در طول سال‌های گذشته، شواهد فسیلی بسیاری از نخستین اجداد انسان کشف شد که برتری ما در سازگاری با محیط‌های مختلف را تأیید می‌کرد. اجداد انسان‌تبار ما که حدود شش میلیون سال پیش از میمون‌های انسان‌نما جدا شدند، برای میلیون‌ها سال در مناطق جنگلی باز زندگی می‌کردند و شواهدی از سکونت آن‌ها در محیط‌های سخت وجود نداشت.
اما مرکادر و گروهش با بررسی دقیق شرایط محیطی مختلف در شرق آفریقا، محل کشف مهم‌ترین فسیل‌های انسان‌تباران، به نتایج تازه‌ای دست یافتند. آن‌ها محوطه‌ای باستانی به نام «انگاجی نانیوری» در شمال تانزانیا را بررسی کردند که پیش‌تر، فسیل‌های انسان راست‌قامت در آن کشف شده بود.
انسان راست‌قامت یاد گرفت که به جای فرار، خود را با محیط تغییر‌یافته وفق دهد
انسان راست‌قامت حدود دو میلیون سال پیش در آفریقا ظاهر شد. آن‌ها نخستین گونه‌ای بودند که قامتی شبیه به انسان‌های نوین و پاهایی بلند و باریک داشتند که برای دویدن مناسب بود. مغز آن‌ها از گونه‌های پیشین بزرگ‌تر بود، هرچند هنوز به اندازه‌ی مغز انسان خردمند رشد نکرده بود. با گذشت زمان، انسان راست‌قامت از آفریقا مهاجرت کرد و به مناطقی مانند اندونزی امروزی رسید. این گونه حدود ۱۰۰ هزار سال پیش در همان منطقه منقرض شد. بسیاری از پژوهشگران بر این باور هستند که این گونه در آفریقا، به تدریج به انسان نوین تبدیل شد و سپس، از بین رفت.
پژوهشگران در مطالعه‌ی جدید تلاش کردند تا دریابند که یک میلیون سال پیش، انسان‌های راست‌قامت ساکن انگاجی نانیوری در چه شرایط محیطی زندگی می‌کرده‌اند. آن‌ها دانه‌های فسیلی گرده گیاهان را بررسی و ترکیب شیمیایی سنگ‌ها را تحلیل کردند و به دنبال سرنخ‌هایی از شرایط محیطی آن دوران گشتند.
بیشتر بخوانید
نتایج نشان داد که انگاجی نانیوری برای صدها هزار سال، منطقه‌ای جنگلی و باز بوده است. اما حدود یک میلیون سال پیش و به‌دنبال خشک‌تر شدن اقلیم، درختان از بین رفتند و این منطقه به بیابانی خشک و بوته‌زار‌مانند تبدیل شد. به نظر می‌رسید چنین محیط خشن و خشکی برای زندگی انسان‌تباران نامناسب باشد.
مرکادر می‌گوید: «داده‌ها ما را با پرسشی اساسی مواجه کرد: چگونه انسان راست‌قامت توانست در چنین شرایط دشواری زنده بماند و حتی پیشرفت کند؟» بر اساس مطالعه، پاسخ این است که انسان‌های راست‌قامت باستانی به جای فرار، خود را با محیط تغییر‌یافته وفق دادند. مرکادر می‌گوید: «بزرگ‌ترین توانایی این گونه، سازگاری‌اش بود.»
source