
تسلا در آستین بهجای روباتاکسی کاملاً خودران، از رانندگان انسانی در صندلی راننده استفاده میکند. این تغییر ظاهراً برای گسترش سرویس به بزرگراهها است، اما در واقع پاسخی به قانون جدید تگزاس است که خودروهای بدون راننده را ملزم به رسیدن به سطح ۴ یا ۵ خودرانی میکند. فناوری فعلی تسلا در سطح ۲ است و نیازمند نظارت مداوم انسان است.
خدمات تاکسی خودران تسلا در آستین، تگزاس که به عنوان بخشی از آینده حملونقل معرفی شده بود، اخیراً با تغییری غیرمنتظره و ساده مواجه شده است. تسلا تصمیم گرفته کارکنان ناظر انسانی خود را از صندلی سرنشین جلو به صندلی راننده منتقل کند. دلیل رسمی این تغییر، گسترش آزمایشی سرویس به بزرگراهها عنوان شده است، اما بررسی دقیقتر نشان میدهد که قوانین جدید ایالت تگزاس و محدودیتهای فناوری خودران تسلا نقشی اساسی در این تصمیم داشتهاند.
در دو ماه نخست فعالیت سرویس، مشتریان (عمدتاً اینفلوئنسرها و افراد دعوتشده) پس از فراخواندن خودرو، با کارمند تسلا در صندلی جلو سمت سرنشین مواجه میشدند که وظیفه نظارت بر عملکرد سیستم Full Self-Driving (FSD) را بر عهده داشت. این ناظر با دست آماده روی دکمه اضطراری، در صورت بروز خطا مداخله میکرد. در این مرحله، سرویس تنها به خیابانهای کمسرعت محدود بود.
اما از ۱ سپتامبر تسلا اعلام کرد که سرویس به بزرگراهها نیز گسترش مییابد. در بیانیهای در شبکه اجتماعی X (متعلق به ایلان ماسک) توضیح داده شد:
«ناظران ایمنی فقط برای سفرهایی که شامل رانندگی در بزرگراه هستند، در صندلی راننده حضور دارند؛ این یک اقدام احتیاطی برای گسترش تدریجی سرویس به بزرگراههاست.»
این تغییر در ظاهر منطقی به نظر میرسد؛ چراکه با افزایش سرعت تا حدود ۱۱۳ کیلومتر بر ساعت، ریسک خطاها بیشتر میشود و حضور راننده انسانی آماده مداخله، ایمنی بالاتری فراهم میکند.
با این حال، تاریخ اجرای تغییر – اول سپتامبر – همزمان با اجرایی شدن قانون جدید تگزاس (سنای بیل 2807) است. پیشتر قوانین این ایالت در خصوص خودروهای خودران بسیار آسانگیرانه بود، اما قانون جدید شرایط سختتری برای شرکتها تعیین کرده است. اکنون تنها خودروهایی میتوانند بدون حضور انسان تردد کنند که به سطح ۴ یا ۵ استاندارد SAE برسند؛ سطحی که به معنای توانایی انجام کامل وظایف رانندگی بدون نیاز به نظارت انسانی است. علاوه بر این، ارائه دادههای ایمنی دقیق و برنامه تعامل با نیروهای امدادی نیز الزامی شده است.
در این میان، فناوری FSD تسلا همچنان در سطح ۲ SAE طبقهبندی میشود؛ به این معنا که تنها در فرمانگیری، ترمز و شتابگیری کمک میکند، اما همچنان نیازمند نظارت مداوم راننده است. بنابراین، با انتقال ناظر از صندلی سرنشین به صندلی راننده، تسلا عملاً خودروهای خود را به عنوان وسیله سطح ۲ با راننده ایمنی معرفی میکند. این راهکار به شرکت اجازه میدهد تا بدون مواجهه با الزامات پرهزینه و سختگیرانه قانون جدید، سرویس «روباتاکسی» خود را ادامه دهد و به بزرگراهها گسترش دهد.
این وضعیت شکاف میان اهداف جاهطلبانه تسلا و واقعیت فناوری کنونی آن را آشکار میکند. اصطلاح «روباتاکسی» القاکننده تجربهای کاملاً خودران است؛ مشابه آنچه Waymo (زیرمجموعه آلفابت، شرکت مادر گوگل) هماکنون در چندین شهر آمریکا از جمله آستین ارائه میدهد، جایی که خودروها بدون راننده انسانی پشت فرمان حرکت میکنند.
تسلا پیشتر نیز در منطقه خلیج سانفرانسیسکو از همین رویکرد راننده ایمنی استفاده کرده است، زیرا مقررات سختگیرانه کالیفرنیا مستلزم آزمایشها و گزارشهای دقیق است. اگرچه اکنون امکان ثبتنام عمومی در لیست انتظار سرویس تسلا فراهم شده است، اما در آستین تجربه کاربران همچنان یک سفر با خودروی برقی و راننده انسانی خواهد بود – نه یک روباتاکسی واقعی.
source