یخسار گرینلند در حال فروپاشی است؛ زنگ خطر برای افزایش سطح دریاها

بااین‌حال، کاهش سرعت یخچال یاکوبشاون نیز پایدار نبود. از سال ۲۰۱۸، یخچال بار دیگر شتاب گرفته و ضخامت آن رو به کاهش گذاشته است. این روند نیز واکنشی به ادامه‌ی گرمایش زمین محسوب می‌شود. در آینده، دیگر نمی‌توان برای جبران رشد یخ‌کافت‌ها در سراسر گرینلند، روی این یخچال حساب کرد.

شکاف‌های یخی، نقشی کلیدی در پویایی یخچال‌ها دارند و هرچه بزرگ‌تر شوند، از‌دست‌رفتن یخ نیز سرعت بیشتری پیدا می‌کند. یخ‌کافت‌ها مسیری برای ورود آب حاصل از ذوب سطحی به درون یخچال‌ها فراهم می‌کنند. زمانی که آب وارد این ساختار شود، یا یخ را از درون گرم می‌کند و یا لایه‌ی زیرین یخچال را روان‌تر می‌کند که در هر دو حالت، حرکت یخ به سمت اقیانوس تسریع می‌شود.

در نقاطی که یخ به دریا می‌رسد، شکاف‌ها به نخستین نقاط شکستگی تبدیل می‌شوند و از همین نواحی، کوه‌های یخ جدا و وارد آب‌های آزاد می‌شوند. این فرآیند، خروج یخ از گرینلند را به میزان چشمگیری افزایش می‌دهد.

به‌طور خلاصه، یخ‌کافت‌ها عناصر کلیدی در تحولات یخسار در گرینلند و جنوبگان هستند. اما همچنان بسیاری از جنبه‌های آن‌ها ناشناخته مانده و همین امر، پیش‌بینی‌های مربوط به افزایش سطح آب دریاها را با شک‌و‌تردید مواجه کرده است.

در مجموع، افزایش سرعت خروج یخچال‌ها می‌تواند تا سال ۲۳۰۰، سطح دریاها را تا ۱۰ متر افزایش دهد. توجه به این رقم ضروری است، زیرا ۷۵ درصد از شهرهای بزرگ جهان (با جمعیتی بیش از پنج میلیون نفر) در ارتفاعات کمتر از ۱۰ متر از سطح دریا قرار دارند.

از سال ۲۰۲۳، گروهی از دانشمندان قطبی هشدار داده‌اند که اگر گرمایش جهانی از ۱٫۵ درجه سانتی‌گراد عبور کند، خطر ذوب گسترده‌ی یخچال‌ها و یخسارها افزایش چشمگیری خواهد یافت. اما ماه گذشته، سرویس تغییرات اقلیمی کوپرنیکوس اتحادیه‌ی اروپا اعلام کرد که میانگین دمای جهانی در سال ۲۰۲۴ برای نخستین بار از این حد فراتر رفته است.

هر کسری از یک درجه، بسیار حیاتی است. شاید هنوز هم بتوان از شدیدترین پیامدهای تغییرات اقلیمی جلوگیری کرد، اما دانشمندان نتیجه گرفته‌اند که دیگر فرصت زیادی باقی نمانده است.