سال ۲۰۲۵، سالی است که اپل بی‌سروصدا به اشتباهاتش اعتراف می‌کند

اپل معمولا تمایلی به عذرخواهی ندارد — حداقل نه به‌صورت مستقیم. با این حال، اعلامیه‌های WWDC 2025 را می‌توان نوعی عذرخواهی شیک و هوشمندانه دانست که در قالبی زیبا با عنوان “Liquid Glass” ارائه شد. کنفرانس امسال اپل نه درباره‌ی جهش‌های جسورانه به سوی ناشناخته‌ها، بلکه بیشتر درباره‌ی بازگشت محتاطانه از برخی از آن تجربیات ناموفق و کنترل انتظارات نسبت به هوش مصنوعی بود. همچنین هدف اصلی آن، ارائه‌ی ویژگی‌هایی بود که کاربران واقعا خواهان آن هستند — هرچند شاید این ویژگی‌ها نوآورانه یا درخشان به نظر نرسند، اما بی‌تردید نیاز واقعی کاربران را برطرف می‌کنند.

برنامه‌ی گالری: اصلاح شد، چون مورد انتقاد گسترده قرار گرفت

بازطراحی اپلیکیشن Photos در iOS 18 را به خاطر دارید؟ به‌سختی می‌توان آن را فراموش کرد، چراکه بسیاری از کاربران هنوز هم با سردرگمی در استفاده از آن مواجه هستند. این تغییرات با هدف مدرن‌سازی تجربه کاربری انجام شد، اما در واقعیت، قابلیت کاربردی را با شلوغی جایگزین کرد. به‌نحوی، اپلیکیشن Photos از صفحه تنظیمات اینستاگرام نیز گیج‌کننده‌تر شد (و البته آن هم ظاهرا هر ماه ظاهر خود را تغییر می‌دهد).

در iOS 19، این برنامه به‌صورت مجدد «بازطراحی» شده است (بخوانید: بازگشت به ساختار موفق اولیه). ساختاری منظم‌تر، ناوبری ساده‌تر و استفاده‌ای محدود اما مؤثر از قابلیت‌های هوش مصنوعی برای توجیه مصرف منابع سخت‌افزاری. این نسخه انقلابی نیست — بلکه ساده، کاربردی و منطقی است.

اکنون تنها دو تب اصلی وجود دارد: Library و Collections. این طراحی جدید امکان مشاهده سریع آخرین تصاویر را بلافاصله پس از باز کردن برنامه فراهم می‌کند و دسترسی به پوشه‌ها تنها در صورت نیاز و به‌صورت انتخابی انجام می‌شود.

در حالی که در کنفرانس به‌طور مستقیم به این تغییر اشاره‌ای نشد، اما بازطراحی عمده همراه با معرفی Liquid Glass نشان می‌دهد که بازخورد کاربران جدی گرفته شده است.

iPadOS سرانجام به بلوغ رسید

پس از سال‌ها درخواست مداوم، اپل قابلیت چندوظیفگی را برای آیپد ارائه داد که البته با استقبال خوبی مواجه نشد. منظور، قابلیت Stage Manager است که ابتدا در مک معرفی شد و سپس در iPadOS 16 برای آیپد ارائه گردید. با این حال، این قابلیت نه در مک و نه در آیپد چندان مورد استفاده قرار نگرفت. Stage Manager تلاشی از سوی اپل برای بازآفرینی مفهوم چندوظیفگی برای نمایشگرهای لمسی (و به‌طور خاص آیپد) بود، اما این تجربه باعث سردرگمی بسیاری از کاربران و حتی منتقدان فناوری شد. پنجره‌هایی وجود داشتند که در واقع کامل نبودند، یک dock با رفتارهای عجیب، و رابط کاربری‌ای که در استفاده لمسی کاملا منطقی عمل نمی‌کرد.

در نسخه‌ی جدید یعنی iPadOS 26، قابلیت چندوظیفگی واقعی ارائه شده است. پس از سال‌ها درخواست مکرر، اپل سرانجام ویژگی‌هایی چون چیدمان خودکار پنجره‌ها (window snapping)، نشانگر ماوس کامل، و جریان‌های کاری منطقی را به سیستم‌عامل خود افزوده است؛ ویژگی‌هایی که تجربه کار با آیپد را به سطحی حرفه‌ای‌تر ارتقا می‌دهند. هرچند اپل رسما اعلام نکرده که Stage Manager حذف شده، اما شواهد حاکی از آن است که این ویژگی در مسیر حذف قرار دارد و در نسخه بتا حتی به‌طور پیش‌فرض نیز مخفی شده است.

برنامه‌ی Files: شبیه به Finder، اما با تأخیری هفت‌ساله

یکی از نیازهای اصلی در یک فایل منیجر کارآمد، امکان مشاهده‌ی اطلاعات دقیق درباره‌ی فایل‌هاست. تا پیش از این، اپلیکیشن Files در iPadOS بیشتر به یک پوشه‌ی گرافیکی شباهت داشت تا یک ابزار حرفه‌ای. نمای فهرستی به همراه اطلاعات فایل، سیستم پیش‌نمایش مناسب، و امکانات مدیریتی پیشرفته وجود نداشت.

اکنون در نسخه بتای iPadOS 26، این اپلیکیشن عملکردی مشابه Finder در macOS دارد. نمای فهرست‌گونه، جزئیات کامل فایل‌ها، و پیش‌نمایش با دو بار کلیک از جمله امکاناتی هستند که سرانجام به این ابزار افزوده شده‌اند؛ ویژگی‌هایی که از همان ابتدا باید ارائه می‌شدند.

در دیجینوی بخوانید:

مروری کلی بر تمام اتفاقات و محصولات عرضه شده در کنفرانس WWDC 2025 اپل

Genmoji یاد گرفت که چه چیزی ایموجی‌ها را جذاب می‌کند

هنگامی که اپل برای نخستین بار Genmoji را معرفی کرد، هدف آن ارائه‌ی منبعی بی‌پایان از ایموجی‌های جدید بود. هرچیزی که تصور می‌کردید، به یک تصویر کوچک قابل ارسال تبدیل می‌شد. با این وجود این آزادی نامحدود، جذابیت اصلی ایموجی‌ها را از بین می‌برد. جذابیت ایموجی در محدود بودن آن است. لذت استفاده از ایموجی در یافتن نماد مناسب از یک مجموعه‌ی مشخص و تلاش برای ترکیب خلاقانه آن‌ها نهفته است.

در نسخه جدید یعنی Genmoji 2.0، اپل این نکته را مدنظر قرار داده است. اکنون کاربران می‌توانند با ترکیب دو یا چند ایموجی موجود، شکلک‌های جدیدی بسازند — مشابه با قابلیت Emoji Kitchen در پلتفرم گوگل. این ویژگی هنوز حس خلاقیت را منتقل می‌کند، اما در عین حال در چهارچوبی معنادار و منظم باقی می‌ماند. این همان “جاز ایموجی” است — نه نسخه‌ی آشفته‌ی آن.

نتیجه‌گیری

با اینکه اپل هیچ‌گاه مستقیما به شکست‌های گذشته اشاره نمی‌کند، اما هر تغییر در رابط کاربری، هر بازگشت به طراحی‌های موفق پیشین، و هر حذف بی‌سر و صدای یک ویژگی ناموفق، در واقع نوعی اذعان آرام به اشتباهات گذشته است.

آیا اکنون وارد دوره‌ای می‌شویم که اپل با واقع‌گرایی بیشتر، به بازخوردهای کاربران، نیازهای واقعی و فشار رقابت واکنش نشان می‌دهد؟ این روند هم امیدوارکننده است و هم نیازمند مراقبت. امید آن است که اپل جادوی نوآوری خود را حفظ کند، اما در عین حال، ارتباط خود را با واقعیت‌های کاربران نیز از دست ندهد.