آیا تا سال ۲۰۳۰ ناسا وجود موجودات فضایی را تایید خواهد کرد؟

آوی لوب (Avi Loeb)، استاد دانشگاه هاروارد، معتقد است احتمال اعلام رسمی وجود هوش فرازمینی در آینده‌ای نزدیک آن‌قدر جدی است که حاضر شده روی آن شرط‌بندی کند. او در قالب برنامه «شرط‌های بلندمدت» (Long Bets) بنیاد لانگ‌نو، یک چالش ۱۰۰۰ دلاری را پذیرفته است. این شرط میان لوب و مایکل شرمر (Michael Shermer)، ناشر مجله اسکپتیک (Skeptic)، بسته شده و موضوع آن تأیید یا عدم تأیید وجود موجودات هوشمند فرازمینی تا پایان سال ۲۰۳۰ (۱۰ دی ۱۴۰۹) توسط نهادهای علمی معتبر است.

شرط‌بندی میان این دو دانشمند با شرایطی روشن تعریف شده است: تا تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۳۰ (۱۰ دی ۱۴۰۹)، دست‌کم دو نهاد علمی معتبر از میان ناسا (NASA)، بنیاد ملی علوم ایالات متحده (National Science Foundation) و انجمن اخترشناسی آمریکا (American Astronomical Society) باید تأیید کنند که کشف هوش فرازمینی در قالب پدیده‌های ناشناخته هوایی (UAPs)، اشیای پرنده ناشناس (UFOs) یا دیگر اجرام میان‌ستاره‌ای انجام شده است.

آوی لوب (Avi Loeb) این شرط را یک حدس ساده نمی‌داند، بلکه آن را پیش‌بینی علمی مبتنی بر کشفیات اخیر و پیشرفت سریع فناوری عنوان می‌کند. او توضیح می‌دهد: «جست‌وجوی آثار فناوری و وجود بیگانگان در سال ۲۰۲۵ به‌طور جدی با کشف جرم میان‌ستاره‌ای غیرعادی 3I/ATLAS، آغاز به کار رصدخانه روبین (Rubin Observatory) و ساخت سه رصدخانه پروژه گالیله (Galileo Project Observatories) آغاز شد.» به زبان ساده، ابزارهای علمی برای شناسایی فناوری‌های احتمالی بیگانگان اکنون بسیار دقیق‌تر و قدرتمندتر شده‌اند.

لوب همچنین به تعداد شگفت‌انگیز سیارات شبیه زمین در کهکشان اشاره می‌کند. او یادآور می‌شود که میلیاردها منظومه ستاره‌ای بسیار قدیمی‌تر از منظومه خورشیدی وجود دارند و فضاپیماهای وویجر (Voyager) ساخته دست بشر روزی در سراسر کهکشان راه شیری پراکنده خواهند شد. از نگاه او، بعید است که انسان تنها گونه‌ی تولیدکننده فناوری در جهان باشد.

در مقابل، مایکل شرمر (Michael Shermer) قانع نشده است. او با اشاره به دهه‌ها پیش‌بینی بی‌نتیجه طرفداران یوفو، استدلال می‌کند که ادعاهای جسورانه همواره بدون شواهد کافی بوده‌اند. شرمر می‌گوید: «افراد بارها در رسانه‌ها پیش‌بینی کرده‌اند که تا پایان فلان سال مدرکی از تماس با بیگانگان خواهیم داشت. اما ۳۳ سال گذشته و هنوز منتظر همان مدرک هستم.»

این شرط‌بندی در واقع ادامه‌ای بر سنت شرط‌بندی‌های علمی مشهور است؛ همان‌طور که پیش‌تر استیون هاوکینگ (Stephen Hawking) و کیپ تورن (Kip Thorne) درباره سیاه‌چاله‌ها شرط بسته بودند.

از دیدگاه شرمر، این شرط یک آزمون واقعیت است؛ او می‌گوید اگر کسی واقعاً باور دارد افشا و کشف وجود بیگانگان نزدیک است، باید حاضر باشد روی آن شرط ببندد. این شرط‌بندی نیز مانند نمونه‌های پیشین در تاریخ علم، از بحث‌های هاوکینگ و تورن گرفته تا پیش‌بینی‌های بلندمدت درباره خطرات زیستی و آگاهی، در همان مسیر قرار می‌گیرد. در این مورد، مبلغ مالی مورد شرط به بنیاد پروژه گالیله اختصاص خواهد یافت.

پیامدهای این شرط‌بندی بسیار گسترده است. اگر لوب برنده شود، بشریت برای نخستین بار تأیید خواهد کرد که تنها نیستیم. اگر شرمر برنده شود، معنایش این خواهد بود که مسیر جست‌وجو باید با دقت و داده‌های بیشتر ادامه یابد.

لوب حتی فراتر از شرط‌بندی به آینده‌ای هنری فکر کرده است. او از مجسمه‌ساز گرگ وایات (Greg Wyatt) پایه‌ای دریافت کرده که قصد دارد روی آن مجسمه‌ای برنزی با عنوان «بیگانه» بسازد؛ اثری که موجودی با هوش تقویت‌شده، چابکی بالا و هوش برتر را به تصویر می‌کشد. اینکه چنین موجودی واقعاً وجود دارد یا نه، هنوز ناشناخته است.

در نهایت، تا تاریخ ۳۱ دسامبر ۲۰۳۰ (۱۰ دی ۱۴۰۹)، یکی از این دو اندیشمند ثابت خواهد کرد که حق با اوست. نتیجه این شرط می‌تواند نگاه بشر به جهان و جایگاه خود در آن را برای همیشه دگرگون کند.