پایان یک خاطره؛ خداحافظی با بازی‌های پیش‌فرض ویندوز و آغاز دوران جدید با ویندوز ۱۱

ویندوز ۱۰ به پایان عمر خودش نزدیک می‌شود و در حالی که دارم فکر می‌کنم آیا باید همین حالا به ویندوز ۱۱ مهاجرت کنم و آن را به عنوان سیستم عامل اصلی روزانه‌ام انتخاب کنم یا کمی بیشتر با همین سیستم عامل فعلی‌ام ادامه بدهم، همزمان به خاطراتم با ویندوز ۱۰ و نسخه‌های قبلی این سیستم عامل هم فکر می‌کنم. همین الان یک موج کوتاه حس نوستالژی به سراغم آمد و یادم انداخت چقدر دلم برای زمانی که ویندوز کلی بازی از قبل نصب‌شده داشت، تنگ شده است.

در نسخه‌های قبلی ویندوز، به ویژه ویندوز ۹۵ و نسخه‌های بعد از آن، معمولاً چندین بازی به صورت بسته‌بندی‌شده در خود سیستم عامل وجود داشت. چند نمونه محبوب از این بازی‌ها عبارت بودند از  مین‌سویپر (Minesweeper)، هارتس (Hearts) و بازی نمادین 3D Pinball for Windows – Space Cadet. این روند تا سال ۲۰۱۲ ادامه داشت، تا اینکه مایکروسافت به طور ناگهانی تصمیم گرفت با عرضه ویندوز ۸ همه بازی‌های پیش‌فرض را حذف کند.

این تصمیم واقعاً به خاطر مهربانی مایکروسافت یا برای حذف نرم‌افزارهای اضافی از سیستم عامل نبود. بلکه راهی بود تا مشتریان را تشویق کند که از فروشگاه جدید مایکروسافت (که آن زمان Windows Store نامیده می‌شد) برای دانلود برنامه‌ها و بازی‌ها استفاده کنند. همان طور که می‌دانیم، این کار خیلی هم جواب نداد، مخصوصاً به خاطر بازخورد منفی نسبت به خود ویندوز ۸ (هرچند بعضی از اعضای تیم ما در آن زمان آن را دوست داشتند).

در نتیجه، مایکروسافت دوباره به افزودن بازی‌ها در ویندوز ۱۰ و ویندوز ۱۱ برگشت، اما این تلاش خیلی محدودتر شده است. الان فقط مجموعه سولیتیر را به صورت پیش‌فرض در سیستم عامل دارید و همچنین بازی Surf در مرورگر Microsoft Edge وجود دارد، اما تقریباً همین است و بس. نسخه‌های اولیه ویندوز ۱۰ بازی Candy Crush Saga را هم داشتند، اما الان این بازی فقط از طریق جستجوی ویندوز تبلیغ می‌شود.

خود من شخصاً طرفدار نرم‌افزارهای اضافی نیستم، اما کودک درونم دلتنگ دوران لذت بردن از بازی‌های ساده و دم‌دستی روی ویندوز است. یادم می‌آید ساعت‌های زیادی را با بازی 3D Pinball for Windows – Space Cadet گذراندم و سعی می‌کردم رکورد پدر و برادرم را بزنم. یادم هست که تلاش می‌کردم قوانین مین‌سویپر را بفهمم و هر بار شکست می‌خوردم و بعد به طور تصادفی روی خانه‌ها کلیک می‌کردم، به این امید که شاید یک جوری برنده شوم. یادم هست پدرم را تماشا می‌کردم که سولیتیر بازی می‌کرد و بعد از بردن بازی، با حالت هیپنوتیزم‌شده تماشای افتادن کارت‌ها یکی یکی را دنبال می‌کردم. یادم هست وقتی به خانه پدربزرگ و مادربزرگم در شهری دیگر می‌رفتم، می‌دانستم اینترنت خوبی نخواهم داشت، اما حداقل می‌توانستم روی کامپیوترشان 3D Pinball بازی کنم.

در حالی که ویندوز ۱۰ و ۱۱ هنوز هم بازی‌هایی دارند، کاملاً مشخص است که این روند به پایان خودش نزدیک می‌شود. دلیل اصلی این است که اینترنت حالا برای همه خیلی در دسترس‌تر شده و اگر کسی بخواهد بازی دانلود کند، فقط چند دقیقه وقت لازم دارد. دیگر لازم نیست دنبال سایت‌هایی بگردید که بازی رایگان ارائه می‌دهند، منتظر بمانید تا صفحه وب روی اتصال دایل‌آپ به آرامی بارگذاری شود و بعد هم چند ساعت صبر کنید تا چند مگابایت روی کامپیوترتان دانلود شود و همزمان دعا کنید که اتصال اینترنت قطع نشود. آن روزها دیگر گذشته‌اند.

و من این را می‌فهمم؛ بازی‌های از پیش نصب‌شده در نهایت نرم‌افزار اضافی به حساب می‌آیند و واقعاً در این عصر دیجیتال سریع دیگر به آن‌ها نیاز نداریم. من از مایکروسافت نمی‌خواهم استراتژی‌اش را تغییر دهد و فقط 3D Pinball را به من بدهد، فقط دارم به روزهای گذشته فکر می‌کنم. اگر همین حالا هم آن دوازده یا چند بازی از پیش نصب‌شده را روی کامپیوترم داشتم، بعید می‌دانم اصلاً سراغشان بروم، اما وقتی به تغییر سیستم عامل فکر می‌کنم، فقط یاد آن شوق و هیجان بی‌پایانی می‌افتم که برای بازی‌های از قبل نصب‌شده ویندوز داشتم.