07 مرداد 1404 ساعت 20:00
شاید باور نکنید، اما فرسایش تایر خودروها یکی از بزرگترین منابع آلودگی محیط زیست است. دانشمندان از خطرات پنهان این ذرات برای آب و سلامت انسان می‌گویند.
فرسایش تایر خودرو ها یک حقیقت انکارناپذیر است، اما ذرات جدا شده از لاستیک، یک بحران خاموش برای آلودگی محیط زیست محسوب می‌شود. این ذرات میکروپلاستیک به آبراه‌ها نفوذ می‌کنند و مواد شیمیایی سمی را به ماهی‌ها، خرچنگ‌ها و شاید حتی انسان‌هایی که آن‌ها را مصرف می‌کنند، منتقل می‌کنند.
هر بار که ترمز می‌گیرید یا دور می‌زنید، تایرها مقدار بسیار کمی از خود را روی سطح جاده به جا می‌گذارند. این ذرات ریز که به عنوان ذرات فرسایش تایر (TWP) شناخته می‌شوند، به نظر بی‌خطر می‌آیند. اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد این ذرات یکی از اصلی‌ترین منابع آلودگی میکروپلاستیک در سراسر جهان هستند.
تایر خودروها، منبع پنهان آلودگی محیط زیست
میلیون‌ها تن زباله پلاستیکی هر سال وارد اقیانوس‌های جهان می‌شود. یافته‌های اخیر تکان‌دهنده است. ذرات حاصل از فرسایش تایر خودروها حدود ۴۵ درصد از کل میکروپلاستیک‌های موجود در سیستم‌های آبی و خاکی را تشکیل می‌دهند. این آمار نشان‌دهنده یک بحران جدی اما کمتر دیده‌شده است.
باران این ذرات را از سطح جاده‌ها می‌شوید و به کانال‌های آب، رودخانه‌ها و در نهایت اقیانوس‌ها می‌برد. در این مسیر، موجودات آبزی مانند ماهی‌ها و صدف‌ها این ذرات را به اشتباه به عنوان غذا می‌خورند.
با هر لقمه، مواد شیمیایی بسیار سمی وارد بدن این موجودات می‌شود که هم برای خودشان و هم برای زنجیره غذایی بالاتر خطرناک است. تحقیقات در سال ۲۰۲۰ نشان داد که بیش از نیمی از ماهی‌های سالمون کوهو در ایالت واشنگتن آمریکا قبل از تخم‌ریزی می‌میرند.
عامل اصلی این مرگ‌ومیر یک ماده شیمیایی به نام 6PPD-Q بود. این ماده از ترکیبی به نام 6PPD مشتق می‌شود که برای جلوگیری از تخریب و افزایش عمر به تایرها اضافه می‌شود.
از آبزیان تا انسان: خطری که همه را تهدید می‌کند
اثرات مخرب ذرات تایر خودروها تنها به موجودات آبزی محدود نمی‌شود. انسان‌ها و حیوانات نیز ممکن است از طریق هوا در معرض این ذرات قرار بگیرند، به خصوص کسانی که نزدیک جاده‌های اصلی زندگی می‌کنند. در یک مطالعه در چین، همان ماده شیمیایی 6PPD-Q در ادرار کودکان و بزرگسالان نیز یافت شد.
اگرچه اثرات این ماده شیمیایی بر بدن انسان هنوز در حال بررسی است، تحقیقات اولیه نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض آن می‌تواند به اندام‌های مختلفی از جمله کبد، ریه‌ها و کلیه‌ها آسیب برساند. این یافته‌ها زنگ خطری جدی برای سلامت عمومی است.
یک راه حل طبیعی: چگونه ضایعات کشاورزی به کمک می‌آیند؟
خوشبختانه دانشمندان بیکار ننشسته‌اند. محققان در دانشگاه می‌سی‌سی‌پی در حال آزمایش روش‌های پایداری برای حذف این ذرات خطرناک از آبراه‌ها و محیط زیست هستند.
آن‌ها از مواد طبیعی ارزان‌قیمت و در دسترس که از ضایعات کشاورزی به دست می‌آیند، استفاده می‌کنند. ایده اصلی ساده است: ذرات تایر را قبل از رسیدن به رودخانه‌ها و اقیانوس‌ها جمع‌آوری کنیم. در یک مطالعه جدید، آن‌ها تراشه‌های چوب کاج و بیوچار (نوعی زغال فعال که از حرارت دادن سبوس برنج در شرایط کمبود اکسیژن تولید می‌شود) را آزمایش کردند.
نتایج شگفت‌انگیز بود. این مواد توانستند تقریبا ۹۰ درصد از ذرات فرسایش تایر را از آب‌های روان سطحی حذف کنند. بیوچار به دلیل سطح وسیع، منافذ زیاد و ظرفیت جذب بالا یک ماده شناخته‌شده برای حذف آلاینده‌ها است.
این تیم یک سیستم فیلتراسیون زیستی طراحی کردند و آن را در خروجی یک کانال تخلیه آب قرار دادند. نتایج نشان داد که غلظت ذرات تایر پس از نصب فیلتر به شدت کاهش یافته بود. ساختار کشیده و ناهموار ذرات تایر باعث می‌شود به راحتی در منافذ این مواد طبیعی به دام بیفتند.
این رویکرد پتانسیل بالایی برای کاهش آلودگی محیط زیست ناشی از تایرها دارد و می‌تواند به عنوان یک راه حل ارزان و دوستدار محیط زیست در جوامع مختلف به کار گرفته شود.
source