اگرچه بخشی از منشأ گرد و غبار از جنوب الجزایر بود، اثر رادیواکتیو آن با آزمایش‌های هسته‌ای فرانسه مطابقت نداشت. در عوض، این اثر مشابه ردپای جهانی به‌جا‌مانده از مسابقه تسلیحاتی دوران جنگ سرد بود.
محققان می‌نویسند: «آثار ایزوتوپی پلوتونیوم که ردپای منحصر‌به‌فرد بمب هسته‌ای محسوب می‌شوند، در محدوده‌ی آثار ناشی از بارش‌های هسته‌ای جهانی باقی ماندند که عمدتاً تحت تأثیر آزمایش‌های هسته‌ای ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی بودند و به‌طور قابل‌توجه با آثار بارش‌های هسته‌ای فرانسه تفاوت داشتند.»
بیشتر بخوانید
در دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰، ایالات متحده و شوروی صدها آزمایش هسته‌ای را در بیابان‌ها، اقیانوس‌ها، جزایر و مناطق دورافتاده انجام دادند. آن آزمایش‌ها، بزرگ‌ترین انفجارهای هسته‌ای محسوب می‌شوند که تا‌به‌حال در سیاره‌ی زمین دیده شده است.
همان‌طور که مطالعه‌ی جدید و بسیاری از مطالعات قبلی نشان می‌دهد، موادی که از انفجارهای هسته‌ای خارج می‌شود، راه خود را در سراسر جهان، از جمله به قلب صحرای بزرگ آفریقا و عمیق‌ترین بخش‌های اقیانوس‌ها باز کرده‌اند.
اگرچه سطح رادیواکتیویته‌ی گرد و غبار صحرای بزرگ آفریقا در حدی نیست که تهدیدی برای سلامت عمومی محسوب شود و خود گرد و غبار از نظر تنفسی بیشتر خطرناک است، مطالعات دوره‌ای مانند تحقیق جدید، برای درک تأثیرات مداوم این پدیده بر جو و محیط‌زیست ضروری هستند.
پژوهشگران نتیجه می‌گیرند که گرد و غبار صحرای بزرگ آفریقا، حتی با وجود گستردگی، تکرارپذیری و پوشش وسیع از جمله مناطقی که در گذشته آزمایش‌های هسته‌ای در آن‌ها انجام شده است، خطری برای سلامت عمومی از نظر قرار‌گرفتن در معرض مواد رادیواکتیو مصنوعی ایجاد نمی‌کند.
مطالعه در مجله Science Advances منتشر شده است.
source