معاون فناوری و نوآوری وزارت ارتباطات در دولت یازدهم، گفت: ایجاد سیستم‌عامل ملی برای کاربران عمومی به دلیل نیاز به اکوسیستم گسترده اپلیکیشن‌ها تقریباً غیرممکن است؛ مگر آنکه برای اهداف خاص و استفاده در برخی نهادهای دولتی یا امنیتی، با مجموعه‌ای محدود از اپلیکیشن‌ها و روی دستگاه‌های خاص طراحی شود، تا امنیت و نفوذپذیری بهتری داشته باشد.
امیرحسین دوایی، معاون فناوری و نوآوری وزارت ارتباطات در دولت یازدهم، درباره طرح راه‌اندازی «سیستم‌عامل ملی» که اخیراً از سوی رئیس سازمان فناوری اطلاعات مطرح شده است در گفت‌وگو با خبرنگار سیتنا، اظهار داشت: ایجاد چنین سیستم‌عاملی برای کاربران عمومی به دلیل نیاز به اکوسیستم گسترده اپلیکیشن‌ها تقریباً غیرممکن است.
وی با اشاره به اینکه برای موفقیت یک سیستم‌عامل باید حداقل ۱۰ تا ۲۰ هزار اپلیکیشن روی آن توسعه یابد، گفت: «حتی شرکت بزرگی مانند هواوی با پشتوانه عظیم فناوری و شبکه‌های اجتماعی در چین، هنوز نتوانسته سهم قابل‌توجهی از بازار جهانی را با سیستم‌عامل هارمونی به دست آورد. در ایران، حتی در بلندمدت نیز چنین پروژه‌ای برای کاربران عمومی موفق نخواهد بود.»
دوایی افزود: «البته سیستم‌عامل ملی می‌تواند برای اهداف خاص طراحی شود؛ مانند استفاده در نهادهای دولتی یا امنیتی، با مجموعه‌ای محدود از اپلیکیشن‌ها و روی دستگاه‌های خاص، تا امنیت و نفوذپذیری بهتری داشته باشد، اما این مسیر برای عموم مردم جواب نخواهد داد.»
وی در بخش دیگری از سخنانش به موضوع نظارت و مدیریت پروژه‌های کلان فناوری اشاره کرد و خاطرنشان ساخت: «پیش از آغاز چنین طرح‌هایی باید هزینه قابل‌توجهی صرف مطالعات امکان‌سنجی (Feasibility Study) و طراحی مفهومی شود تا ابعاد اجتماعی، اقتصادی و فنی آن بررسی گردد. متأسفانه در ایران، معمولاً این مراحل نادیده گرفته می‌شود و پروژه‌ها بدون برنامه‌ریزی دقیق آغاز می‌شوند و در میانه راه با مشکلات جدی روبه‌رو می‌گردند.»
دوایی تأکید کرد: «ما افراد فنی زیادی در کشور داریم، اما متخصصان طراحی مفهومی و امکان‌سنجی بسیار کم هستند. همین مسئله باعث می‌شود تصمیم‌گیری‌ها بیشتر بر پایه نگاه فنی باشد و مسائل کلان نادیده گرفته شود. در نتیجه، مشکلاتی که باید در مرحله طراحی برطرف شوند، بعداً در حین اجرا پدیدار می‌گردند.»
وی در پایان یادآور شد: «نظارت پس از شروع پروژه نمی‌تواند مشکلات اساسی را برطرف کند. راه‌حل اصلی، تمرکز بر طراحی مفهومی و مطالعات امکان‌سنجی پیش از اجراست تا از هدررفت منابع کلان جلوگیری شود.»
source