تفاوت اساسی جستوجوی تازه با تلاشهای گذشته، به فناوری استفادهشده برمیگردد. شرکت اوشن اینفینیتی اینبار ناوگانی از شناورهای سطحی بدونسرنشین را به کار خواهد گرفت که گروهی از رباتهای زیردریایی خودگردان را هدایت میکنند.
رباتها میتوانند در فاصلهای اندک از کف اقیانوس و تا عمق نزدیک به شش هزار متر حرکت کنند و با تکیه بر سونار چندپرتوی و تصویربرداری با وضوح بالا، نقشهای دقیق از بستر دریا بسازند. به گفتهی این شرکت، سامانهی ارتقایافته قادر است محدودهای بزرگتر را با سرعت و دقت بیشتر و همچنین با ردپای کربنی کمتر پوشش دهد.
اقدام تازه در حالی آغاز میشود که سالها جستوجوی گسترده هیچ نتیجهای دربرنداشته است. بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۷، مالزی، استرالیا و چین حدود ۱۲۰هزار کیلومتر مربع از بستر اقیانوس را با صرف هزینهای نزدیک به ۱۵۵ میلیون دلار بررسی کردند. در سال ۲۰۱۸ نیز شرکت اوشن اینفینیتی بیش از ۱۰۰هزار کیلومتر مربع دیگر را اسکن کرد، اما باز هم اثری از لاشه یا قربانیان به دست نیامد. با وجود تمام تلاشها، تاکنون تنها سه قطعهی تأییدشده از بال هواپیما در سواحل مختلف پیدا شده و لاشهی اصلی و سرنشینان آن همچنان مفقود ماندهاند.
source