این سخنان را حجت‌الاسلام شیخ رسول فلاحتی در خطبه‌های نماز جمعۀ سوم اسفند 1403 در شهر رشت گفته است.
دوم: در سوم حوت (اسفند) 1299 احمد شاه از سلطنت کنار زده نشد چون اگر کنار زده می‌شد حکم ریاست‌الوزرایی سید ضیاء و بعدتر رضاخان میر پنج را او صادر و امضا نمی‌کرد.
چهارم: رضاخان میرپنج بلافاصله بعد از کودتای سوم اسفند 1299 به سلطنت نرسید. ابتدا سردار سپه و وزیر جنگ شد و 100 روز بعد رییس‌الوزرا و در 1304 می‌خواست رییس جمهور شود و نشد و شاه شد.
پنجم: اسناد نشان می‌دهد کودتا با اطلاع سفارت انگلستان در تهران بوده ولی وزارت خارجه انگلستان ابتدا در جریان نبوده است. البته وزارت مستعمرات در جریان بوده. با این حال در آن شرایط اگر این اتفاق نمی‌افتاد تمامیت ارضی ایران چه بسا در خطر بود. در این که کودتا با اهداف مشروطه سازگار نبود و رضاخان آزادی‌ها را نقض کرد تردیدی نیست اما ایران دهه 1290 تا 1299 بسیار آشفته و نابه‌سامان بود و جنگ جهانگیر اول که تبعات آن دامان ایران را گرفت سبب شد دو اولویت امنیت و معیشت جای آزادی و عدالت را بگیرد. از این رو صرف کودتا در آن وضعیت به غایت هم‌ریخته و خلع احمد شاه در 4 سال و اندی بعد را نمی‌توان جنایت خواند.
برای این که بدانیم ایران سال 1299 و آغاز 1300 بوده کتاب “ایرانیان” دکتر محمد علی همایون کاتوزیان بهترین سند است تا جناب امام جمعه بداند اتفاقا خدمات عمرانی رضاشاه محل انتقاد نیست بلکه دخالت شاه در امور اجرایی و استبداد سیاسی و در سال‌های آخر مال‌اندوزی با تملک املاک مورد نقد است و گرنه کسی منکر وجوه توسعه و عمران نمی تواند شود. (ضمن این که اگر روی کار آمدن رضاخان را محصول اراده انگلیسی ها یا تنها به این خاطر و از این ناحیه شایسته سرزنش بدانیم آن گاه با خلع خود او از سلطنت که قطعا به خواست انگلیسی‌ها و مشترک با روس‌ها بود چه کنیم؟ )
با این حال اگر خلع احمد شاه جنایت بوده جا دارد دستور فرمایند یکی از مکان‌ها یا معابر رشت را به نام مرحوم احمد شاه قاجار نام‌گذاری کنند چون بر اساس این تعریف او شاه فقید و جوان‌مرگ در غربت، قربانی جنایت رضا‌شاهِ ظالم و در نتیجه مظلوم واقع شده یا 9 آبان 1404 به مناسبت یکصدمین سال روز این جنایت فجیع خطبه غرایی در این باره ایراد کنند.
source