یک بیماری مزمن به‌طرز تکان‌دهنده در بین ورزشکاران المپیک شایع است

وقتی ورزشکاران در بالاترین سطح رقابت می‌کنند، بدن آن‌ها با چالش‌های مهمی روبرو می‌شود. فشار بیش از حد و فراتر از توان می‌تواند به دردهای مزمن و صدمات مختلف به اندام‌ها منجر شود. همچنین برای تقریبا ۱۴٬۵۰۰ ورزشکار و سایر اعضای تیم‌های ورزشی که درطول بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۴ پاریس، کنار یکدیگر در دهکده‌ی المپیک ساکن می‌شوند، ابتلا به بیماری‌های عفونی نیز دور از انتظار نیست.

اما یک بیماری به‌طرز شوکه‌کننده‌ای در بین ورزشکاران حرفه‌ای رایج است و احتمالاً آن چیزی نیست که انتظارش را دارید. تخمین‌زده می‌شود که بیش از ۲۰ درصد از ورزشکارانی که در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۹۶ شرکت کردند، از آسم رنج می‌بردند. تعداد مبتلایان به این بیماری در بازی‌های زمستانی به مراتب بیشتر می‌شود.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۳ نشان داد که بین ۱۵ تا ۳۰ درصد از ورزشکاران المپیک به بیماری آسم مبتلا هستند. برای برخی از ورزش‌ها، این رقم به بالای ۵۰ درصد می‌رسد.

آسم که انواع مختلفی را در‌بر‌می‌گیرد، یک بیماری مزمن ریوی است که می‌تواند خطرناک باشد. در آسم سیستم ایمنی به محرک‌های خاصی مانند آلرژن‌ها، واکنش نامناسبی نشان می‌دهد و باعث التهاب و باریک‌شدن راه‌های هوایی می‌شود. این وضعیت به مشکل در تنفس و سایر علائم دیگر منجر خواهد شد.

گاهی اوقات، آسم می‌تواند محرک دیگری نیز داشته باشد؛ ورزش می‌تواند یکی از دلایل آسم باشد. وقتی در حین فعالیت بدنی شدید نفس می‌کشید، این کار ممکن است باعث باریک‌شدن راه‌های هوایی شود. این باریک‌شدن به علائمی مانند سرفه، خس‌خس سینه، تنگی نفس، محدودیت جریان هوا و التهاب منجر خواهد شد.

اساساً آسم ناشی از ورزش شباهت‌هایی با آسم معمولی دارد؛ اما به‌طور خاص دراثر فعالیت بدنی ایجاد می‌شود. کاملاً مشخص نیست که چرا این اتفاق می‌افتد. دانشمندان فکر می‌کنند که علت ابتلا به آسم دراثر ورزش به افزایش جریان هوا در ریه‌ها مربوط است.

مشخص است که آسم برای ورزشکاران استقامتی که مدت طولانی‌تری را صرف تنفس سنگین می‌کنند بسیار بدتر است. این موقعیت با شرایط سرد، مانند محیط‌های برفی برای ورزش‌های زمستانی، تشدید می‌شود.

با وجود شرایط مساعد‌تر برای آسم در سرما، این مشکل در هوای گرم تابستان و برای ورزش‌های تابستانی نیز وجود دارد. در‌واقع شناگران یکی از گروه‌هایی هستند که بیش از هر ورزش آبی دیگری تحت‌تاثیر قرار می‌گیرند. شناگران به‌سرعت و مداوم هوایی را استنشاق می‌کنند که مملو از ذرات و به‌خصوص ذرات آب کلردار است که ریه‌ها را تحریک می‌کنند.

هنگامی که آسم ناشی از ورزش که به‌طور دقیق‌تر تنگی نایژه ناشی از ورزش نامیده می‌شود، بدون درمان رها شود، می‌تواند در ریه خراش ایجاد کند. درمان سریع بسیار مهم است؛ زیرا آسیب دائمی احتمالا به اختلال عملکرد ورزشی منجر خواهد شد.

با‌این‌حال، درمان آسیب ریه برای ورزشکاران المپیکی چالش‌برانگیز است؛ زیرا بسیاری از داروهای مورد استفاده برای درمان مشکلات تنفسی تحت مقررات ضد دوپینگ المپیک ممنوع هستند.

بسیاری از ورزشکاران حتی شاید بیشتر آن‌ها، قبل از ورود به المپیک، مبتلا به آسم ناشی از ورزش تشخیص داده می‌شوند. دلیل آن بسیار ساده است؛ آن‌ها برای رسیدن به سطح المپیک به تمرینات طولانی‌مدت و شدید نیاز دارند. بسیار بعید است، اگر فردی مستعد باشد، آسم ناشی از ورزش برای او اولین بار در حین بازی‌ها ظاهر شود.

اگر آسم ورزشکاران به درستی تحت کنترل قرار گیرد، همیشه تأثیر منفی نمی‌گذارد یا مانع عملکرد آن‌ها نخواهد شد. بسیاری از المپیکی‌های مبتلا به آسم، مدال‌های طلا گرفته‌اند.

بسیاری از افراد به آسم ناشی از ورزش مبتلا می‌شوند و این فقط مخصوص ورزشکاران المپیک نیست. اگر بعد از دویدن دچار مشکل تنفسی شدید، احتمالا مراجعه به پزشک، اقدام عاقلانه‌ای خواهد بود. اما این مشکل لزوما باعث توقف فعالیت ورزشی شما نخواهد شد.

امی ون دایکن، شناگر آمریکایی توانسته شش مدال طلا به دست بیاورد. دستاورد قابل‌توجه او الهام‌بخش است. اگر او با وجود چالش‌ها‌ بتواند به چنین موفقیتی دست یابد، به این معناست که دیگران نیز می‌توانند با داشتن مشکلات تنفسی ورزش کنند.