مرکز داده شانگهای به یک مزرعه بادی نزدیک متصل خواهد شد که ۹۷ درصد انرژی آن را تأمین می‌کند. فاز اول پروژه شامل ۱۹۸ قفسه سرور است و ظرفیت محاسباتی آن برای آموزش مدل GPT-3.5 در یک روز کافی است. بااین‌حال، این مرکز داده در مقایسه با مراکز داده زمینی کوچک است: یک مرکز داده متوسط در چین معمولاً تا ۳۰۰۰ قفسه دارد و نسخه‌های بزرگ می‌توانند بیش از ۱۰ هزار قفسه داشته باشند.
های‌لانی‌یون از تجربه مایکروسافت در پروژه «ناتیک» الهام گرفته است. بیش از یک دهه پیش، مایکروسافت یک کپسول حاوی بیش از ۸۰۰ سرور را ۳۵ متر زیر آب ساحل اسکاتلند غرق کرد. این ایده هرچند نتایج مثبتی به همراه داشت، در سال ۲۰۲۴ کنار گذاشته شد.
با وجود مزایا، نگرانی‌هایی درباره محیط زیست و امنیت مراکز داده زیرآبی وجود دارد. پژوهشگران مایکروسافت دریافتند کپسول (محفظه‌ای که مرکز داده در آن قرار دارد) باعث گرم‌شدن اندک آب شد، هرچند تأثیر محدود بود. اما پژوهش‌های دیگر نشان می‌دهند که در طول موج‌های گرمایی دریایی، مراکز داده زیرآبی می‌توانند به موجودات دریایی آسیب برسانند. از طرف دیگر، مطالعه‌ای در ۲۰۲۴ نشان داد که مراکز داده زیرآبی ممکن است با صداهای خاص تخریب شوند و همین امر نگرانی از حملات صوتی را افزایش می‌دهد.
های‌لانی‌یون می‌گوید مراکز داده آن‌ها دوستدار محیط زیست هستند و ارزیابی‌ها نشان داده افزایش دما در آب اطراف کمتر از یک درجه است و تأثیر قابل توجهی ندارد.
ایده مراکز داده زیرآبی تنها محدود به چین نیست. کره جنوبی نیز قصد دارد این روش را اجرا کند و ژاپن و سنگاپور نیز در حال بررسی مراکز داده‌ای هستند که روی سطح آب شناورند. موفقیت این پروژه‌ها بستگی به توانایی اپراتورها در حل مسائل قانونی، زیست‌محیطی و زنجیره تأمین دارد. چین هم‌اکنون در مقیاس بزرگ در حال رفع چنین مسائلی است.
source