اپل برای ایجاد تغییرات معنادار تمام تلاشش را می‌کند. برای مثال، تا همین چند وقت پیش شایعه شده بود که اپل روی ویژگی‌هایی مانند تشخیص فشارخون بالا و آپنه‌ی خواب به‌علاوه‌ی آرزوی تقریباً دست‌نیافتنی تمام فناوری‌های حوزه‌ی سلامت، یعنی «اندازه‌گیری غیرتهاجمی قند خون»، کار می‌کند.

دقیقاً همان فاکتوری که موجب محبوبیت ساعت‌های هوشمند شد، حالا از رشد آن‌ها جلوگیری کرده است:‌ اگر مردم باور دارند که این فناوری جانشان را نجات می‌دهد؛ پس ساعت‌های هوشمند باید استانداردهای نظارتی بسیار دقیق‌تری را درمقایسه‌با سایر گجت‌های مصرف‌کننده برآورده کنند.

اینکه سازمان‌های بهداشت و سلامت مراقب هستند که قابلیت‌های ساعت هوشمند جان مردم را به‌خطر نمی‌اندازد، اقدام مفیدی است؛ اما درعین‌حال برخی معتقدند همین امر اپل را در نقطه‌ای متوقف کرده است. خوب یا بد، مردم در سال‌های اخیر انتظارات بسیار بیشتری از ساعت‌های هوشمند داشته‌اند.

بااین‌حال، توسعه‌ی ویژگی‌های پیشرفته‌ی بهداشت و سلامت کار آسانی نیست؛ زیرا شرکت‌ها باید بین چند مقوله‌ی مهم تعادل ظریفی برقرار کنند: تأییدیه‌های دولتی، اطمینان از دقت و صحت کارکرد ویژگی‌ها و محافظت از ایده‌ها و پتنت‌هایشان. همه‌ی این گزینه‌ها نیز مستلزم هزینه و زمان زیادی هستند.

برای مثال، اگر می‌خواهید بدانید سامسونگ چگونه زودتر از اپل موفق شد تأییدیه‌ی FDA را برای ویژگی تشخیص آپنه‌ی خواب دریافت کند، کافی است به ماجرای نبرد قانونی اپل و شرکت Masimo بر سر فناوری سنجش اکسیژن خون نگاه کنید. مشکلات قانونی اصلاً مسائل کم‌اهمیتی نیستند.

واقعیت این است که اپل‌واچ دست‌کم تا قبل از معرفی سری ۱۰ در همان شرایطی قرار داشت که آیفون چند سال پیش تجربه کرده بود:

این دستگاه‌ها به‌قدر کافی خوب بودند؛ اما دیگر نمی‌توانستیم آن‌ها را محصولاتی جذاب و حیرت‌انگیز خطاب کنیم. نسل‌های جدید با تغییراتی جزئی معرفی می‌شدند و امید مبهمی در کاربران ایجاد می‌کردند که شاید به‌زودی تغییر مهمی را در این محصول شاهد باشند.

موفقیت اپل‌واچ‌ با دو عامل تضمین می‌شود: ویژگی‌های واقعی ارزیابی سلامتی و طراحی هوشمندانه

درمقابل، در دورانی که هوش مصنوعی مولد روحی تازه به گوشی‌های موبایل دمیده، هنوز کسی نمی‌داند این فناوری در اسمارت‌واچ‌ها چه نقشی ایفا خواهد کرد.

باتوجه‌به روند رویداد WWDC، پیش از معرفی اپل‌واچ ۱۰ هم کسی انتظار نداشت «اپل اینتلیجنس» به این زودی‌ها در ساعت‌های هوشمند ظاهر شود و همان‌طورکه حدس می‌زدیم، قابلیت‌های هوش مصنوعی watchOS 11 ازجمله ترجمه و Smart Stack چندان ما را حیرت‌زده نکرد.

پس موفقیت ساعت‌های هوشمند تحت‌تأثیر دو عامل تعیین می‌شود: ویژگی‌های واقعی ارزیابی سلامتی و طراحی هوشمندانه. اگر اپل هر سال قابلیت‌های جدیدی درزمینه‌ی فاکتورهای پزشکی و سلامتی به محصولاتش اضافه نکند، مجبور خواهد بود مسیر سنتی‌تری را در پیش بگیرد:

صفحه‌نمایش بزرگ‌تر، بهبود عمر باتری، سنسورهای ارتقایافته، امکانات و ویژگی‌های قوی‌تر تناسب‌اندام برای رقابت با شرکت‌هایی مانند گارمین، پولار و Suunto یا راه‌ی بیشتری برای ادغام با محصولات دیگر اپل یا راه‌های جدید و غیرمرتبط با سلامت برای بهبود زندگی رومره.

سری ۱۰ اپل واچ از هر دو منظر می‌تواند کاربران را خوشنود نگه دارد. از یک طرف کاربران از ویژگی تشخیص آپنه‌ی خواب بهره می‌برند (البته به‌شرطی که کشور محل زندگی‌شان مجوز استفاده از این قابلیت را صادر کرده باشد) و از طرف دیگر طراحی محصول چشمگیر و رضایت‌بخش به‌نظر می‌رسد: کاهش وزن و ضخامت درمقایسه‌با نسل قبل، نمایشگری بزرگ‌تر و روشن‌تر و رنگ‌هایی جذاب.

بسیاری از مردم معتقدند قابلیت‌های حیاتی مانند EKG، سنجش اکسیژن خون و تشخیص آپنه‌ی خواب، ارزش صبرکردن برای محصولات نسل‌های بعدی را دارد. فکر می‌کنید در سال‌های آینده ساعت‌های هوشمند با چه فناوری‌های حیاتی عرضه می‌شوند؟ مسئله فقط زمان است.

source

توسط wikiche.com