بررسی بازی The Precinct

آدرنالین، هیجان، شرافت یا پشت کردن به نشان پلیس؛ از زمان بازی‌‌های مکس پین (Max Payne) به اینور، تا الان به شخصه با هیچ اثری نتوانسته بودم آن حس لذت‌بخش پلیس بودن را تجربه کنم. بازی The Precinct اما کاملاً فرق می‌کند. یک اثر پولیش شده و مستقل که تیم پشت آن یعنی استودیوی Fallen Tree games، به قدری به جزئیات دقت کرده‌اند که انگار واقعاً شما در نقش یک مامور پلیس آمریکایی، وظیفه دارید تا با هر نوع خلافی که می‌بینید سر و کله بزنید. این بازی جمع و جور که بیشتر شبیه به یک جعبه اسباب بازی می‌ماند، تجربه‌ای را در اختیارتان قرار می‌دهد که تا مدت‌ها نمی‌توانید فراموش کنید.

اَوِرنو سیتی (Averno City)، سال ۱۹۸۳؛ شهری خیالی و فراموش شده در ایالات متحده که جرم و جنایت در آن حاکم شده و نیروهای پلیس عملاً دیگر توان مقاومت در برابر خلافکارها را ندارند. در دل این شهر، شما کنترل شخصیتی به نام نیک کوردل (Nick Cordell) را بر عهده می‌گیرید که به عنوان یک پلیس تازه‌کار یا به اصطلاح روکی وارد نیروی پلیس می‌شود. نیک که تازه از آکادمی فارغ التحصیل شده، با انگیزه زیادی به تیم پیوسته تا هم جلوی جرم و جنایت را بگیرد و هم راز قتل پدرش را کشف کند. پدر او که خودش رئیس پلیس سابق Averno City بوده، به تازگی در یک عملیات جان خودش را از دست داده و حالا نیک به همه چیز و همه کس مشکوک است. The Precinct با توضیح مکانیک‌های مختلف و شرح وظایف یک مامور پلیس شروع می‌شود و در طی یک داستان جالب و البته درگیر کننده، شما را کم‌کم با شخصیت‌ها و کارهای پلیسی آشنا می‌کند. شخصیت کلی (Kelly) که یک سرگرد با سابقه نیروی پلیس است و البته دوست قدیمی پدر شخصیت اصلی هم به شمار می‌رود، وظیفه تعلیم شما را بر عهده می‌گیرد و راه و چاه را به شما نشان می‌دهد.

با این حساب در The Precinct شما قرار است چه کارهایی انجام دهید؟ تقریباً تمام کارهایی که یک پلیس عادی باید انجام دهد. از گشت زنی با ماشین در دل شهر گرفته، پیدا کردن سرنخ‌ها و شواهد، تعقیب و گریز دزدها، جریمه ماشین‌هایی که بد پارک کردن یا ماشین‌هایی که از سرعت مجاز رد می‌شوند. همه این‌ها و کلی کار دیگر که کم‌کم درباره آن‌ها صحبت می‌کنیم، کاری می‌کنند که گیم‌پلی بازی در همین ۸-۹ ساعت داستانی تا حد زیادی تکراری نشود. شما کار خودتان را با گشت زنی در سطح شهر شروع می‌کنید و بعد از مدتی درگیر قضایای جذاب‌تری می‌شوید. در دل شهر اَوِرنو، گروه‌ها و گنگ‌های خلافکار زیادی وجود دارند که هر کدام از آن‌ها تو حیطه‌های مختلفی مثل قاچاق مواد مخدر یا قاچاق اسلحه فعالیت می‌کنند و هر کدام بخشی از شهر را گرفته‌اند. در طول بازی شما علاوه بر وظایف و شیفت‌های روزانه‌ای که باید انجام دهید، باید به دنبال افراد مربوط به این گروه‌ها نیز بگردید و با جمع کردن شواهد، برای آن‌ها پرونده‌سازی کنید تا در نهایت بتوانید به سراغ آن‌ها بروید. مبارزه با این گروه‌ها در واقع خط اصلی داستان را تشکیل می‌دهد که در طی آن شما با صحنه‌هایی روبرو می‌شوید که تازه می‌فهمید خود نیروی پلیس هم چندان سالم نیست و در مقر پلیس هم کلی آدم فاسد وجود دارد. داستان بازی به عنوان یکی از نقاط قوت آن، با الهام از بهترین فیلم‌های پلیسی ساخته شده، ولی هم‌چنان حس می‌کنید که کاملاً جدیده و داستان جدیدی را برای روایت آماده کرده است.

یکم وارد جزئیات گیم پلی شویم تا ببینید که گیم‌پلی این بازی چه‌قدر می‌تواند سرگرم کننده باشد. برای این کار بهتر است که با چند تا مثال پیش برویم؛ فکر کنید که یک شیفت گشت زنی با ماشین یا اصلاً پیاده را در سطح شهر شروع می‌کنید. در قدم اول ممکن است که با یک سری ماشین که بد پارک کرده‌اند مواجه شوید. برای جریمه این ماشین‌ها، شما باید با قوانین آشنا باشید و با چک کردن کتابچه قوانینی که در اختیار دارید، آن‌ها را درست جریمه کنید. مثلاً این مدل جریمه‌ها شامل پارک رو پیاده رو، پارک جلوی شیر آتش نشانی یا پارک نزدیک خط عابر پیاده می‌شود. اگر این‌ها را درست تشخیص دهید، امتیاز مثبت می‌گیرید و سطح شما افزایش می‌یابد و اگر اشتباه کنید هم از امتیاز شما کم می‌شود. در همین حین گشت زدن، ممکنه بی‌سیم بزنند که چند نفر در حال دزدی از بانک هستند و شما باید خودتان را به آن‌ها برسانید. در این پروسه شما درگیر مبارزه با دزدها می‌شوید که گان پلی بازی هم نسبتاً جذاب هست و در صحنه‌هایی که باید از اسلحه استفاده کنید، طبیعتاً جذابیت بازی بیشتر می‌شود. شما در ابتدا فقط یک اسلحه کمری دارید، ولی با پیشرفت سطح و انجام شیفت‌های بیشتر، اسلحه‌های جدید نیز آزاد می‌کنید.

یکی دیگر از نکات بازی، روبرو شدن‌های شانسی با خلافکارهاست. شما ممکن است همینجوری در سطح شهر به یک نفر مشکوک شوید و از او بخواهید که کارت شناسایی خودش را به شما نشان دهد. شما با چک کردن سابقه او، حالا می‌توانید جیب‌های او را نیز بگردید یا کلا بیخیال شوید. البته بعد از چک کردن کارت شناسایی ممکن است اتفاق‌های دیگری نیز بیفتد؛ آن فرد ممکن است یهو فرار کند، ممکن است به شما حمله کند و یا اصلاً روی شما اسلحه بکشد و درگیر یک جنگ تن به تن شوید. در The Precinct احتمال رخ دادن هر چیزی هست و همیشه باید برای هر اتفاق باشید؛ دقیقاً هم همین نکته است که شما را پای بازی میخکوب می‌کند.

اما بریم سراغ گرافیک و فضاسازی بازی؛ در نگاه اول با تجربه The Precinct ممکن است یاد اثر خاطره‌انگیز GTA China Town بیفتید. این بازی هم دقیقاً از همان نوع دوربین ایزومتریک بالا به پایین استفاده می‌کند و حتی گرافیک آن هم بر اساس گرافیک سل شید ۳ بعدی (Cell Shade 3D) طراحی شده است. طراحی محیط‌های شهر بازی انقدر زیبا و چشم‌نواز طراحی شده که اصلاً دوست ندارید یک لحظه از آن دل بکنید. با این که Averno City یک شهر کثیف و پر از خلافکاره، شما خیلی زود با آن ارتباط برقرار می‌کنید. تابلوهای نئونی مغازه‌ها که در شب روشن می‌شوند، حس و حال شهرهای دهه ۸۰ میلادی را به خوبی زنده می‌کنند و یک فضای نئو نوآر جذاب برای ما تداعی می‌کنند. تمام اجزای شهر از ساختمان‌ها گرفته تا ماشین‌ها و درخت‌ها همگی با ریزترین جزئیات ساخته شده‌اند و بسیاری از آن‌ها قابل تخریب هستند. تازه وقتی باران می‌بارد و نور این تابلو‌ها روی سطح زمین می‌افتد، در همین حین موسیقی گوش نواز بازی پخش می‌شود و شروع به گشت زنی می‌کنید، انقدر این حس لذت‌بخش و آرامش‌بخش است که دوست دارید تا مدت‌ها به این کار ادامه دهید. یکی از محیط‌هایی که مدت زمان زیادی را در آن می‌گذرانید، پاسگاه پلیس ACPD است. محیط این پاسگاه انقدر جذاب و عالی طراحی شده که شما را یاد مرحله پاسگاه پلیس در Max Payne 2 می‌اندازد. همه بخش‌های این پاسگاه از اسلحه‌خانه، اتاق مدارک و اتاق رئیس با بیش‌ترین جزئیات طراحی شده‌اند؛ تازه یک پارکینگ هم زیر پاسگاه وجود دارد که در آن تمام مدل‌های ماشین‌های پلیس را می‌توانید ببینید که آن‌ها را به مرور زمان می‌توانید آزاد کنید.

بازی The Precinct شامل یک سری فعالیت‌های جانبی هم می‌شود که آن‌ها هم جذابیت خاص خودشان را دارند. مثلاً یکی از مدل‌های گشت زنی در شهر، استفاده از هلیکوپتر است؛ شما می‌توانید یکی از شیفت‌های خود را بر اساس گشت‌زنی به همراه هلیکوپتر پلیس بچینید و از بالای شهر خلافکارها را پیدا کنید. یکی دیگر از فعالیت‌‌های جانبی، مسابقات شبانه در سطح شهر هستند. شما برای پیشرفت در یکی از پرونده‌ها، باید به عنوان پلیس مخفی وارد مسابقات شبانه شوید و با جلب اعتماد آن‌ها اطلاعاتی را برای از بین بردن این مسابقات به دست بیاورید. رانندگی در این بازی به شکلی طراحی شده که شما را راضی می‌کند و هندلینگ ماشین‌ها نیز نمره قابل قبولی می‌گیرد. در بعضی قسمت‌ها ولی The Precinct مشکلات زیادی دارد. مثلاً نحوه دیالوگ گفتن شخصیت‌ها با این که در قالب عکس‌های ثابت است، می‌توانست خیلی بهتر باشد و طراحی زیبا‌تری داشته باشد. با وجود این مشکل، حتی دیالوگ‌های مصنوعی بازی هم بیشتر به چشم می‌آیند و این مورد کمی تو ذوق می‌زند. از طرفی با این که با شخصیت‌های جالب و خوبی روبرو هستیم، حضور آن‌ها در سرتاسر بازی به شدت کم بوده و خب خیلی نمی‌توانید با آن‌ها ارتباط برقرار کنید. تنها شخصیت‌هایی که کمی با آن‌ها بیشتر وقت می‌گذارید، همان همکارتان Kelly و البته رئیس پلیس هستند.

اگر مدت‌هاست که به دنبال یک تجربه پلیسی ناب و لذت‌بخش می‌گردید، مطمئناً The Precinct می‌تواند انتخاب فوق‌العاده‌ای برای شما باشد. این بازی سند باکس مستقل، با الهام از بازی‌های بزرگ، توانسته گیم‌پلی متفاوتی را تحویل مخاطب دهد که تقریباً تا پایان بازی حس تکراری بودن به شما دست نمی‌دهد. تلاش برای پیدا کردن حقیقت و مبارزه با پلیس‌های فاسد در کنار خلافکارها، حس جدیدی را به مخاطب می‌دهد و شما را تا مدت زیادی پای بازی نگه می‌دارد.