انسان‌ها تاکنون چند حیوان را به کام انقراض کشانده‌اند؟

با درنظرگرفتن تخمین ۱۰۰ انقراض به ازای هر یک میلیون گونه در سال در پژوهش کووی، بدین نتیجه می‌رسیم که ۱۰۰ هزار گونه از دو میلیون گونه‌ی شناخته‌شده طی ۵۰۰ سال گذشته منقرض شده‌اند. با این‌حال، آمار حیوانات شناخته‌نشده در این دسته‌بندی قرار ندارد.

براساس پژوهشی که سال ۲۰۱۱ در مجله‌ی PLOS Biology منتشر شد، تقریبا ۷٫۷ میلیون گونه‌ی جانوری وجود دارند. اگر با توجه به این رقم، ۱۰۰ انقراض به ازای هر یک میلیون گونه را طی ۵۰۰ سال گذشته اعمال کنیم و آمار ۳۸۵۹ گونه‌ی جانوری را که به‌صورت طبیعی در این بازه منقرض شده‌اند با نرخ انقراض پس‌زمینه‌ی یک انقراض به ازای هر یک میلیون گونه کم کنیم، تخمین نهایی تعداد انقراض‌های جانوری بر اثر فعالیت‌های انسان به ۳۸۱٬۱۵۰ گونه می‌رسد. بااین‌حال، چنین تخمینی تقریبی است و باید با دیده‌ی شک‌وتردید نگریسته شود.

جان آلروی، استادیار دانشکده‌ی علوم زیستی دانشگاه مک‌کایر استرالیا که در حال ارزیابی کمیت و تنوع انقراض است، باور دارد که محاسبه‌ی سرعت انقراض مدرن تقریبا غیرممکن است. او می‌گوید:

باید بیش از اندازه نسبت به دقت داده‌ها بر اساس داده‌های موجود محتاط باشیم. من احساس می‌کنم که تسلط خوبی درباره‌ی نرخ انقراض فعلی نداریم.

برای درک نرخ انقراض کلی، پژوهشگرها باید در درجه‌ی اول بدانند چه تعداد گونه وجود دارد. نه‌تنها بخش زیادی از حیات‌وحش سراسر جهان برای علم ناشناخته است، بلکه اغلب اوقات تراکم گونه‌ها در مناطقی مثل نواحی استوایی که کمتر مورد بررسی قرار گرفته‌اند، قرار دارد. بدتر از همه، تعداد گونه‌های حشرات نسبت به تمام گونه‌های جانوری بیشتر است. بااین‌حال در مقایسه با گروه‌های جانوری بزرگ‌تر مثل پستانداران و پرندگان، کمتر درباره‌‌ی آن‌ها می‌دانیم.

هرچند کار دشواری است، الروی پیشنهاد می‌دهد که برای تخمین سرعت انقراض می‌توان از داده‌های موزه برای گروه‌های مشخصی از جانوران که نماینده‌ی گروه‌های بزرگ‌تر هستند و مطالعه‌ی تعداد گونه‌هایی که درطول زمان از دست داده‌اند، استفاده کرد. صرف‌نظر از سرعت انقراض، واضح است که انسان‌ها روند ناپدیدشدن حیات را تشدید کرده‌اند و شمار انقراض‌ها بسیار بیشتر از ۷۷۷ گونه‌ی ثبت‌شده در فهرست سرخ IUCN است.

طیف گسترده‌ی تخمین‌های E/MSY که در پژوهش‌های مختلف ارائه‌ شده‌اند، تاکنون یک ویژگی مشترک داشته‌اند: همگی آن‌ها بسیار بیشتر از نرخ انقراض پس‌زمینه‌ هستند. همین مدرک کافی است که بگوییم انسان‌ها به گوناگونی زیستی روی زمین آسیب می‌زنند. کووی می‌گوید:

صرف‌نظر از اینکه نرخ انقراض ۱۰۰، ۲۰ یا ۲۰۰ E/MSY باشد، همچنان بسیار زیاد و واقعا بد است.