان نوع ترسی است که سازندگان سعی داشتن تا آن را به تصویر بکشند. همانطور که گفتیم، تنها نکات منفی و مهمی که از جذابیت تجربه Still Wakes the Deep کم می‌کند، نبود بخش‌های مبارزه‌ای در بازی و تکراری شدن گیم‌پلی است؛ احساس ناتوان بودن در حین روبرو شدن با این موجودات وحشتناک باعث می‌شود تا احساس کنیم انگار یک اِلمانی در بازی کمه و نمی‌توانیم آدرنالین مان را آنطور که باید و شاید تخلیه کنیم. البته ناگفته نماند که هدف طراحای بازی دقیقاً همین بوده که شخصیت اصلی بازی یک فرد قهرمان نیست که بخواد با این موجودات مبارزه کند؛ بلکه دقیقاً او همان کاری را می‌کند که یک آدم عادی و معمولی در این شرایط آن را انجام می‌دهد؛ فرار و پنهان شدن!

در پایان باید گفت که بازی Still Wakes the Deep در ارائه یک داستان جذاب و درگیرکننده می‌تواند جزو بهترین‌های ژانر خودش قرار بگیرد، اما جز داستان‌گویی و البته فضاسازی نکته دیگری برای ارائه ندارد و گیم‌پلی آن زیاد جذاب نیست. اگر از طرفداران آثار ترسناک روان‌شناختی هستید، پیشنهاد می‌کنم که حتماً یک بار این بازی را تجربه کنید.