چرا سگ‌ها این‌قدر متنوع‌اند؟
چند هزار سال طول کشید تا نشانه‌های اهلی‌سازی در استخوان‌های سگ دیده شود. قدیمی‌ترین جمجمه‌ی قطعاً سگی، متعلق به سگی است که حدود ۱۰ هزار و ۸۰۰ سال قبل در محوطه‌ی مزولیتیک ورتیه در شمال‌غرب روسیه زندگی می‌کرد. جالب اینکه همین سگ، قدیمی‌ترین نمونه‌ای است که براساس ژنتیک نیز به‌عنوان سگ شناسایی شده است.
جمجمه‌ی سگ‌های اهلی حدود ۱۱ هزار و ۸۰۰ سال پیش کاملاً از نظر آماری در گروهی جدا از گرگ‌ها و سگ‌سانان پلیستوسن قرار می‌گیرد. نخستین تغییر تشخیص‌پذیر، اندازه است: جمجمه‌های سگ‌های متعلق به ۸٬۷۰۰ تا ۹٬۷۰۰ سال پیش عموماً کوچک‌تر از جمجمه‌های سگ‌سانان پلیستوسن بودند.
اون می‌گوید: «سگ‌های هولوسن اولیه از نظر میانگین کوچک‌تر از گرگ‌های پلیستوسن پایانی و بسیاری از سگ‌های امروزی بودند. به‌خصوص سگ‌های میان‌سنگی و نوسنگی بسیار کوچک‌تر بودند. کاهش اندازه در مراحل آغازین اهلی‌سازی در بسیاری از گونه‌ها دیده می‌شود و توضیحاتی مثل تغییر رژیم غذایی یا انتخاب برای افراد کوچک‌تر و آرام‌تر ارائه شده است.»
تا حدود ۸٬۲۰۰ سال قبل، جمجمه‌های کوچک‌تر در شکل خود متنوع شدند و تا ۷٬۷۰۰ سال قبل، این تنوع در اندازه نیز گسترش یافت. اما دلیل این تنوع چیست؟
زندگی کنار انسان، خوردن ضایعات غذایی، فعالیت‌های فیزیکی متفاوت و در نهایت زندگی در اقلیم‌های گوناگون، همگی فشارهای انتخابی تازه‌ای ایجاد کردند. بسیاری از فشارهای انتخابی طبیعت که ظاهر گرگ‌ها را یکنواخت نگه می‌داشت، برای سگ‌ها حذف شد. در مقابل، فشارهای جدید مسیرهای تکاملی تازه‌ای ایجاد کرد و ظاهر سگ‌ها را در جهات مختلف شکل داد.
اون و همکارانش در مقاله‌ی اخیر خود نوشته‌اند: «درحالی‌که برنامه‌های اصلاح‌نژادی ویکتوریایی منشأ افراطی‌ترین فرم‌های سگ‌های امروزی هستند، سگ‌های اهلی هولوسن اولیه تنوع جمجمه‌ای به‌مراتب بیشتری نسبت به تصور پیشین داشته‌اند.»
مطالعه در نشریه ساینس منتشر شده است.
source