مارموست‌ها مانند انسان یکدیگر را به اسم صدا می‌زنند

مارموسِت‌ها (marmosets) میمون‌های کوچک و دوست‌داشتنی بومی آمریکای جنوبی هستند که توانایی‌های اجتماعی فراوان و جالبی دارند. این میمون‌سانیان کوچک، پر از شگفتی هستند و در ساختارهای اجتماعی پیچیده‌ای در زیستگاه‌های بالای درختان زندگی می‌کنند.

به‌گزارش ساینس‌آلرت، یافته‌های مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد که اعضای گروه‌های اجتماعی مارموست‌ها حتی یکدیگر را با نام صدا می‌کنند؛ رفتاری که قبلاً فقط در سه گونه‌ی بسیار باهوش، شامل فیل‌ها، دلفین‌‌ها و انسان‌ها ثبت‌ شده بود. هرچند طوطی‌ها نیز برای شناسایی خود علائم صوتی منحصربه‌فرد تولید می‌کنند.

نویسندگان مطالعه گزارش می‌دهند که مارموست‌ها از آواهای خاصی به نام «صدای فی»، برای شناسایی و برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کنند.

با توجه به اینکه تعداد کمی از حیوانات وحشی شناخته‌شده چنین سیستمی برای نامگذاری‌ دارند، کشف صداهای فی در جامعه‌ی مارموست‌ها بی‌اهمیت نیست؛ اما یافتن آن در یکی از نخستی‌سانان بسیار جالب است، زیرا تا‌کنون ما تنها نخستی‌هایی بودیم که یکدیگر را با اسم تشخیص می‌دادیم. از میان همه‌ی نخستی‌ها، توانایی تشخیص با اسم در میمون‌هایی که ارتباط دوری با ما دارند، کشف شده بود، نه از یک عضو از انسانیان که بیشتر به ما مرتبط است.

محققان می‌گویند یافته‌ها‌ی جدید علاوه بر جلب توجه به مارموست‌ها، ممکن است به ما در درک بهتر ریشه‌های زبان در اجدادمان کمک کند. نویسندگان برای فاش‌کردن اسرار مارموست‌ها، مکالمات طبیعی بین جفت نخستی‌سانانی که نمی‌توانستند یکدیگر را ببینند، اما قادر به شنیدن صدای هم بودن و همچنین بین یک مارموست و یک کامپیوتر ضبط کردند.

محققان خاطرنشان می‌کنند که مارموست‌ها از صداهای فی برای ایجاد دیالوگ‌های نوبتی استفاده می‌کنند و طبق گزارش‌ها می‌توان تماس‌ها را با جزئیات مربوط به کسانی که آن‌ها را تولید می‌کند نیز کدگذاری کرد.

با توجه به ویژگی‌های متمایز و انعطاف‌پذیری صداهای فی، محققان این فرضیه را مطرح کردند که وقتی مارموست‌ها از این تماس‌ها برای صحبت با یکدیگر استفاده می‌کنند، ممکن است از آن‌ها برای «نام‌گذاری» یا شناسایی یکدیگر استفاده کنند؛ به این معنی که مارموست‌ها راهی برای یادگیری و استفاده از این نام‌ها در گروه‌های اجتماعی خود دارند.

تیم محققان به سرپرستی دیوید اومر، پژوهشگر علوم مغز دریافتند که مارموست‌ها در واقع از صداهای متمایز فی برای نام‌گذاری روی یکدیگر، استفاده می‌کنند. میمون‌ها همچنین صداهای فی را که به‌طور مستقیم خطاب به آن‌ها تولید شده بود، به‌دقت درک می‌کردند و به آن پاسخ می‌دادند.

اومر می‌گوید: «این کشف پیچیدگی ارتباطات اجتماعی در میان مارموست‌ها را برجسته می‌کند. این تماس‌ها همان‌طور که قبلاً تصور می‌شد، فقط برای یافتن محل خود استفاده نمی‌شوند، مارموست‌ها از این صداهای خاص برای لقب‌دادن و خطاب‌کردن افراد خاص استفاده می‌کنند.»

یافته‌های مطالعه نشان داد که اعضای گروه از لقب‌های صوتی خاصی برای خطاب هر فرد و به‌طور‌مداوم از ویژگی‌های صوتی خاصی برای کدگذاری نام‌های خاص استفاده می‌کنند. تمام این‌ها به نظر جنبه‌هایی از گفتار انسان را بازتاب می‌دهد، از جمله استفاده از لقب‌های صوتی به عنوان نام و وجود گویش‌های محلی.

احتمالاً نام همه‌ی افراد از طریق یادگیری اجتماعی در یک گروه از مارموست‌ها دانش مشترکی می‌شود که فقط در میان میمون‌های جوان با ارتباط نزدیک اتفاق نمی‌افتد. حتی مارموست‌های بالغ غیرمرتبط نیز ممکن است جزئیات نام و تلفظ را از یکدیگر بیاموزند که نشان می‌دهد میمون‌های بالغ هم نام و هم لهجه‌ها را از اعضای دیگر گروه در طبیعت یاد می‌گیرند.

David Omer’s Lab

محققان خاطرنشان می‌کنند که مارموست‌ها در سایبان‌های جنگلی انبوه جنگل‌های بارانی در سراسر آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند، جایی که صدا‌زدن لقب برای هر یک از اعضای گروه ممکن است مزیت انطباقی داشته باشد. دید در میان درختان متراکم محدود است، اما استفاده از لقب‌های صوتی به عنوان نام ممکن است به میمون‌ها کمک کند تا پیوندهای اجتماعی و انسجام گروهی را در حالی حفظ کنند که زمان عمده‌ای را دور از دید یکدیگر می‌گذرانند.

رفتار لقب‌گذاری مارموست‌ها ممکن است به چگونگی رشد ارتباطات اجتماعی و زبان برخی از اجداد ما پیش از پیدایش انسان اشاره کند. اومر می‌گوید: «مارموست‌ها در گروه‌های کوچک خانوادگی و تک‌همسری زندگی می‌کنند و مانند انسان‌ها با هم از بچه‌هایشان مراقبت می‌کنند. این شباهت‌ها نشان می‌دهد که آن‌ها با چالش‌های اجتماعی تکاملی قابل‌مقایسه با اجداد پیشازبانی ما مواجه بودند و همین امر ممکن است مارموست‌ها را به ابداع روش‌های ارتباطی مشابه سوق داده باشد.»

مطالعه در نشریه ساینس منتشر شده است.