محققان با انجام یک مطالعه گسترده، به روشی نوین برای اندازه‌گیری میزان ریزش DNA دست یافته‌اند که می‌تواند تحول بزرگی در حوزه پزشکی قانونی ایجاد کند. این تحقیق نشان می‌دهد که هر فرد میزان مشخص و ثابتی از DNA را از طریق تماس با سطوح مختلف بر جای می‌گذارد.
محققان در این مطالعه، با استفاده از یک تکنیک رنگ‌آمیزی سلولی نوین، میزان ریزش DNA در گروهی متشکل از ۱۰۰ فرد را مورد بررسی قرار دادند. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که میزان ریزش DNA در افراد مختلف ثابت بوده و تحت تأثیر عوامل خارجی مانند زمان نمونه‌برداری تغییر چندانی نمی‌کند. مردان به طور متوسط میزان ریزش DNA بیشتری نسبت به زنان دارند. همچنین میزان ریزش DNA در شست‌های دست چپ و راست تفاوتی ندارد.
نتایج این تحقیق می‌تواند در مواردی از قبیل تعیین حضور فرد در صحنه جرم مورد استفاده باشد. با مقایسه میزان و نوع DNA به دست آمده از صحنه جرم با DNA افراد مظنون، می‌توان به حضور یا عدم حضور آنها در صحنه جرم پی برد. علاوه بر آن با بررسی میزان تخریب DNA و سایر عوامل مرتبط، می‌توان به طور تقریبی زمان حضور فرد در صحنه جرم را تخمین زد. با تحلیل الگوهای ریزش DNA، می‌توان نوع تماس فرد با شیء مورد نظر را (مثلاً گرفتن، لمس کردن یا کشیدن) مشخص کرد.
با وجود اهمیت این تحقیق، هنوز پرسش‌های بی‌پاسخ بسیاری در این زمینه وجود دارد. به عنوان مثال، عوامل دیگری مانند نوع سطح، دما و رطوبت نیز می‌توانند بر میزان و ماندگاری DNA بر روی سطوح تأثیر بگذارند. بنابراین، تحقیقات بیشتری برای بررسی دقیق‌تر این عوامل مورد نیاز است. تحقیق انجام شده توسط محققان دانشگاه فلیندرز گامی مهم در جهت توسعه روش‌های جدید برای اندازه‌گیری ریزش DNA و کاربرد آن در پزشکی قانونی محسوب می‌شود. با پیشرفت تکنولوژی و انجام تحقیقات بیشتر، می‌توان انتظار داشت که در آینده نزدیک شاهد استفاده گسترده‌تر از این روش در حل پرونده‌های جنایی باشیم.
source