تفاوت LED و Mini-LED در تلویزیون‌ها ؛ کدام برای شما بهتر است؟

اگر به فکر خرید تلویزیون جدید هستید، احتمالا تفاوت LED و Mini-LED در این محصولات را نمی‌دانید؛ با مطالعه این مطلب به جواب خود می‌رسید.

به گزارش تکراتو و به نقل از lifehacker، در دنیایی که پر از اصطلاحات گیج‌کننده دنیای نمایشگرهاست، شاید اخیراً با واژه Mini-LED مواجه شده باشید؛ اصطلاحی که در نگاه اول عجیب به نظر می‌رسد.

چون مگر LEDها خودشان کوچک نیستند؟ اما حقیقت این است که Mini-LED تفاوت‌های مهمی با LED دارد و همین تفاوت‌ها می‌تواند بین تصویری با رنگ‌های کسل‌کننده یا تصویری زنده و شفاف، مرز ایجاد کند.

تقریباً تمام تلویزیون‌هایی که می‌بینید، از نوعی از فناوری LED استفاده می‌کنند. در بیشتر این تلویزیون‌ها، از چراغ‌های LED سفید برای ایجاد نور پس‌زمینه استفاده می‌شود؛ نوری که از میان لایه‌های LCD و فیلتر رنگ عبور می‌کند و تصویر نهایی را تشکیل می‌دهد.

البته در این میان، تلویزیون‌های OLED استثنا هستند، چون هر پیکسل آن‌ها به‌صورت جداگانه روشن می‌شود و نیازی به نور پس‌زمینه ندارند.

تفاوت LED و Mini-LED در تلویزیون‌ها چیست؟

Mini-LED فناوری جدیدی است که قسمت نور پس‌زمینه را ارتقا داده. در گذشته، نور پس‌زمینه در تلویزیون‌های LCD یا به‌صورت یکپارچه بود یا در چند بخش محدود تقسیم شده بود.

اما Mini-LED از چراغ‌های بسیار کوچکی استفاده می‌کند که به‌صورت جداگانه کنترل می‌شوند؛ این یعنی بخش‌هایی از تصویر که باید روشن باشند، روشن می‌مانند و جاهایی که نیاز به تاریکی دارند، واقعاً تاریک دیده می‌شوند.

برای درک بهتر تفاوت، بیایید نحوه کار نمایشگرهای LED را ساده بررسی کنیم. وقتی گفته می‌شود یک تلویزیون “LED” است، منظور معمولاً نوع نور پس‌زمینه آن است. این نوردهی می‌تواند به دو شکل اصلی باشد:

• نوردهی لبه‌ای (Edge-lit): در این مدل، چراغ‌های LED فقط در لبه‌های نمایشگر قرار دارند و با استفاده از هدایت‌کننده‌های نور، روشنایی را به سراسر صفحه می‌فرستند. این روش ارزان‌تر است اما ممکن است باعث نشت نور از اطراف یا تیرگی در وسط تصویر شود.
• نوردهی کامل (Full Array): در این روش، مجموعه‌ای از LEDها پشت کل نمایشگر چیده می‌شوند. این روش باعث نوردهی یکنواخت‌تری می‌شود و مهم‌تر از آن، امکان کنترل مستقل هر بخش از نوردهی یا همان “کم‌نور کردن موضعی” را فراهم می‌کند.

در این فناوری، نور سفید (یا در مدل‌های خاص، نور آبی برای نمایشگرهای کوانتوم دات) از چراغ‌های LED تابیده می‌شود، سپس از میان لایه‌ای از کریستال‌های مایع عبور می‌کند. این کریستال‌ها به‌کمک فیلترهای رنگ قرمز، سبز و آبی، شدت و رنگ نور عبوری را کنترل می‌کنند تا هر پیکسل رنگ خاص خود را داشته باشد.

اما یک مشکل کوچک وجود دارد: LCDها نمی‌توانند کاملاً جلوی عبور نور را بگیرند. حتی زمانی که صفحه‌نمایش کاملاً سیاه است، باز هم نوری از آن عبور می‌کند و همین باعث می‌شود مشکی واقعی دیده نشود. راه‌حل این مشکل، استفاده از فناوری “کم‌نور کردن موضعی” است.

“کم‌نور کردن موضعی” مجموعه‌ای از تکنیک‌هاست که هدفش خاموش یا کم کردن نور پس‌زمینه در بخش‌هایی از تصویر است که نیاز به نور ندارند. این کار باعث می‌شود مشکی‌ها عمیق‌تر و کنتراست تصویر بیشتر شود.

البته تعداد چراغ‌های LED معمولاً بسیار کمتر از تعداد پیکسل‌هاست و همین باعث می‌شود دقت کم‌نور شدن محدود شود. مثلاً وقتی یک نقطه نورانی روی پس‌زمینه تاریک است، ممکن است هاله‌ای دور آن ایجاد شود که به آن “اثر شکوفه” یا Blooming می‌گویند.

در اینجا است که Mini-LED وارد می‌شود. چون اندازه چراغ‌های آن بسیار کوچک است (کمتر از ۰.۲ میلی‌متر)، تعداد بیشتری از آن‌ها در پشت نمایشگر جا می‌گیرند.

مثلاً تلویزیون ۶۵ اینچی Bravia از برند Sony با فناوری Mini-LED، بیش از ۱۵۰۰ ناحیه کم‌نور شدن دارد. یعنی هر چراغ فقط وظیفه روشن کردن کمتر از یک اینچ مربع را دارد. این دقت بالا باعث می‌شود کنتراست تصویر به شکل چشمگیری بهتر شود.

شاید بپرسید با وجود OLED، چه نیازی به Mini-LED هست؟ پاسخ این است که هرچند OLED می‌تواند پیکسل‌ها را به‌طور مستقل روشن کند، اما این فناوری ضعف‌هایی هم دارد. یکی از مهم‌ترین آن‌ها، احتمال ایجاد سایه دائمی یا Burn-in است؛ یعنی وقتی یک تصویر ثابت مثل نوار پایین یا منوها زیاد روی صفحه بماند، رد آن روی نمایشگر باقی می‌ماند.

در عوض، LED و Mini-LED از مواد مقاوم‌تری ساخته شده‌اند و این مشکل را ندارند. ضمن اینکه نمایشگرهای Mini-LED می‌توانند بسیار روشن‌تر از OLED شوند. این ویژگی برای اتاق‌هایی با نور زیاد یا پنجره‌های بزرگ بسیار مهم است. تلویزیون‌های OLED معمولاً برای استفاده در شب یا محیط‌های کم‌نور مناسب‌تر هستند.

اگر دنبال تلویزیونی هستید که هم تصویر شفاف و روشن داشته باشد، هم دوام بالا و هم مشکلی با نور محیط نداشته باشد، Mini-LED می‌تواند انتخاب مناسبی برای شما باشد.

جمع‌بندی

در مجموع، اگرچه تلویزیون‌های LED همچنان رایج‌ترین گزینه در بازار هستند، فناوری Mini-LED با ارائه نوردهی دقیق‌تر، کنتراست بالاتر و کیفیت تصویر بهتر، گامی مهم در بهبود نمایشگرهای LCD برداشته است.

با استفاده از چراغ‌های بسیار کوچک‌تر و کنترل‌شده‌تر، Mini-LED توانسته به‌ویژه در نمایش رنگ مشکی و کاهش مشکلاتی مانند «هاله نور» عملکرد چشم‌گیری نشان دهد.

در حالی که OLED در برخی زمینه‌ها برتری دارد، مانند خاموشی مستقل پیکسل‌ها و کیفیت سینمایی تصویر، اما Mini-LED با روشنایی بیشتر، دوام بالاتر و نبود خطر Burn-in، انتخابی ایده‌آل برای کاربران روزمره، اتاق‌های روشن و استفاده طولانی‌مدت محسوب می‌شود.