22 مرداد 1404 ساعت 11:41
ناو هواپیمابر جدید آمریکا، USS Enterprise (CVN 80)، پروژهای جاهطلبانه است که با تاخیرهای متعددی در روند ساخت مواجه شده است. این ناو که قرار بود از سال ۲۰۲۹ به ناوگان نیروی دریایی آمریکا اضافه شود، اکنون طبق آخرین پیشبینیها حداقل تا سال ۲۰۳۰ عملیاتی نخواهد شد.
USS Enterprise را میتوان یکی از بزرگترین و پیچیدهترین پروژههای نظامی نیروی دریایی آمریکا دانست. این ناو که جانشینی برای ناو USS Enterprise (CVN 65) خواهد بود، میراث افتخارآمیز نیروی دریایی آمریکا در عرصه نبردهای دریایی را حفظ میکند. بااینحال، این پروژه با چالشهای متعددی از جمله مشکلات زنجیره تامین، کمبود نیروی کار و هزینههای سرسامآور مواجه شده است.
تاریخچه و دلایل تاخیر در ساخت USS Enterprise
ناو USS Enterprise (CVN 80) که بخشی از کلاس Gerald R. Ford به شمار میرود، ساخت خود را بهطور رسمی در سال ۲۰۱۹ آغاز کرد. طبق یک گزارش از وزارت دفاع ایالات متحده، تاریخ تحویل این ناو از سپتامبر ۲۰۲۹ به جولای ۲۰۳۰ بهدلیل مشکلات تأمین مواد اولیه و عملکرد ضعیف زنجیره تامین تغییر داده شد. این تأخیر تنها یک مورد از چند باری است که برنامه عملیاتی این ناو به تعویق افتاده است.
طبق نظر کریس کسٹنر، مدیرعامل صنایع کشتیسازی Huntington Ingalls، کمبود نیروی کار و اختلالات ناشی از همهگیری کووید-۱۹، برنامه ساخت این ناو را حداقل یک سال به عقب رانده است. علاوه بر این، مشکلاتی نظیر تحویل دیرهنگام مواد حیاتی نیز یکی از چالشهای اصلی بوده که بر سرعت ساخت تأثیر مستقیم گذاشته است.
ویژگیهای پیشرفته و تفاوت با کلاس نیمتز
ناو USS Enterprise بخشی از نسل جدید ناوهای هستهای کلاس Gerald R. Ford است که جایگزین کلاس قدیمیتر نیمتز خواهد شد. این ناوها با ارائه فناوریهای نوین، نظیر سیستم پرتاب الکترومغناطیسی (EMALS)، انقلابی در قابلیتهای عملیاتی به ارمغان میآورند. طبق برنامه، USS Enterprise بهطور ویژه برای پشتیبانی از هواپیماهای بدون سرنشین و جنگافزارهای پیشرفته طراحی شده است.
در مقایسه با ناوهای نیمتز، کلاس Gerald R. Ford تعمیر و نگهداری کمتری طلب میکند و تا ۳۰ درصد کاهش هزینههای عملیاتی دارد. همچنین، قدرت پیشرانه این ناوها سه برابر بیشتر بوده که امکان اجرای عملیاتهای پیچیدهتر را فراهم میکند.
مشکلات فنی و لجستیکی
علاوه بر مسائل زنجیره تأمین، طراحی پیچیده این ناو باعث ایجاد هزینههای اضافی و طولانیتر شدن زمان ساخت شده است. بهعنوان مثال، مجهزسازی ناو به سیستم فرود خودکار پیشرفته (Automated Precision Approach Landing System) و بهروزرسانی زیرساختهای کامپیوتری آن از جمله دلایلی هستند که هزینههای پروژه را افزایش دادهاند.
همچنین، برخی از فناوریهای اضافه شده به USS Enterprise مانند سیستم “I-Stalker” برای ردیابی تهدیدات و زیرساخت ماهوارهای پیشرفته، بهدلیل مشکلات در تأمین تجهیزات، به تعویق افتاده است. نیروی دریایی همچنین بهمنظور کاهش هزینهها ناچار به استفاده از قطعاتی از ناوهای موجود در ناوگان خود شده است.
آینده USS Enterprise و هزینههای پیشرو
ناو جدید قرار است به مرکز جنگافزارهای هواپیمای بدون سرنشین (UAWC) مجهز شود که نقش کلیدی در عملیات شناسایی، سوخترسانی و جنگ الکترونیکی ایفا خواهد کرد. افزون بر این، بودجهای حدود ۴۳۵ میلیون دلار برای بهبود زیرساختهای ساخت و نصب فناوریهای پیشرفته در نظر گرفته شده است.
با همه اینها، بهنظر میرسد USS Enterprise در ادامه راه همچنان با چالشهایی روبهرو باشد. از دستیابی به فناوریهای پیشرفته تا مدیریت هزینهها و اطمینان از همکاری زنجیره تامین، این پروژه نیازمند نظارت دقیقتری خواهد بود تا بتواند در تاریخ مشخص به ناوگان نیروی دریایی آمریکا اضافه شود.
source