جریان‌های بستر دریا

علاوه بر دلایل یادشده، عوامل دیگری هم می‌توانند سرعت نابودی لاشه تایتانیک را افزایش دهند. همان‌طور که جریان‌های سطحی دریا می‌توانند قایق‌ها و شناگرها را جابه‌جا کنند، اعماق اقیانوس هم مملو از جریان‌های زیرآبی است. گرچه جریان‌های اعماق اقیانوس به اندازه‌ی جریان‌های سطحی قدرتمند نیستند، مقدار زیادی آب را جابه‌جا می‌کنند.

جریان‌های زیردریایی ممکن است به واسطه‌ی آب‌های سطحی که بر ستون آبی زیرین خود تأثیر می‌گذارند، یا جزر و مدهای اعماق آب یا تفاوت در چگالی آب بر اثر دما و میزان شوری ایجاد شوند که به آن‌ها جریان‌های دماشوری می‌گویند. رویدادهای نادری مثل طوفان‌های دریایی که به جریان‌های گردابی سطحی مربوط هستند نیز می‌توانند باعث ایجاد جریان‌های قدرتمند و متناوبی شوند که مواد را در بستر دریا جارو می‌کنند.

پژوهش‌های مربوط به الگوهای رسوبی بستر دریا در اطراف تایتانیک و همچنین حرکت ماهیان مرکب در اطراف لاشه کشتی، دیدگاه‌هایی را درباره‌ی ضربه‌ی جریان‌های دریایی بر بدنه‌ی کشتی فراهم می‌کنند. بخشی از خرابه‌های تایتانیک در نزدیکی بخشی از بستر دریا قرار دارد که تحت تأثیر جریانی از آب‌های سرد به سمت جنوب موسوم به جریان عمقی مرز غربی قرار دارد. این جریان زیرین باعث ایجاد تل‌های رونده، نوسان‌ها و الگوهای روبان‌مانند در رسوب‌ها و گل و لای می‌شود. بخش زیادی از آرایش‌هایی که پژوهشگرها در بستر دریا دیدند به جریان‌های نسبتا ضعیف تا متوسط وابسته‌اند.

بیشتر بخوانید:

نوسان‌های شنی در راستای لبه‌ی شرقی میدان آوار تایتانیک هم نشان‌دهنده‌ی یک جریان رو به پائین غربی هستند، در حالی که در محل اصلی لاشه کشتی روندهایی از جریان‌های شمال غرب به جنوب غرب دیده می‌شوند که دلیل آن‌ می‌تواند تأثیر قطعه‌های بزرگ‌تر خرابه‌های تایتانیک بر مسیر آن‌ها باشد.

در اطراف بخش جنوبی جلوی کشتی، به نظر می‌رسد جریان‌های متغیری وجود دارد که شامل جریان‌های شمال شرق، شمال غرب و جنوب غرب است.

گرچه هیچ‌کدام از جریان‌های یادشده بسیار قوی نیستند، باز هم می‌توانند باعث فروپاشی کشتی شوند. سیفرت می‌گوید، حتی جریان‌هایی که توسط زیردریایی‌ها ایجاد می‌شوند می‌توانند به فروپاشی سازه‌ها بینجامند. گرچه می‌توانند برخی زنگ‌زدگی‌ها را از بین ببرند که فرسایش این بخش‌ها را به تأخیر می‌اندازند.

لاشه تایتانیک برای ناپدید شدن کامل به چند قرن زمان نیاز دارد

همچنین ممکن است جریان‌ها، لاشه تایتانیک را پیش از آنکه فرصت تجزیه داشته باشند در رسوب‌ها دفن کنند؛ اما پیش از آن، برخی بخش‌های نمادین کشتی ممکن است ناپدید شوند. درست مثل خرابی اخیری که باعث از بین رفتن بخشی از نرده‌ها شد؛ همان‌جایی که جک و رز، شخصیت‌های معروف فیلم تایتانیک ۱۹۹۷ به کارگردانی جیمز کامرون روی آن ایستاده بودند.

به گفته‌ی الخوری، برخی بخش‌های نمادین تایتانیک مثل پلکان بزرگ، اتاق مارکونی، بخش افسرها در حوالی سال ۲۱۰۰ ناپدید خواهند شد و فرود زیردریایی در اطراف تایتانیک را دشوارتر می‌سازند. همچنین بخش‌های فولادی نازک‌تر مثل نرده‌ها و بخش‌های عرشه‌ روی عرشه‌ی قایق‌ها زودتر ناپدید خواهد شد؛ اما حتی باوجوداین سرعت فروپاشی، لاشه تایتانیک برای ناپدید شدن کامل به چند قرن زمان نیاز دارد.

بخش‌های بزرگ فولاد که در رسوب‌ها دفن شده‌اند نیز در برابر بدترین خرابی‌ها و میکروب‌های فلزخوار محافظت می‌شوند و می‌توانند صدها سال دوام بیاورند. بااین‌حال سرنوشت نهایی معروف‌ترین کشتی جهان چه خواهد بود؟ لاشه‌ای از اکسید آهن در بستر دریا که مزین به کاشی‌ها، توالت‌ها و اتصالات برنجی است.

همچنین به گفته‌ی الخوری، اشیایی مثل ظروف چینی، کاشی‌های رنگارنگ حمام‌های ترکی که از سیلیکای پخته‌شده ساخته شده‌اند، تقریبا برای همیشه دوام خواهند آورد. با وجود ابهامات، مسلم است تایتانیک همچنان به عنوان یادبود متواضعانه‌ی یکی از غم‌انگیزترین نمونه‌های غرور و خطای انسان باقی خواهد ماند.

source

توسط wikiche.com