پیاده‌روی، به‌عنوان نوعی فعالیت بدنی ساده، در‌دسترس و مفید انتخابی عالی محسوب می‌شود. اکنون تحقیق جدیدی نشان می‌دهد که پیاده‌روی‌های تند حتی در اطراف محل زندگیتان نیز می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات ضربان قلب را کاهش دهد.
مطالعه که به رهبری تیمی از دانشگاه گلاسگو در بریتانیا انجام شده است، نشان می‌دهد سرعت پیاده‌روی تفاوت قابل‌توجهی در میزان فایده‌ی آن بر سلامت قلب دارد. افرادی که با سرعت متوسط (بین ۴٫۸ تا ۶٫۴ کیلومتر در ساعت) قدم می‌زنند، در مقایسه با افرادی که آهسته راه می‌روند (با سرعت کمتر از ۴٫۸ کیلومتر در ساعت)، ۳۵ درصد کمتر در معرض ابتلا به ناهنجاری‌های ضربان قلب بودند. این یافته‌ها در بازه‌ای با میانه‌ی پیگیری ۱۳٫۷ سال به‌دست آمده است.
سرعت پیاده‌روی نقش مهمی در اثرگذاری این فعالیت ورزشی بر سلامت قلب دارد
در مورد افرادی که سریع‌تر از ۶٫۴ کیلومتر در ساعت راه می‌رفتند، خطر ابتلا به ناهنجاری‌های ضربان قلب نسبت به گروهی که آهسته‌تر راه می‌رفتند ۴۳ درصد کاهش یافته بود. ناهنجاری‌های ضربان قلب ثبت‌شده در داده‌های مطالعه شامل «فیبریلاسیون دهلیزی» (ضربان نامنظم قلب)، «تاکی‌کاردی» (ضربان سریع قلب)، و «برادی‌کاردی» (ضربان بسیار کند قلب) بودند.
جیل پِل، دانشمند حوزه سلامت عمومی در دانشگاه گلاسگو، می‌گوید: «این مطالعه نخستین تحقیقی است که به بررسی مسیرهای زیربنایی ارتباط میان سرعت پیاده‌روی و آریتمی‌ها می‌پردازد و شواهدی ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد عوامل متابولیکی و التهابی ممکن است تاثیرگذار باشند.»
به گزارش ساینس‌آلرت، محققان داده‌های مربوط به سرعت پیاده‌روی معمول ۴۲۰٬۹۲۵ بزرگ‌سال میانسال را از بانک اطلاعاتی یوکی بایوبنک (UK Biobank) گردآوری کردند که درمورد ۸۱٬۹۵۶ نفر از این افراد، اندازه‌گیری‌های دقیق‌تری از سرعت پیاده‌روی در دسترس بود. محققان با استفاده از این گروه فرعی، محاسبه کردند که صرف زمان بیشتر برای پیاده‌روی با سرعت متوسط یا تند، با کاهش خطر تا حدود ۲۷ درصد همراه بوده است. این کاهش در مقایسه با افرادی است که بیشترین زمان را صرف پیاده‌روی کرده‌اند و کسانی که کمترین میزان پیاده‌روی را داشته‌اند.
بیشتر بخوانید
محققان با درنظرگرفتن سایر عوامل مرتبط با اختلالات ریتم قلب، تخمین می‌زنند که حدود یک‌سوم از این ارتباط به تأثیر پیاده‌روی بر فرآیندهای متابولیکی و التهابی بدن، از جمله عوامل اثرگذار بر فشار خون و شاخص توده بدنی، مربوط می‌شود. پل می‌افزاید: «پیاده‌روی تند، خطر چاقی و التهاب را کاهش داد و همین مسئله به کاهش خطر آریتمی منجر شد.»
هرچند این مطالعه مشاهده‌ای است و نمی‌تواند رابطه علت و معلولی را به اثبات برساند، تقسیم جمعیت به گروه‌هایی با سطح‌های مختلف از مواجهه (مانند سرعت پیاده‌روی) و بررسی نرخ بروز پیامدهای مختلف (مثل آریتمی‌ها) در طول زمان، ابزاری ارزشمند در همه‌گیرشناسی برای پیش‌بینی‌های مبتنی بر شواهد محسوب می‌شود.
پیاده‌روی تند، خطر چاقی و التهاب را کاهش می‌دهد
مطالعه‌ی جدید بر ارتباط قوی میان پیاده‌روی با سرعتی که بدن را کمی بیشتر به فعالیت وادار می‌کند و سلامت بهتر قلب و عروق تأکید دارد. پل توضیح می‌دهد: «این یافته از نظر زیست‌شناختی قابل‌پذیرش است، زیرا پژوهش‌های همه‌گیرشناسانه‌ی متعدد نشان داده‌اند که سرعت پیاده‌روی رابطه معکوسی با عوامل متابولیکی دارد.»
بر اساس مطالعه، پیاده‌روی سریع‌تر بیشترین اثر را بر زنان، افراد زیر ۶۰ سال، افراد مبتلا به فشار خون بالا، کسانی که چاق محسوب نمی‌شوند و افرادی با دو یا چند بیماری زمینه‌ای، داشته است.
اکنون شواهد متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد پیاده‌روی چگونه می‌تواند به‌گونه‌ای مؤثر به بهبود سلامت کمک کند. به نظر می‌رسد راه‌رفتن با سرعت بیشتر می‌تواند روند پیری زیستی را کندتر کند. بنابراین، شاید بد نباشد دفعه بعد که برای پیاده‌روی بیرون می‌روید، گام‌های خود را اندکی سریع‌تر بردارید.
مطالعه در مجله Heart منتشر شده است.
source