بررسی بازی Outlast Trials

چند سالی است که بازی‌های ترسناک در زمان توسعه دو گروه کاملا متفاوت از مخاطب‌ها را هدف قرار می‌دهند. گروه اول تنها به دنبال تجربه ترس هستند و با وضعیت فعلی کمتر پیش می‌آید که به محصولی ایده‌آل دست پیدا کنند. گروه دوم اما ترس را در تولید محتوای دورهمی و چند ساعتی جیغ و داد در کنار یکدیگر می‌بینند. واقعیت ماجرا اما چیز دیگری است. چه بخواهیم چه نخواهیم، ترس به شکل گروهی هیچ معنایی ندارد. ترس برای هر انسانی با نکات و المان‌هایی متفاوت معنا پیدا کرده و یکی از شخصی‌ترین احساساتی است که هرکسی می‌تواند تجربه کند. همین موضوع رفتن به سراغ یک اثر ترسناک را از چند بُعد سخت و چالش‌ برانگیز می‌کند. توسعه‌دهندگان اما معمولا چند روش ساده، تکراری و کلیشه‌ای را برای رسیدن به ترس مورد نظر خود قرار می‌دهند تا این موضوع را به شکل ریشه‌ای مورد بررسی قرار دهند.

بررسی ویدیویی را در یوتوب تماشا کنید

روش‌هایی همچون Jump Scare یا ایجاد صحنه‌های تعقیب و گریز و پایان یافتن آنها با یک مرگ خشن و دردناک که خدا می‌داند چند میلیون بار تا حالا در بازی‌های ویدیویی و فیلم‌های سینمایی تکرار شده. هرچند نسخه‌های پیشین مجموعه بازی محبوب Outlast در گذشته سعی کرده بود تا کمی ریشه‌ای به موضوع ترس نگاه کند اما استودیو Red Barrels در آخرین ساخته خود یعنی بازی Outlast Trials، سعی کرده جاماندگی خود از بازار بازی‌های مثلا ترسناک گروهی را جبران کند. آنها در جدیدترین قسمت این مجموعه ساختار کلی بازی‌های پیشین خود را تغییر داده و آن را در فضای آنلاین و گروهی قرار داده‌اند. موضوعی که باعث شده تا بیشتر از یک بازی ترسناک با اثری خنده‌دار روبرو باشیم که برای تجربه چند نفره توسعه یافته و به هیچ وجه نمی‌تواند نظر علاقه‌مندان به ترس ریشه‌ای و واقعی را جلب کند.

فرمولی که همواره در ساخت نسخه‌های پیشین Outlast و قبل از آن Amnesia مورد استفاده قرار می‌گرفت به این شکل تعریف می‌شد که گیمر بدون هیچ امکاناتی در یک محیط قرار گرفته و باید با رویکردی مخفیانه از دشمن‌های موجود دوری می‌کرد. هرچند این فرمول برای سال‌هاست که مورد استفاده قرار می‌گیرد و تازگی خود را از دست داده اما همچنان به عنوان رویکردی موفق در ژانر ترس معرفی می‌شد. اینجا در بازی Outlast Trials وضعیت کلی به همین شکل باقی مانده اما تغییرات جزئی فراوانی در آن ایجاد شده تا با اثری متفاوت از گذشته سر و کار داشته باشیم. اگر از طرفداران Outlast باشید احتمالا در ابتدای داستان ایده‌های اندکی پیدا می‌کنید که داستان بازی در چه ارتباطی دنبال می‌شود و برخی شخصیت‌های حاضر چه اهدافی را دنبال می‌کنند اما اگر Outlast Trials اولین تجربه شماست، رسما با این موضوع روبرو می‌شوید که کنترل شخصیتی را برعهده دارید که قرار است در مجموعه‌ای از چالش‌ها و آزمایش‌های مختلف قرار گیرد تا از لحاظ روانی و فیزیکی مورد بررسی قرار گیرد. همین توضیح یک خطی به اندازه کافی شما را متوجه هدف نهایی می‌کند. شرکت در آزمایش‌ها، زنده ماندن و شاید فرار کردن به طور کلی داستان بازی را در بر می‌گیرد. هرچند بازی پر است از نکات ریز داستانی اما هیچ کدام در کانون توجه قرار نمی‌گیرند. بازی در بسیاری از لحظات خود سعی می‌کند شبیه به یک اثر داستانی روایت شود اما کلیت دیالوگ‌ها و توضیحات ارائه شده عملا یک ظاهرسازی معمولی است که سعی دارد نقش داستانی یکپارچه را ایفا کند.

سازندگان بازی اما به خوبی متوجه این مسئله بوده‌اند که داستان اینجا در اولویت کار قرار ندارد. ما با بازی‌ای آنلاین سر و کار داریم که ساخته شده تا به شکل چند نفره و در بازه‌های زمانی کوتاه‌ مدت تجربه شود. بازی بعد از پشت سر گذاشتن بخش آموزشی، گیمر را وارد یک مرکز تحقیقاتی کرده و تعدادی چالش را در قالب چند مرحله ثابت پیش روی شما قرار می‌دهد. به شکل کلی بازی از چند مرحله بزرگ تشکیل شده که هر کدام از آنها میزبان تعدادی ماموریت مختلف هستند. ماموریت‌هایی تا حد زیادی از دید طراحی مراحل به یکدیگر شباهت داشته و تنها از نظر هدف نهایی متفاوت هستند. همین مسئله در دراز مدت باعث می‌شود که جریان بازی به تکرار افتاده و مدام خود را در چرخه‌ای تکراری پیدا کنید. با این وجود از دید طراحی کلی ماموریت‌ها و مراحل شاهد شباهت‌های زیادی با نسخه‌های پیشین مجموعه هستیم. معمولا شما در مسیر پیشروی خود با موانعی روبرو می‌شوید که بایستی راه و روش پشت سر گذاشتن آنها را در بخش‌های دیگر محیط به شکل معما پیدا کنید. به طور مثال در بخشی از بازی به شما وظیفه داده می‌شود که چند کلید را پیدا کنید که هر کدام نماد خاصی دارند. در نقاط مختلف محیط این مرحله بدن‌های بی‌جانی قرار دارند که هر کدام روی بدن خود نماد خاصی را دارند. شما باید موارد مورد نظر خود را که در کنار درب مورد نظر به نمایش در می‌آیند پیدا کرده و کلید را از بدن جنازه‌ها خارج کنید. هرچند روی کاغذ چنین رویکردی بیش از حد ساده است اما سازندگان بازی دشمن‌های مختلفی را در محیط قرار دارند تا فرایند پیدا کردن کلید‌ها با چالش بسیاری همراه شود. دقیقا همچون نسخه‌های پیشین، در Outlast Trials هم خبری از اسلحه یا وسیله‌ای برای مبارزه با دشمن‌ها نیست و مدام باید از دست آنها فرار کنید. بخش‌های مختلف محیط بازی با تله‌های صدایی همراه شده‌اند تا مدام وارد فاز مخفی کاری شده، دشمن‌ها را پشت سر گذاشته و هدف نهایی را انجام دهید. این جریان کلیت گیم‌پلی بازی را شکل می‌دهد و هرچند در ابتدا جذابیت‌های بسیاری را به همراه دارد اما در طولانی مدت به واسطه ثابت بودن محیط‌ها، هیجان اولیه خود را از دست می‌دهد. هیجانی که محوریت کلی تجربه بازی را شکل داده و جای خالی ترس را پر می‌کند. به شکل کلی در این بخش شاهد یک جریان موش و گربه هستیم که دشمن‌ها شما را دیده، باید از دست آنها فرار کنید، در نقاطی مشخص مخفی شده و با استفاده از منابع موجود سلامتی خود را بازگردانده یا شارژ دوربین دید در شب خود را پر کنید. هرچند در ابتدا دنبال کردن این فرایند می‌تواند آدرنالین زیادی را وارد بدن شما کند اما وقتی با الگو‌های هوش مصنوعی و محیط بازی آشنا می‌شوید، عملا تبدیل به یکی از بزرگ‌ترین نقاط ضعف بازی می‌شود. هوش مصنوعی دشمن‌ها در بسیاری از مواقع کار خود را به درستی انجام نداده یا از الگوهایی رفتاری خارج شده و مشکلات زیادی را برای گیم‌پلی بازی ایجاد می‌کند. بارها پیش می‌آید که با فاصله بسیار زیاد و خارج از دید دشمن‌ها در نقطه‌ای مخفی می‌شوید اما هوش مصنوعی به یکباره تصمیم می‌گیرد که راحت‌تر از همیشه شما را پیدا کند. در مقابل شاهد مواقعی هستیم که طی آنها مشخصا هوش مصنوعی شما دیده و در تعقیبتان قرار می‌گیرد اما به یکباره در مسیریابی دچار مشکل شده یا در مقابلتان خشک شده و هیچ‌کاری انجام نمی‌دهد. با اینکه سازندگان بازی به خوبی توانسته‌اند تا رفتارهای متنوعی را برای انواع مختلف دشمن‌ها طراحی کنند اما زمانی که به شکل دقیق آنها را مورد بررسی قرار می‌دهید، متوجه می‌شوید که در انتها فرق آنچنانی بین آنها وجود نداشته و همان عملکرد همیشگی را بایستی از خود به نمایش در آورید.

همان‌طور که توضیح دادیم، بازی Outlast Trials اثری آنلاین است با هدف دوام طولانی‌مدت در بازار طراحی شده. از این رو شاهد اضافه شدن قابلیت‌های جانبی به شخصیت اصلی هستیم که گیمر می‌تواند از میان آنها انتخاب کرده و یکی را با خود به جریان بازی وارد کند. قابلیت‌های جانبی که امکان چندبار استفاده از آنها در فواصل زمانی مشخصی وجود داشته و هر کدام تاحدودی به گیمر در جریان تعقیب و گریزها کمک می‌کنند. البته برخی از این موارد حتی به کمک هم تیمی‌های شما هم آمده و فرصتی را ایجاد می‌کنند که تمرکز بیشتری را در کار گروهی ببینیم. در سمت دیگر ماجرا اما تمام قابلیت‌های آنلاین بازی به یک فروشگاه خلاصه می‌شود که آیتم‌های ظاهری مختلفی را در اختیارتان قرار می‌دهند و خاصیت دیگری به همراه ندارند. بزرگ‌ترین عاملی که باعث موفقیت یک اثر آنلاین می‌شود، دوام طولانی مدت آن و وجود محتوای کافی است. موضوعی که فعلا Outlast Trials در آن با ضعف‌های جدی همراه است. هرچند بازی نسبت به نسخه Early Access، محتوای بیشتری را در شرایط فعلی ارائه می‌کند اما باز هم نمی‌توان وضعیتی را متصور شد که برای بیش از 20 ساعت، ساخته Red Barrels مخاطب‌های خود را سرگرم کند. موضوعی که می‌تواند به سرعت تاثیر خود را با ریزش شدید مخاطب‌ها نشان دهد. با تمام این تفاسیر از حالا نمی‌توان درباره چنین موضوعاتی قضاوت نهایی را انجام داد و در موردی همچون Outlast Trials که بازی‌ای آنلاین است، زمان پاسخگوی بسیاری از سوالات مطرح شده است.

بدون شک بزرگ‌ترین نقطه قوت Outlast Trials به کیفیت ارائه آن ارتباط پیدا می‌کند. از دید گرافیک فنی، طراحی محیط‌ها، جزئیات حاضر در آنها و کیفیت کلی شخصیت‌ها شاهد بهترین نتیجه‌ای هستیم که تاکنون Red Barrels به عنوان خروجی‌های خود ارائه کرده است. همه چیز از دید گرافیک در این بازی جلوه‌ای باکیفیت داشته باعث شده تا به خوبی حس حضور در محیط‌هایی عجیب و غریب را حس کنید. از پاسگاه پلیسی که حالا جولانگاه دیوانه‌هایی زنجیری شده تا بیمارستانی آلوده در تمامی نقاط خود که نقش تنها نقطه امن بازی را ایفا می‌کند. دشمن‌هایی که در مقابل گیمر قرار می‌گیرند، طراحی‌های منحصر به فردی داشته و هرکدام شخصیت متفاوت خود را به خوبی نشان می‌دهند. البته این موضوع درباره شخصیت‌های اصلی که امکان طراحی آنها را در اختیار دارید، صدق نمی‌کند و معمولا با نتایجی سر و کار داریم که احتمالا نمی‌تواند نظر هیچ‌کدام از مخاطب‌ها را به خود جلب کند. به شکل کلی سازندگان Outlast Trials تمرکز زیادی روی ارائه بازی داشته‌اند و ساخته خود را با لحظات به شدت خشن و عین حال جذابی همراه کرده‌اند که همواره تازگی داشته و می‌تواند هر گیمری را شوکه کند. همین ماجرا درباره صداگذاری بازی هم صدق می‌کند. صداها در جریان گیم‌پلی نقشی کلیدی را ایفا می‌کنند و با استفاده از آنها می‌توانید برای حضورتان در جریان هر مرحله، نقشه‌ای متفاوت را آماده کنید.

بازی Outlast Trials، سعی کرده تجربه‌ای آنلاین را با گیم‌پلی همیشگی این مجموعه ترکیب کند اما در نهایت فراتر از یک نسخه جانبی نمی‌رود. اثری که بسیاری از اصول طراحی دیگر نسخه‌های مجموعه را به همراه دارد اما هوش مصنوعی ضعیف و محتوای اندک از تبدیل آن به اثری سرگرم‌کننده جلوگیری کرده.