تراشه جدید تنسور G5 گوگل از یک معماری پیچیده بهره می‌برد که شامل یک پردازنده مرکزی هشت هسته‌ای و یک واحد پردازش تنسور نسل پنجم برای مدیریت هوش مصنوعی است. این پردازنده شامل یک هسته پرقدرت Cortex-X4 و پنج هسته متوسط Cortex-A725 و دو هسته کم‌مصرف Cortex-A520 می‌شود. همچنین یک پردازنده گرافیکی از سری PowerVR و یک مودم 5G اگزینوس سامسونگ در آن تعبیه شده است.
به گزارش بخش صنایع نیمه هادی رسانه اخبار فناوری و تکنولوژی تکنا، مشکل اصلی این تراشه در رویکرد غیریکپارچه گوگل در فرایند طراحی آن نهفته است. گزارش‌ها حاکی از آن است که تنسور G5 به سرعت داغ شده و عملکرد آن به شدت افت می‌کند که این مسئله به خصوص در اجرای بازی‌ها مشهود است. برخی این مشکل را به تغییر پردازنده گرافیکی از ARM Mali به Imagination نسبت می‌دهند اما این تنها دلیل افت عملکرد نیست زیرا حتی در اجرای شبیه‌ساز پلی‌استیشن 2 نیز این تراشه با مشکل مواجه می‌شود.
در مقایسه اسنپدراگون 8 نسل 5 کوالکام در بنچمارک‌های مختلف عملکرد بسیار بهتری از خود نشان می‌دهد. کوالکام از هسته‌های پردازشی سفارشی Oryon با سرعت کلاک بالاتر و بهینه‌سازی‌های گسترده در حافظه کش L2 استفاده می‌کند. در مقابل گوگل از هسته‌های آماده ARM Cortex بهره می‌برد که به طور کامل برای گوشی‌های پیکسل 10 بهینه‌سازی نشده‌اند. این رویکرد هزینه-محور گوگل باعث می‌شود تراشه‌هایش از نظر عملکرد خام از رقبا عقب بمانند.
همکاری گوگل با شرکت Imagination برای توسعه پردازنده گرافیکی جدید نیز با محدودیت‌هایی همراه بوده است. درایورهای اصلی این پردازنده گرافیکی همچنان در اختیار Imagination قرار دارد و گوگل کنترل کاملی بر بهینه‌سازی‌های بنیادی آن ندارد. این استراتژی طراحی تراشه گوگل شبیه به خرید یک کت و شلوار آماده و سپس اعمال تغییرات جزئی بر آن است که هرچند کاربردی است اما فاقد ظرافت و عملکرد یک محصول کاملاً سفارشی است. تا زمانی که گوگل این رویکرد را ادامه دهد تراشه‌هایش با وجود برخی نوآوری‌ها همچنان از نظر عملکردی در سطح پایین‌تری قرار خواهند گرفت.
source