«روی آینده بشر حساب باز کرده‌ام»؛‌ رازهای موفقیت زنی که ارزش شرکتش را ۱۵۰ برابر کرد

وقتی بحث به آینده‌ی هوش مصنوعی و مفاهیمی مانند «ابرهوش» و «هوش مصنوعی انسان‌گونه» (AGI) می‌رسد، نگاه لیسا سو از دنیای کسب‌وکار فراتر رفته و جنبه‌ای عمیقاً شخصی به خود می‌گیرد. او به AGI باور دارد، اما نه به این ایده که هوش مصنوعی از انسان‌ها هوشمندتر خواهد شد یا سناریوهای آخرالزمانی درباره‌ی تسلط ماشین بر انسان. از نظر او، فناوری به اندازه‌ی افرادی که آن را می‌سازند و هدایت می‌کنند، عالی است و قضاوت نهایی، همیشه برعهده‌ی انسان خواهد بود.

زمانی می‌رسد که هوش مصنوعی قادر به حل معضلات واقعاً پیچیده می‌شود. کاری که رمزگشایی‌اش برای ما ده سال زمان می‌برد را می‌تواند در شش ماه به سرانجام برساند. من دنیایی را تصور می‌کنم که در آن طراحی یک تراشه به طور معمول سه سال طول می‌کشد؛ فکرش را بکنید اگر بتوانیم این زمان را به شش ماه کاهش دهیم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟

وقتی از او پرسیده شد که آیا در این صورت، بشریت در نقطه‌ای از قافله عقب نمی‌ماند، سو پاسخ داد: «نمی‌دانم. ولی من روی آینده‌ی بشر حساب باز کرده‌ام.»

سو درباره‌ی اینکه هوش مصنوعی در حال حاضر می‌تواند گیج‌کننده و طاقت‌فرسا باشد، حرف جالبی زد:

وقتی فناوری به بلوغ کامل برسد، دیگر اصلاً به آن فکر هم نمی‌کنی. امروز اما، هنوز باید حواست باشد. [هوش مصنوعی هنوز] به اندازه کافی خوب نیست. اما روزی خواهد رسید که به آن سطح از پختگی برسد. آن روز شما می‌توانید به هوش مصنوعی خود کاملاً اعتماد کنید.

اما مهم‌ترین رؤیای سو برای هوش مصنوعی، حل مشکلاتی است که به حوزه‌ی مراقبت‌های بهداشتی مربوط می‌شود. این علاقه، ریشه در یک تجربه‌ی دردناک شخصی دارد. سو شاهد بیماری طولانی مادرش و دست‌وپنجه نرم کردن او با پیچیدگی‌های سیستم درمانی بوده است.

فکر کردن به آن ۶۰ روزی که مادرم در ICU بود، هنوز هم خونم را به جوش می‌آورد. همه می‌گفتند: «کسی از آنجا زنده بیرون نمی‌آید.» می‌گفتند: «مادرت دوام نمی‌آورد.» و من در دلم تکرار می‌کردم: «نه، او می‌تواند. من ایمان دارم که می‌تواند.» در حالی که من هیچ صلاحیتی برای چنین قضاوتی نداشتم. اما او توانست. و پس از آن، دو سال دیگر هم زندگی کرد.

لیسا سو معتقد است که پزشکی امروز بیشتر یک «هنر» است تا یک «علم» و عمیقاً باور دارد که این حوزه باید به یک علم تبدیل شود. و برای تبدیل پزشکی به یک علم، نگاه‌ها باید به هوش مصنوعی معطوف شود.

از نظر او، بدن انسان یک سیستم فوق‌العاده پیچیده است و پزشکی مدرن، باوجود تمام پیشرفت‌ها، هنوز در اتصال نقاط مختلف این سیستم و دیدن تصویر کلی ناتوان است. سو معتقد است هوش مصنوعی می‌تواند این شکاف را پر کند و با تحلیل حجم عظیمی از داده‌ها، از کشف دارو گرفته تا درمان‌های شخصی‌سازی‌شده و مراقبت‌های بیمارستانی، انقلابی در این حوزه ایجاد کند. این یک مأموریت شخصی برای اوست؛ رؤیایی که به‌شوخی می‌گوید شاید در «زندگی بعدی» و پس از بازنشستگی از دنیای تراشه‌ها، آن را دنبال کند.

لیسا سو اغلب از «تاب‌آوری» به عنوان یک اصل کلیدی صحبت می‌کند. وقتی از او درباره‌ی راز این استقامت در زندگی شخصی‌اش پرسیده شد، پاسخ او به ترکیبی از سادگی و نظم اشاره داشت: یک نوشیدنی خنک از استارباکس به نام «پشن تی لیموناد» که کافئین زیادی ندارد و کمی هم ورزش.

ورزش موردعلاقه‌‌اش، تصویر جالبی از نحوه‌ی رویارویی او با چالش‌ها ارائه می‌دهد: بوکس. «من بوکس را دوست دارم. مربی‌ام به خانه می‌آید و اجازه می‌دهد به او مشت بزنم. البته نه به خودش، بلکه به میت‌ها.»