پرسش اصلی اینجاست که وقتی منابع آبی ساده‌تری وجود دارد، چرا کاکاتوها سراغ چنین کار دشواری می‌روند؟ حتی در روزهای گرم نیز تمایل به استفاده از آب‌خوری‌ها تفاوتی با روزهای دیگر ندارد، یعنی افزایش دما یا گرمای هوا، دلیل اصلی استفاده از آب‌خوری‌ها توسط کاکاتوها نیست.
کاکاتوها از بازکردن شیر آب‌خوری لذت می‌برند
در یکی از فرضیه‌های مطرح‌شده، پژوهشگران می‌گویند کاکاتوها ممکن است از بازکردن شیر آب‌خوری‌ها لذت ببرند. باربارا کلومپ، بوم‌شناس رفتاری از مؤسسه ماکس پلانک و نویسنده‌ی اصلی پژوهش تازه‌ای که به بررسی رفتار خاص کاکاتوها می‌پردازد، در این‌باره می‌گوید: «اگر عجله‌ای وجود نداشته باشد و از شدت تشنگی در حال مرگ نباشید، چرا کاری را نکنید که برایتان لذت‌بخش‌تر است؟»
پیشینه‌ی رفتاری کاکاتوها در تعامل با تجهیزات شهری، شایان‌توجه است. پیش‌تر نیز دیده شده بود که کاکاتوهای منطقه سیدنی، در سطل زباله را با دقت باز می‌کنند که به‌گفته‌ی پژوهشگران، به‌صورت اجتماعی آموخته شده و نوعی رقابت مداوم را میان پرندگان و انسان‌ها، شکل داده است.
توانایی بالا در سازگاری با محیط‌های شهری، ویژگی کلیدی دیگری است که کاکاتوها را متمایز می‌کند. کوین مک‌گرا، بوم‌شناس رفتاری از دانشگاه ایالتی میشیگان، می‌گوید: «این پرندگان به‌خوبی توانسته‌اند خود را با محیط‌های شهری و حومه وفق دهند و بدرخشند.»
بیشتر بخوانید
نوشیدن کاکاتوها از آب‌خوری‌های شهری در سیدنی، برای اولین بار در سال ۲۰۱۸ مشاهده شد. در آن زمان، کلومپ در طول پژوهشی میدانی متوجه شد که یکی از آب‌خوری‌ها پیوسته باز می‌ماند. در ابتدا تصور شد که انسانی فراموش کرده شیر آب را ببندد، اما بررسی فیلم‌ها نشان داد که یک کاکاتو با پای خود دسته‌ی آب‌خوری را پایین نگه داشته و جریان آب را به راه انداخته است.
به‌گفته‌ی مسئولان حیات‌وحش محلی، نوشیدن از آب‌خوری در میان جمعیت پرندگان منطقه داستان تازه‌ای نیست و سال‌هاست که مشاهده می‌شود. اما این کشف، انبوهی از پرسش‌ها را برای کلومپ به وجود آورد. برای مثال، کاکاتوها چطور به این روش پی بردند؟
برای بررسی رفتار شگفت‌انگیز کاکاتوها، تیم پژوهشی کلومپ ۲۴ پرنده را از میان جمعیتی حدود ۱۵۰ پرنده در یک منطقه‌ی حفاظت‌شده، نشانه‌گذاری کردند و در برابر آب‌خوری‌ها دوربین‌هایی نصب کردند تا هر رفتار آن‌ها را ثبت کنند.
کاکاتوها با تماشای یکدیگر و آزمون‌و‌خطا مهارت بازکردن آب‌خوری‌ها را آموخته‌اند
در طول ۴۴ روز ضبط مداوم، پرندگان بیش از ۵۰۰ بار برای استفاده از آب‌خوری‌ها تلاش کردند. حدود ۷۰ درصد از پرندگان نشانه‌گذاری‌شده این رفتار را انجام دادند که بیانگر تجربه‌ی قبلی آن‌ها بود. با‌این‌حال، کمتر از نیمی از پرندگان در اجرای موفق این کار مهارت داشتند، بدین معنی که بازکردن آب‌خوری‌ها، نیازمند توالی پیچیده‌ای از مهارت‌های حرکتی است. روش یادگیری کاکاتوها، شباهت بسیاری به انسان دارد. به‌گفته‌ی کلومپ، کاکاتوها احتمالاً با تماشای یکدیگر و آزمون‌و‌خطا این مهارت را آموخته‌اند.
افزون‌بر‌این، در پژوهش‌های پیشین تفاوت‌هایی میان کاکاتوهای نر و ماده در رفتارهای مشابه دیده شده بود. برای مثال، نرها در باز کردن در سطل‌های سنگین زباله عملکرد بهتری داشتند. اما در استفاده از آب‌خوری‌ها، هر دو جنس به یک اندازه موفق ظاهر شدند.
الگوی زمانی استفاده از آب‌خوری‌ها نیز نکته‌ی جالبی به همراه دارد. کاکاتوها در ساعات مشخصی از روز و بی‌توجه به تغییرات دمایی، از آن‌ها استفاده می‌کنند. این الگو نشان می‌دهد که آب‌خوری برای آن‌ها راهکاری اضطراری نیست، بلکه بخشی از برنامه‌ی روزانه محسوب می‌شوند.
اگرچه هنوز رفتارهایی مانند باز کردن در سطل‌های زباله به مناطق مختلف گسترش نیافته، شواهدی از بروز مشابه نوشیدن از آب‌خوری‌ها در شهر بریزبن نیز وجود دارد. لوسی اپلین، بوم‌شناس رفتاری و از نویسندگان مقاله، اشاره می‌کند که برخی ساکنان بریزبن گزارش‌هایی مبنی بر استفاده‌ی کاکاتوها از آب‌خوری‌ها ارائه کرده‌اند. این پرندگان مهاجرت نمی‌کنند، بنابراین یادگیری از گروه سیدنی غیرممکن است. در نتیجه، چنین رفتاری ممکن است به‌طور مستقل در مناطق مختلف شکل گرفته و به‌طور بومی گسترش یافته باشد.
پژوهشگران اکنون در حال بررسی دقیق‌تری هستند تا دریابند پرندگان چه مدت زمانی را صرف یادگیری نوشیدن از آب‌خوری‌های شهری می‌کنند. همچنین، سؤال مهم‌تری نیز در ذهن کلومپ نقش بسته است. او می‌گوید: «خیلی مشتاقم تا بدانم کاکاتوها چه چیز دیگری در آستین دارند.»
پژوهش در مجله Biology Letters منتشر شده است.
source