21 تیر 1404 ساعت 20:32
نروژ در حال ساخت تونل رکگرافت است؛ یک شاهکار مهندسی که رکورد عمیق‌ترین و طولانی‌ترین تونل جاده‌ای زیر دریا را در جهان خواهد شکست.
نروژ با پروژه تونل رکگرافت در آستانه ثبت یک رکورد جهانی جدید قرار دارد. این تونل قرار است به عمیق‌ترین و طولانی‌ترین تونل جاده‌ای زیرآبی جهان تبدیل شود. این پروژه عظیم بخشی از طرح بزرگراه بدون کشتی E39 است. هدف این طرح تسهیل سفر در سواحل ناهموار غربی نروژ و حذف نیاز به کشتی‌های متعدد در این مسیر است.
سفر در بزرگراه E39 نروژ تجربه‌ای به‌یادماندنی اما بسیار دشوار است. این مسیر حدود ۱۱۰۰ کیلومتر طول دارد و عبور کامل از آن به‌دلیل وجود آبدره‌های عمیق و نیاز به استفاده از کشتی، بیش از ۲۱ ساعت زمان می‌برد. دولت نروژ برای حل این مشکل، طرح بلندپروازانه E39 بدون کشتی را معرفی کرد. این طرح قصد دارد هفت مسیر کشتی‌رانی را با پل‌ها و تونل‌های پیشرفته جایگزین کند و زمان سفر را به شکل چشمگیری کاهش دهد.
مشخصات فنی و ابعاد شگفت‌انگیز تونل رکگرافت
این شاهکار مهندسی پس از تکمیل، ۲۶.۷ کیلومتر طول خواهد داشت. نقطه تمایز اصلی آن عمق بی‌سابقه آن است که در عمیق‌ترین بخش به ۳۹۰ متر زیر سطح دریا می‌رسد. این تونل زیر آبدره‌ها، مناطق راندابرگ و بوکن را در سواحل غربی نروژ به یکدیگر متصل می‌کند. در حال حاضر نروژ رکورددار طولانی‌ترین تونل جاده‌ای جهان یعنی تونل لردال به طول ۲۴.۵ کیلومتر است اما آن تونل از میان کوه‌ها عبور می‌کند.
موفقیت پروژه قبلی یعنی تونل ریفیلکه که اکنون با ۱۴.۳ کیلومتر طولانی‌ترین تونل زیردریایی جهان است، انگیزه اصلی نروژ برای پیشبرد پروژه تونل رکگرافت بود. این پروژه جدید قرار است رکورد قبلی را با اختلاف قابل توجهی جابجا کند و استانداردهای جدیدی در مهندسی عمران تعریف نماید.
چالش‌های ساخت و مهندسی نروژی
مهندسان نروژی برای ساخت این تونل از روش حفاری و انفجار برای شکافتن سنگ‌های سخت زیر بستر دریا استفاده می‌کنند. این رویکرد در نروژ که تجربه ساخت ده‌ها تونل زیردریایی را دارد بسیار رایج است. برخلاف تونل‌های بزرگی مانند تونل مانش، این پروژه از قطعات پیش‌ساخته استفاده نمی‌کند و مسیر مستقیما در دل صخره‌های یکپارچه حفر می‌شود.
برای تضمین ایمنی، عمیق‌ترین بخش تونل حدود ۵۰ متر پایین‌تر از کف دریا قرار می‌گیرد تا فشار آب مستقیما بر سقف آن وارد نشود. این سازه شامل دو تونل مجزا برای رفت و برگشت است که هرکدام دو خط عبور دارند. همچنین در فواصل چند صد متری، گذرگاه‌های اضطراری این دو تونل را به هم متصل می‌کنند. یک میدان زیرزمینی نیز برای دسترسی به جزیره کویتسوی در میانه مسیر طراحی شده است.
هزینه و زمان‌بندی پروژه
ساخت چنین تونل عظیمی ارزان نیست. هزینه نهایی پروژه حدود ۲۵ میلیارد کرون نروژ معادل تقریبا ۲.۵ میلیارد دلار برآورد شده است. اگرچه این رقم بسیار بزرگ به نظر می‌رسد اما برای کشوری که بیش از ۴۰ تونل زیردریایی فعال دارد یک گام منطقی رو به جلو محسوب می‌شود. کار روی تونل رکگرافت از سال ۲۰۱۸ آغاز شد اما به دلیل برخی چالش‌های سیاسی و افزایش هزینه‌ها، برنامه تکمیل آن از سال ۲۰۲۵ به سال ۲۰۳۳ موکول شده است.
با تکمیل این پروژه، پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۳ روزانه حدود ۱۳ هزار وسیله نقلیه از آن عبور کنند. این تونل حمل‌ونقل کالا را سریع‌تر می‌کند، رفت‌وآمد روزانه را آسان‌تر می‌سازد و فرصت‌های جدیدی برای گردشگری در مناطق کمتر در دسترس نروژ ایجاد خواهد کرد.
source