معرفی فیلم زندگی های گذشته ؛ داستانی عاشقانه از شانس‌های از دست رفته

فیلم زندگی های گذشته اولین فیلم سینمایی نویسنده و کارگردان کره ای-کانادایی سلین سونگ (Celine Song)، داستانی تلخ از عشق‌های دوران کودکی را روایت می‌کند که سرنوشت، آن‌ها را هزاران مایل از هم جدا می‌کند. با معرفی فیلم Past Lives 2023 همراه ما باشید.

فیلم Past Lives در یک نقل قول خلاصه می‌شود: “من هرگز نمی‌توانم تمام کتاب‌هایی را که می‌خواهم بخوانم. من هرگز نمی‌توانم همه کسانی باشم که می‌خواهم و نمی‌توانم تمام زندگی‌هایی را که می‌خواهم زندگی کنم. و چرا می‌خواهم؟ من می‌خواهم زندگی کنم و تمام سایه‌ها، لحن‌ها و تغییرات تجربه ذهنی و فیزیکی ممکن در زندگی‌ام احساس کنم. و من به طرز وحشتناکی محدود هستم.” در ادامه با بررسی فیلم کره ای زندگی های گذشته همراه ما باشید.

فهرست مطالب

داستان فیلم زندگی های گذشته

خلاصه فیلم کره ای زندگی های گذشته : نایونگ و هه سونگ دو کودک 12 ساله و دوستان صمیمی هم هستند. نایونگ به همراه خانواده‌اش به کانادا مهاجرت می‌کند. 12 سال بعد این دو نفر یکدیگر را در شبکه‌های اجتماعی پیدا می‌کنند اما…

بازیگران فیلم زندگی های گذشته

بیایید با هنرپیشه های فیلم کره ای زندگی های گذشته آشنا شویم.

لی گرتا در نقش نورا

گرتا لی، یک بازیگر آمریکایی با پدر و مادری کره ای است. او متولد 7 مارس 1983 است و در آثار دیگری مانند سریال “HouseBroken  2023-2021″، سریال “The Morning Show  2022-2023″، فیلم “Problemista 2023” و فیلم “In a Relationship 2018” نیز بازی کرده است.

یو تئو در نقش هه سونگ در فیلم Past Lives

تئو یو یک بازیگر کره ای – آلمانی و متولد 11 آپریل 1981 است. این هنرمند را می‌توانید در آثاری مانند سریال Love to Hate You 2023، سریال “Dr. Brain  2021″، فیلم “Vertigo  2019” و فیلم “Leto  2018” دنبال کنید.

جان ماگارو در نقش آرتور

جان ماگارو بازیگر آمریکایی، متولد 16 فوریه 1983 است. از عناوینی که این بازیگر در آن‌ها نقش آفرینی کرده است می‌توانیم سریال “The Umbrella Academy  2019″، سریال “Crisis in Six Scenes  2016″، فیلم “Day of the Fight  2023” و فیلم “Call Jane  2022” را نام ببریم.

نقد فیلم زندگی های گذشته

این بخش حاوی اسپویل داستان فیلم است.

فیلم Past Lives در یک بار در نیویورک در ساعت 4:00 صبح آغاز می‌شود، در حالی که یک زن آسیایی بین یک مرد آسیایی و یک مرد سفیدپوست نشسته است و دو نفر از دورتر سعی می‌کنند ماهیت رابطه آن‌ها را حدس بزند. آن‌ها ممکن است خواهر و برادر، همکار یا معشوق هم باشند. سپس به 24 سال قبل باز می‌گردیم، زمانی که نا یونگ (لی گرتا) و هه سونگ (یو تئو)، در کره با هم دوست هستند و اولی به همراه خانواده‌اش به تورنتو مهاجرت می‌کند.

دوازده سال بعد، این دو به صورت مجازی از طریق فیس‌بوک و اسکایپ دوباره به هم می‌رسند و مکالمات زیادی را درحالی که در دو نقطه مختلف دنیا هستند، به اشتراک می‌گذارند. هه سونگ خدمت سربازی خود را انجام داده است و در حال تحصیل در رشته مهندسی است، در حالی که نورا نمایشنامه نویس شده است. آنها با هم در مورد همه چیز و هیچ چیز صحبت می‌کنند. هه سونگ در 12 سال گذشته در واقع به دنبال نا یونگ – که دوباره به نیویورک مهاجرت کرد – می‌گشت، اما تغییر نام او به “نورا” مانع از پیدا کردنش توسط دوست دوران کودکی‌اش شده بود.

ارتباط مجدد آن‌ها ممکن است جرقه احساسات عاشقانه را برانگیزد، به طوری که هر یک به طور خطرناکی به پرواز با هواپیما برای ملاقات با دیگری نزدیک می‌شوند. اما زمانی می‌آید که نورا به هه سونگ می‌گوید که باید برای مدتی با یکدیگر صحبت نکنند. وقتی برای توضیح تحت فشار قرار می‌گیرد، می‌گوید که تصمیم دارد حرفه خود را بطور جدی‌تری دنبال کند و در ارتباط بودنش با هه سونگ باعث می‌شود بجای تمرکز کردن روی نوشتن، به گرفتن بلیط هواپیما و پرواز به سمت سئول فکر کند. به این ترتیب آن‌ها دوباره ارتباطشان را قطع می‌کنند و 12 سال دیگر از زندگیشان دور از هم می‌گذرد.

یک مهاجر – مانند یک فرزندخوانده – یک سوال همیشگی در ذهن خود دارد و یک – چه می‌شود؟ – در زندگی آن‌ها وجود دارد. “اگر می‌ماندم چه؟ زندگی من چگونه بود؟» و طی یک ظرفیت نامتناهی که فرد برای پاسخ آن مقاومت می‌کند، به پرسش‌های وجودی بیشتر می‌رسد. “زندگی من قرار است چگونه باشد؟” هنگامی که ناگهان گزینه‌ها و نسخه‌هایی وجود دارد، ممکن است بپرسیم: “آیا این نسخه صحیح است؟” و «زندگی‌های گذشته» این نسخه‌ها را نشان می‌دهد و معتقد است که در مبارزه با این سؤالات، ما پتانسیل ایجاد آسیب را داریم. نورا سعی می‌کند گذشته خود را رد کند و با این کار هه سونگ را کنار می‌گذارد.

قطع ارتباط نورا با هه سونگ در حالی که او در همان زمان برای کارش به چین نقل مکان می‌کند، منجر به آشنایی نورا با آرتور، یک همکار ساکت و آرام با چهره دلسوز می‌شود. آن‌ها ازدواج می‌کنند و 7 سال از این ازدواج می‌گذرد. در جدول زمانی اصلی، 12 سال پس از آخرین صحبت‌هایشان، هه سونگ در نهایت از نیویورک بازدید می‌کند که بدون شک یک ملاقات دشوار و پربار خواهد بود. به نظر می‌رسد که داستان باید از اینجا شروع شود، اما در واقع تقریباً کل طرح را بازگو کردیم.

فیلم زندگی های گذشته اولین فیلم از نویسنده و کارگردان کره‌ای-کانادایی سلین سونگ است. ژانر فیلم سینمایی زندگی های گذشته عاشقانه و درام است. نویسندگی و کارگردانی سلین سونگ هر دو بسیار عمدی هستند. برای مثال، دیالوگ‌ها حداقل است و او بر سکوت و تفکر بیننده حین تماشای بازی فوق‌العاده دو شخصیت اصلی تاکید دارد. به این ترتیب، این یک فیلم در مورد حسرت است. نورای بالغ احساسات شدیدی نسبت به هه سونگ دارد اما قصد پذیرفتن آن‌را ندارد. احتمالاً به این دلیل است که او آرتور و حرفه‌اش را دارد. اما برخلاف بسیاری از درام های تلویزیونی آمریکایی در اواخر دهه 2010، او فصل‌هایی برای رسیدن به توسعه شخصیت و رسیدن به این مسئله که «خودت را انتخاب کن و به شادی و خوشبختی خودت فکر کن» را ندارد.

در قسمتی از فیلم، آرتور خاطرنشان می‌کند که برای ناظران خارجی، او مرد اشتباهی است که دو هم‌روح و عاشق را از هم جدا می‌کند. او شخصیتی است که با حسادت کمی با این معضل روبه‌رو می‌شود و سپس سخت تلاش می‌کند نقشی پیچیده را بازی کند. اما در انتها این نورا است که باید انتخاب کند. زندگی در کنار آرتور، همسری که 7 سال در کنار او زندگی کرده اما بدون اشتیاقی مانند احساسش به هه سونگ، یا رها کردن همه چیز و برگشتن به کره در کنار هه سونگ.

بازگشت بهترین دوست دوران کودکی‌ و تقریباً معشوقه‌اش، دنیای نورا را در حالی که او در یک دوراهی محوری تکان می‌خورد، به دو نیم می‌کند: ماندن یا رفتن. به نظر می‌رسد که گریه‌های نورا درست مانند پلات، این احساس را القا می‌کند که فرد در زندگی «به طرز وحشتناکی محدود» است، در ظرفیت خود برای زندگی، «محدود» است، چه چیزی هست، چه بود و چه چیزی می‌توانست باشد. با این حال، وقتی اعتراف نورا به هه سونگ در تماس‌های ویدئویی اش را به خاطر می‌آوریم که به هه سونگ اعتراف کرد: هیچ کس برای گریه کردنش اهمیتی قائل نمی‌شود، و همچنین شکست او در مقابل شوهرش، نتیجه «محدودیت» او نیست. اثبات این حقیقت ساده که عشق و ارتباط را می‌توان در تصمیماتی که می‌گیریم و در افرادی که به عنوان شریک یا دوستان انتخاب می‌کنیم بدست آوریم و حتی اگر چنین انتخاب‌هایی به نظر کیهانی و سرنوشت‌ساز نباشد، بازهم تصمیمی است که خودمان گرفتیم.

«زندگی‌های گذشته» به این سؤال می‌پردازد که چگونه راه‌هایی را می‌پذیریم که نرفتیم، افرادی که نتوانستیم دوستشان داشته باشیم و زندگی‌هایی که انجام نداده‌ایم. آهنگ بدون فاش کردن هیچ پاسخی، محدودیت، پشیمانی و تراژدی را به جنبه ای ملایم و قریب الوقوع از زندگی تبدیل می‌کند. در کنار  “چه‌هایی” که ممکن است وجود داشته باشند، رشته‌هایی از آنچه اتفاق افتاده است در جریان است و آنچه اتفاق افتاده شامل زندگی پر از تردید، کشمکش، پشیمانی، از دست دادن، لحظات شادی، خنده و عشق است. در میان این ابهام دنیوی، ملال آور و معمولی، گاهی اوقات با آهی رضایت بخش به آن نگاه می‌کنیم و با خود فکر می‌کنیم، این زندگی من است.

وقتی مفهوم کره‌ای “این یون” (ارتباط شخصی فراتر از طول عمر) به صراحت در مکالمان نورا و آرتور مورد بحث قرار می‌گیرد، به نظر می‌رسد زندگی‌های گذشته تبدیل به یک عاشقانه سنتی «ساخته شده برای یکدیگر» با پیچ و تاب مثلث عشقی می‌شود. با این حال سلین سونگ بیشتر به کاوش در چگونگی تغییر افراد علاقه‌مند است تا اینکه نمایش دهد چگونه در کنار هم می‌مانند و چگونه هویت به همان اندازه با جایی که اکنون هستیم و آنچه در آن زمان بودیم تعریف می‌شود. تصادفی نیست که وقتی عنوان فیلم روی صفحه نمایش داده می‌شود، دو کلمه “گذشته” و “زندگی” با فضایی عالی از هم جدا می‌شوند. این کلمات با هم یک چیز دارند. هر کدام بصورت جدا، دلالت بر دیگری دارند.

چیزی کاملا نفس گیر در مورد فیلم سونگ وجود دارد و دنیایی را تداعی می‌کند که در آن هر تصمیمی قدرت دگرگون کننده‌ای دارد و مفاهیم عشق و دوستی در آن واحد به طرز مرموزی انعطاف پذیر و در عین حال به طرز عجیبی اجتناب ناپذیر هستند. سونگ ممکن است قبلا بیشتر به عنوان یک نمایشنامه نویس شناخته شده باشد، اما بر اساس این شواهد، او یک حرفه درخشان در صفحه نمایش بزرگ را پیش رو دارد.

ستایش از بازیگران اصلی، که کار معجزه آسایی در به تصویر کشیدن کشمکش درونی و خلسه شخصیت‌ها را با تنها کج شدن سر، یا جابجایی ظریف شانه انجام می‌دهند نیز نباید فراموش کنیم. موسیقی فوق‌العاده‌ای از کریستوفر بیر و دانیل راسن تصویر عالی را کامل می‌کند، درد تلخ و شیرین حقیقت.

سه دقیقه پایانی فیلم زندگی های گذشته بدون کلام از جلوی چشمان ما می‌گذرد. این لحظه هم به عنوان یک پایان تلخ و شیرین برای داستان نورا و هه سونگ و هم به عنوان آغاز یک روایت جدید عمل می‌کند. درباره افرادی که دوستشان داریم، روزهایی که برای زندگی انتخاب می‌کنیم و مسئولیت‌هایی که ناخواسته به عهده گرفته‌ایم. «زندگی‌های گذشته» (2023 به کارگردانی سلین سانگ) کاوشی دلهره‌آور، آرام و در عین حال عمیقاً متفکرانه درباره این است که چگونه گذشته ما همچنان در زمان حال نیز طنین‌اندازی می‌کند.

صحنه پایانی فیلم Past Lives به طرز ماهرانه‌ای دقیق، هه سونگ را نشان می‌دهد، صبح روز بعد از خداحافظی با نورا، از تاکسی خود به تابلوهای تندرو نیویورک خیره می‌شود، قبل از اینکه به تیتراژ برسند. در این برش دردناک اما ضروری، فیلم زندگی‌های گذشته داستان خود را به پایان می‌رساند و تأملی عمیق و اصیل درباره جوهر انسانیت ارائه می‌کند: انتخاب‌های ما. مهمتر از همه، فیلم Past Lives فیلمی است درباره خودمان و آنچه انتخاب کردهایم از آن زندگی را بسازیم. در حالی که هه سونگ در مسیر بازگشت به خانه در شهر خارجی می‌چرخد، ما با این حقیقت حیاتی روبرو می‌شویم: هم او و هم نورا ترجیح داده‌اند زندگی خود را دوباره زندگی کنند. این دیگر توسط شرایط یا خداحافظی‌های عجولانه دیکته نمی‌شود، بلکه یک تعهد آگاهانه به زمان حال است که «زندگی های گذشته» را عمیقاً دلخراش، غیرعاشقانه و در نهایت انسانی می‌کند.

اگر در مورد نمرات فیلم سینمایی زندگی های گذشته کنجکاو هستید، این فیلم نمره 8.1 از 10 را از سایت آی‌ام‌دی‌بی و نمره 98 از 100 را از سایت راتن تومیتوز دریافت کرده است. مدت زمان فیلم کره ای زندگی های گذشته 106 دقیقه است و تاریخ اکران فیلم Past Lives نیز 21 ژانویه 2023 (1 بهمن 1401) بود. برای تماشای تریلر فیلم Past Lives می‌توانید به سایت Imdb مراجعه کنید.

سخن آخر

با معرفی و نقد فیلم Past Lives همراهتان بودیم. نظر شما درباره این فیلم چیست؟ آن‌را تماشا کرده‌اید؟ از پایان آن راضی بودید؟ دیدن آن‌را به دیگران پیشنهاد می‌کنید؟ می‌توانید نظرات خود را با ما و دیگر همراهان پلازا در میان بگذارید. ممنون که همراه ما بودید.